Το μονο πράγμα που αξίζει απάθειας πλέον ειναι οι πολιτικοί και οι χαρτογιακάδες…
Περιμενα να παραθεσεις link απο το youtube…με απογοητευσες…
Να θέτεις τα ερωτήματα που είπα, συνεχώς, για τον εαυτό σου και για τους άλλους. Ποιός είπε πως οι απαντήσεις είναι μια εύκολη διαδικασία, ή κάτι που τελειώνει απο τη μια στιγμή στην άλλη?
(κάποιος σοφός είχε πει κάποτε νομίζω πως το να μην αισθάνεται κανείς εντελώς καλά είναι θετικό και όχι αρνητικό, καθώς δηλώνει άνθρωπο συνειδητοποιημένο που δεν κοιμάται τον ύπνο του δικαίου - στο περίπου δηλαδή)!
Και για να μη μακρυγορώ πάλι, αφιερώνω στην περίσταση την κάτω εικόνα 8)
ψαγμενη σε βρισκω!!!8) 8) 
Τραγουδι των Linkin park δεν ειναι αυτο?
are you a wizard??:lol:
ειναι ΤΟ τραγουδι των λινκιν παρκ…
Κυρίως αυτό, συμφωνώ 100%.
Την προαναφερθείσα “απάθεια” γύρω από την οποία άρχισε το thread, μάλλον θα την έλεγα “αμηχανία και αβεβαιότητα” για το μέλλον, για τον κόσμο γύρω μας, για τον εαυτό μας…για τα πάντα. Σε κάποια φάση στασιμότητας ή και νέων προκλήσεων, κάθεσαι και λες “…και τώρα τι;”.
Τέτοιες περιόδους περνάμε όλοι μας πιστεύω, δεν έχουν να κάνουν τόσο με συγκεκριμένες ηλικίες. Είναι μάλιστα και ένδειξη ότι ζούμε, κι όχι ότι απλώς αναπνέουμε. Καλό είναι, στο διάστημα αυτό, να ψάχνουμε τη ρίζα του προβλήματος, ναι- αλλά χωρίς να αναλωνόμαστε μόνο σ’ αυτό.
Προσωπικά μιλώντας, πιστεύω πως, όταν έχεις κάνει το ψάξιμό σου, κάποιες ενέργειες, και γενικά ό,τι ήταν στις δυνάμεις σου, καλό είναι να αφήνεις και κάτι στην τύχη για λίγο.
Οπότε, ας μην είμαστε μονίμως σε εγρήγορση…απλά ας μην κοιμόμαστε όρθιοι. Όλοι μας.
Χμ, ωραιο τοπικ. Αυτα τα διαστηματα απαθειας, να νιωθεις πως ΟΤΙ και να γινει- κι ο κοζμος αναποδα να γυρισει- a.k.a. και να μου φερουν σπιτι το πτυχιο, τον Τζονι Ντεπ ή μια Λαμποργκινι θα παραμεινω ετσι.
Ειναι σπαστικο γιατι οτι και να κανεις δεν φευγει, παρα μονο οταν αποφασισει μοναχο του να φυγει.
Πεισματαρικο συναισθημα.
Καιρο εχω να το βιωσω παντως. :-s
Χε…Ναι εγω το είχα πεί αυτό…δεν ήταν ανάγκη να το αναφέρεις…τί πας και θυμάσαι κ εσυ τώρα!
Kαι θα πώ και άλλο:Απάθεια είναι να τρως πατατακια μπροστα στην TV την ώρα των ειδήσσεων καθως βλέπεις ως συνήθως τις γνωστες σπλατεριες με σεισμους ,θύματα ,βομβες ,ποδια,χερια κομμένα και να λες ΄:“ε, ρε τί γίνεται στον κόσμο???”
Koυβαλαω πολυ απαθεια πανω μου… :?
Η απαθεια ειναι οτι χειροτερο πραμα μπορει να σου συμβει.Ευτυχως εχουμε τι μουσικη που μας γεμιζει παντα με συναισθηματα,αλλα υπηρχαν μερες που ημουν παντελως αδιαφορος προς την μουσικη ακομα…
Η ρουτινα ειναι οτι πιο κοντινο υπαρχει στην απαθεια για αυτο να κοιταται να κανετε πολλα και ποικοιλλα πραγματα στη ζωη σας…για αυτο ακουμε Dark Tranquillity-Lost to Apathy:p
Βασικα η απαθεια ειναι ασχημο πραμα επειδη προκαλειται-τουλαχιστον σε μενα-οταν με απασχολει καποιο σοβαρο προσωπικο ζητημα και το οποιο μου χει απορροφησει ολη την ενεργεια.
Μπορει ωστοσο ξαφνικα χωρις να χει λυθει αυτο που με απασχολει να παψω να μαι απαθης.
Πολλοι δε μπορουμε να επιβληθουμε της καταστασης που μας καταβαλλει κ απλα περιμενουμε να περασει.
Το προβλημα ειναι αν εχουμε αυτη τη διαθεση για μεγαλο χρονικο διαστημα 8O ,πραγμα που δε μου χει τυχει.:roll:
Τον τελευταιο καιρο ειμαι απαθης απεναντι στην πολιτικη …αλλα εδω μαλλον μιλαμε για αλλο ειδος απαθειας
απαθεια ειναι η ελλεψη συναισθηματων…α(στερειτικο)-παθη…:roll: …οταν σε απασχολει κατι,δεν εισαι απαθης…τωρα,αυτο που αναφερετε εσεις(ο,τι και αν συμβει,νιωθετε το ιδιο),δεν το λες και απαθεια :-s
υπάρχουν τέτοιοι περίοδοι στην ζωή του ανθρώπου, αλλά όταν με κυριεύουν απλά ασχολόύμαι με τα προβλήματα των φίλων μου, βοηθώντας τους για την ζωή τους, και ναι! όντως περιμενω κάτι συγκλονιστικό να μου συμβεί για να αρχισω να ασχολούμαι ξανά.:-k Βέβαια η χειροτερη φαση που εχω περασει ποτε, ειναι 4 μηνες τωρα, που δεν εχω ορεξη για τιποτα και με παιρνει η παρεα μου τραβωντας για να βγω εξω… εχω χασει λιγο τα αυγα και τα πασχαλια…
Αυτες τις μερες με εχει χτυπησει απαθεια προς την λεξη εξεταστικη και ολα οσα συνεπαγεται.
Όλους μας :lol: Θέλω επειγόντως διακοπές!!!
Lunatic :
Kαι θα πώ και άλλο:Απάθεια είναι να τρως πατατακια μπροστα στην TV την ώρα των ειδήσεων καθως βλέπεις ως συνήθως τις γνωστες σπλατεριες με σεισμους ,θύματα ,βομβες ,ποδια,χερια κομμένα και να λες ΄:“ε, ρε τί γίνεται στον κόσμο???”
Συγκλονιστικό ποστ.
[…]Φώναξε η ζωή μας χάνεται πάει,
διάλυσε τη σκόνη που σκεπάζει το φως
Ο θάνατος διακοπές στο Σαράγιεβο πάει,
ξύπνησε στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως[…]
[…]
Και αλήθεια είμαι τσατισμένος μ’ όλα αυτά που βλέπω τόσα χρόνια
Οι άνθρωποι γυρίζουν σαν χρωματιστά του σινεμά μπαλόνια
Τί δηλαδή αν τους δαγκώνουνε δεν το καταλαβαίνουν
Αρκεί να βλέπουν αίμα να ξεχύνεται και ευτυχισμένοι μένουν
Σε εσάς μιλώ που δεν έχετε αυτιά, δεν έχετε ούτε μάτια
Σε εσάς μιλώ που δεν έχετε ούτε εγκέφαλο και γίνεστε κομμάτια
Τσαντίζομαι και θα σας ρίξω όλους πιο βαθειά μες στο ψυγείο
Να κρέμεστε μαζί με τα κρεατικά μες στο παντοπωλείο
νανανναααννααννανναααααν ναααναααανααα νααααααααα
Το ξέρουμε όλοι μας λοιπόν
Όταν πονούν οι άλλοι
Έχουμε τηλεθέαση σε τούτο το κανάλι
Μ’ αρέσουν οι καταστροφές
Τα θύματα μ’ αρέσουν
Όλα τα ατυχήματα
Και οι συμφορές μ’ αρέσουν
Η μετεφηβικη περιοδος μπορει να ειναι πιο δυσκολη απο την εφηβικη.Ειναι οταν απο παιδια και παντα προστατευμενοι απο τους γονεις μας, πρεπει να ανοιξουμε τα φτερακια μας, να κανουμε σιγα σιγα δικα μας πραγματα, να θεσουμε στοχους, να, να, να…
Απο τα posts σου, σε βλεπω περισσοτερο απογητευμενη και ξενερωμενη παρα απαθη.
Νομιζω μια λεξη θα σε βοηθησει γενικα και οχι μονο σ’αυτη τη φαση της ζωης σου: ΒΑΛΕ ΣΤΟΧΟ.
Αρχισε να κανεις ονειρα για κατι που πραγματικα γουσταρεις να κανεις, αρχισε να γινεσαι πιο δημιουργικη, να δουλεψεις εκει που σ’αρεσει, με τα λεφτα που θα βγαλεις να κανεις δικα σου πραγματα, να νιωθεις οτι εισαι γαματη!
Οσο για τις ανθρωπινες συναναστροφες, ειναι ενα δυσκολοτερο κομματι.Περισσοτερο ειναι θεμα τυχης και συγκυριων να πεσεις σε ατομα τα οποια πραγματικα θα νοιαστουν και θα σ’αγαπησουν.Ωστοσο μην απελπιζεσαι και μιας που ειναι καλοκαιρακι, βαλε τα ακουστικα στο συρταρι, κλεισε την τηλεοραση ή τον υπολογιστη και βγες εξω.Τους ανθρωπους δεν τους βρισκουμε στην πορτα μας.Θελει και λιγο ψαξιμο, σωστα?