Φήμες λένε πως τα τραγούδια με αυτόν τον τίτλο είναι πάντα εξαιρετικά:
4 Likes
Όπως και το προηγούμενο τραγούδι , όπως και το προηγούμενος δίσκος τους, χωρίς να γράφουν κάτι το καινοτόμο, χωρίς να γράφουν την… τραγουδάρα, έχουν κάτι το ξεχωριστό ιδίως στις κιθάρες ίσως θα έλεγε κανείς και… μυστηριώδες υπό την έννοια ότι οι μελωδίες έχουν μία υποβόσκουσα μαυρίλα … Αν με ρώταγε κανείς τι παίζουν απλά θα έλεγα gothic rock με ολίγη μεταλ και δρακουλιάρικα αντί βαρύτονα φωνητικά. Ωστόσο ίσως αποδειχθεί ότι είναι κάτι παραπάνω από αυτό
1 Like
Προσωπικά θεωρώ πως η στροφή των Tribulation από το σπουδαίο underground death metal του “The Formulas Of Death”, το οποίο βγήκε σε μια εποχή που το ιδίωμα ήταν υπό γενικό revival και είχε τα φόντα να τους αναδείξει ως μελλοντική αιχμή του δόρατος, στο μνημειώδες για την προηγούμενη δεκαετία, για μένα πάντα, “Children Of The Night” ήταν κομβική.
Θεωρώ τον δίσκο αυτό ως ένα από τα πιο φρέσκα και ενδιαφέροντα (ίσως και επιδραστικά) πράγματα που έβγαλε το μέταλ συνολικά τα τελευταία χρόνια, και σε μια εποχή που κοιτούσε δειλά ξανά τον gothic χώρο, (γκουχ, “Sister”, γκουχ). Μάλιστα, μετέπειτα μπάντες όπως οι Cloak, ή το φετινό άλμπουμ των Uada, χρωστάνε τα μέγιστα σε αυτόν τον δίσκο. Τον θεωρώ επιπέδου ντεμπούτου Kvelertak σε σημασία για το extreme ‘n’ roll ας πούμε των '10s, και ας έχει πόσα άλλα μέσα το “Children…”.
Το ότι το “Down Below” που ακολούθησε δεν έπιασε τα ίδια στάνταρ αλλά όπως και με τα 2 δείγματα του επερχόμενου άλμπουμ, δείχνουν να δημιουργούν ένα παγιωμένο στυλ μεν, αλλά προτιμώ να το ακούω από αυτούς δε. Δεν κρατάω μεγάλο καλάθι για το νέο άλμπουμ πάντως, καθώς θεωρώ, σε περίπτωση που δεν έγινε αντιληπτό, χαχα, το “Children…” αξεπέραστο.
Το ότι είναι ο τελευταίος δίσκος με τον Hulten στις κιθάρες (βασικός συνθέτης), όμως, αφήνει ερωτηματικά για το μέλλον.
2 Likes
Μεγάλη συγκίνηση
1 Like
Όταν βγήκε το κομμάτι είχα μήνυμα “θες να ακυρώσω το pre-order?”, τώρα οκ, μπορώ να πω ότι μαρέσει κιόλας 
Ελπίζω να έχει καλύτερα κομμάτια μέσα ο δίσκος.
1 Like
έχει λευχαιμία …
To κομμάτι, περίεργο, δεν μου έκατσε τόσο η cyberίλα.
1 Like
Το γνωρίζω για την ασθένειά του και είναι ο λόγος που χάρηκα τόσο με τον νέο δίσκο. Θα ελπίζω όπως και ο @YoungAtlas για καλύτερα κομμάτια. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα υπάρχουν τέτοια.
1 Like
Απο illwill είχε ντράβαλα κι απο οτι είδα εχει ψιλομεινει μονός ? Ευχάριστο, κατα κάποιο τρόπο και για να είναι ακόμα, στον πάνω κόσμο και να βγάζει και δίσκο, μάλλον οκ θα είναι. Για να δούμε.
Ψιλο ραντομ λιστα, αλλα εχει καποια καλα νεα
1 Like
5 Likes
Πω έβαλα τώρα και το ακούω, πολύ καλό! Ακουστά τη μπάντα σαν όνομα αλλά χωρίς να έχω μπει στη διαδικασία να κάτσω να ακούσω το υλικό τους.
1 Like
Αφ’ ης στιγμής έπαψε να συμπεριλαμβάνεται στα πολυαναμενόμενα κάθε χρονιά ο διάδοχος του “10.000 days” των Tool, τέτοιες λίστες έχασαν τη μισή (και βάλε!) γοητεία τους!
3 Likes
σειρά όμως έχει ο διάδοχος του chinese democracy
Δεν θα μας πάρει καμιά 5ετία μέχρι να βγει ;
4 Likes
ΕΡΧΟΜΑCTE
4 Likes
Έριξα μια γρήγορη ματιά στη λίστα κι είπα να πετάξω το μακρύ μου και το κοντό μου… Μετά από 5 χρόνια αναμονής (αξιοπερίεργο για μια μπάντα που δουλεύει σαν ελβετικό ρολόι) οι Epica βγάζουν πάλι άλμπουμ, και τα μέχρι τώρα singles δείχνουν μια λιγότερο μπομπάστικ προσέγγιση που ομολογώ ότι μου είχε λείψει από το Requiem for the Indifferent κι εξής (μην πω από το Divine Conspiracy και ακουστώ αρχαίος)
Επίσης, αν βγει νέο Baroness KAI Mastodon, το 2021 θα είναι σίγουρα καλή χρονιά μουσικά, μιας και οι τύποι είναι ποιότητα (και η Τζίνα λατρεία).
Και άντε να ακούσουμε πάλι καλούς RHCP με Frusciante (αν και είμαι οπαδός του Gateway).
Κραταω τα Mastodon, Melvins, EYEHATEGOD, Baroness, Red Fang, Monster Magnet, Between the Buried and Me, Muse, αλλα σιγουρα θα υπαρξουν υπερπολλαπλασια.
απο αυτη τη λιστα θα ακουσω 6-7. Αυτο που μου τραβηξε την προσοχη ειναι το νεο Chevelle μιας και το τελευταιο τους και ηταν καλο αλμπουμ και πιο σκληρο. Εψαξα κι αλλες λιστες και προσθετω Rosalia, Lana Del Rey και φυσικά Lorde!!
1 Like
Από τη λίστα που έβαλες περιμένω πολύ Alice Cooper, Evanescence, Exodus, Evile, Accept.
Εδώ είμαστε αν και για να πω την αλήθεια, ό,τι έχει βγει μετά το Parallax 2 δεν ακουμπάει την πενταετία 2007-2012 κι ας λέτε ό,τι θέλετε 
Περίπου το ίδιο ισχύει και με Mastodon αλλά και οι δύο δε μπορώ να πω ότι έχουν βγάλει καν μέτριο δίσκο.
Σίγουρα θα ξεχνάω διάφορα τώρα αλλά περιμένω Every Time I Die και λογικά καινούργια Tesseract και Animals as Leaders, των οποίων τα τελευταία πέρασαν και δεν ακούμπησαν σαν σύνολο. Και Townsend που αν και δε με τρελαίνει όσο άλλους, έχει πάντα ενδιαφέρον.
3 Likes
Εχεις πολυ δικιο δυστυχως - και εγω συμφωνω οτι το Parallax 2 δυσκολα ξεπερνιεται.
Mastodon αιωνια αγαπη και παντoτινη, αλλα καταλαβαινω οτι υπαρχει κοσμος που δεν ακολουθησε μετα το Crack the Skye - κακο αλμπουμ δεν εχει βγει ποτε ομως.
3 Likes