Η αλήθεια μου είναι ότι ποτέ μου δεν εισήλθα στη μουσική αυτού του ανθρώπου. Δε ψάχτηκα, δεν ενδιαφέρθηκα παραπάνω και δεν το λέω ως παράπονο για κάτι που έχασα, γιατί ειδικά αυτό που δημιούργησε δε χάνεται. Το μόνο που έχω ακούσει στην ολότητά του είναι “Ο Σταυρός του Νότου”. Ο δίσκος αυτός, πιστεύω, ότι είναι ένας καρπός που εμπνέει, αφού πρώτα εμπνεύστηκε την ύπαρξή του, κι εν συνεχεία θα συνδράμει - ίσως - σε μια αυτόματη καρποφορία καλλιτεχνική.
Δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να γράψω γι’ αυτό τον άνθρωπο - μουσικό, καλλιτέχνη πάσης φύσεως, φίλο, συγγενή. Ούτε κι έχω κάτι άλλο να αραδιάσω. Τώρα τον πόνο του τον παίρνουν τα κύματα και τα πλήκτρα του πιάνου του γίνονται τα σκαλοπάτια για το “ταξίδι” του. Αιώνιος.
Πολύ σπουδαίος ο Θάνος Μικρούτσικος.
Θυμάμαι μικρός δεν τον χώνευα καθόλου, άρχισα να τον εκτιμώ γύρω στα 30 μου.
Στο σήμερα, θεωρώ τον Σταυρό του Νότου ένα από τα 5 αγαπημένα μου ελληνικά άλμπουμ. Η μελοποίηση που έκανε πάνω στον Καββαδία είναι απίστευτη.
RIP
Tαλαιπωρούταν καιρό νομίζω με προβλήματα υγείας δυστυχώς. Λίγε γραμμές από μένα αν και τώρα το βάρος πέφτει στους οικείους του.
Μεγάλωσα με τους δίσκους του να παίζουν μόνιμα στο πικάπ λόγω λατρείας της οικογένειας. Πολιτικά τραγούδια, Σταυρός του Νότου,Μικρές Νοθείες, Καντάτα για την Μακρόνησο, τα τόσα τραγούδια που έχει δώσει σε τόσους άλλους εγχώριους. Ειδικά αυτά τα 2 που έχει πει ο Β.Παπακωνσταντίνου, πάντα τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό (στο δεύτερο και όλος ο δίσκος):
Από τους πολύ λίγους εγχωριους “έντεχνους” που μπόρεσα να νιώσω όλο το έργο του.
Εξαιρετικά δυνατή και συμβολική η στάση του κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του.
Ευτυχώς, πρόλαβα να παρακολουθήσω ζωντανά την άρτια και “πλούσια” μεταφορά του magnum opus του στο Badminton (μουσικο-θεατρική παράσταση “Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου”), προ τετραετίας περίπου.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση τότε που τον είδα ζωντανά (αλλά κι ανέκαθεν, όταν τον έβλεπα στην τηλεόραση) ήταν αυτό το φλογερό του πάθος την ώρα της ερμηνείας. Πολύ αυθεντικό συναίσθημα, πηγαίο και από ψυχής.
Αναμφίβολα, σπουδαίος συνθέτης με σημαντική μουσική παρακαταθήκη.
Τέλος, όσον αφορά την πολιτική του πορεία, θεωρώ ότι με τις επιλογές στα στερνά του, τίμησε με αυθεντικό τρόπο τα πρώτα (τις πολιτικές του καταβολές και πεποιθήσεις), επιστρέφοντας και τάσσοντας εαυτόν εκεί που πραγματικά ανήκε.
Συγγνώμη που θα μαγαρίσω το thread με την ανάρτηση αυτού του χυδαίου τύπου. Να είσαι δεξιός και νεοφιλελές, ο χειρότερος και πιο εμετικός συνδυασμός που υπάρχει. Ο Τζήμερος άνετα θα μπορούσε να είναι στη σημερινή νεοφασιστική κυβέρνηση της ΝΔ. Δεν διαφέρουν σε τίποτα άλλωστε.
τζημερος = γραφικός. Οσοι δεν αναγνωρίζουν τον ΘΜ σαν μουσικό με εργό που θα μείνει, περαστικά, είτε ειναί κουφοί, είτε τοσο πορωμένοι απο τα πολιτικά πιστεύω τους που εθελοτυφλούν δειχνωντάς αβασταχτη μικρότητα χαρακτήρα.
