Τι βραχνο προφητη λετε μωρε εσεις οι απο πανω? η αληθεια βρισκεται στα λαφυρα και κλειδωνει το θρεντ.
:yes::yes::yes:
και μία ακόμη συνεισφορά από εμένα στο thread:
http://www.youtube.com/watch?v=dU9hrd35Dsg να νάα να να νάααααα… :drunk:
PINK FLOYD - Marooned (Division Bell)
VANGELIS - Memories Of Green (Blade Runner Soundtrack)
…xwris logia…
Πολύ λαϊκός δίσκος…
Νομίζω και θεματολογικά δεν πιάνει πολλά σε σχέση με τον Βραχνό Προφήτη
Φιξντ.
ναι αλλα λεμε για συγκεκριμενο στιχο εδω, δεν μιλαμε γενικα. moonchild lol.
Ακόμα και έτσι,ο ένας δίσκος μου φέρνει να σηκωθώ στα τραπέζια να χορέψω,ο άλλος μου φέρνει να πιώ τσίπουρο και να αρχίσω να κλαίω.
Εγω παντως ακουγα iron maiden-wasted love
Κάτι από paradise lost και χαλαρά το παρακάτω!
[SPOILER]Έριξες μολότοφ μέσα στα αισθήματά μου! Κι άρχισε να λιώνει και να φλέγεται η καρδιά μου! [/SPOILER]
είσαι σίγουρος;
και μετα το χαος:)
Meshuggah πιστεύω ταιριάζουν(σε φάση να τρίζει το σπίτι από την ένταση,ε)ότι και να εχεις σε κάνεινα ξεχνιεσαι
Καβατζες έχουμε μπάντες ανάλογης “μεταλικης δύναμης”
Απολυτα:D
Δοξα και τιμη στο ‘μην ξεχνας’ απο πανω και προσθετω δυο αναλογα επη :
[B]Το mainstream[/B] :
[B]To Καμμενο[/B] :
δε νομίζω.
[I]I had so much to say
But no words to speak
The feelings were strong
But I was only weak
So there we were again
Tragic and absurd
Choking on every line
And every final word
A few pages from an old diary
A dusty shelf, an unread history
All these words and memories
Are all of you that’s really left for me
And a fading memory
Can’t cloud the pain
When the voice is gone
The words still remains
And the years that fall away
Can’t stop the rains
When illusion’s gone
The truth still remains
A few lines from life’s long soliloquy
A dying voice in one part harmony
All these words and memories
Are all of you that’s really left for me
And a fading memory
Can’t cloud the pain
When the voice is gone
The words still remains
And the years that fall away
Can’t stop the rains
When illusion’s gone
The truth still remains
A final moment of clarity
A touch, a look, a last apology
All these words and memories
Are all of you that’s left for me
And a fading memory
Can’t cloud the pain
When the voice is gone
The words still remains
And the years that fall away
Can’t stop the rains
When illusion’s gone
The truth still remains
Where is the way
Where is direction
The ever open arms
Of over protection
Where is the hope
Where is laughter
The wild winter dreams
Of happy ever after
Deep in the night
Underneath the darkest skies
Searching for some sign or some distant light
Searching yet unheard
Repeating every line
And every final word
They remain, they remain
You still remain
All these words and memories
And everything you were to me
They remain, they remain
You still remain
And here I am again
Tragic and absurd
Repeating every line
And every final word[/I]
Fates Warning - Still Remains.
Για αυτο ο Ματεος ειναι ο αγαπημενος μου μαλλον στιχουργος. Εκφραζει οσα φοβουνται πολλοι να πουν.
Τοσο προσωπικοι και δυνατοι στιχοι εχουν γραφτει απο αυτον τον ανθρωπο, κανει τις λεξεις πιο δυνατες και απο καρφια. Ισως το Still remains ομως να ειναι το ζενιθ του.
Και κοιτα εδω πως εχει η κατασταση…Ναι, ισως ειναι το ζενιθ του. Πιθανο. Αλλα…σκεψου μετα ενα Nothing Left To Say, καποιο κομματι του Apsog, ενα Eleventh Hour, ενα Island In The Stream.
Ειναι τοσα, που απλα δεν εχεις παρα να δειξεις σεβασμο. Στιχοι απλοι, αλλα κατευθειαν στην καρδια.
Βέβαια το Still Remains είναι γραμμένο για τον θάνατο του πατέρα του, αλλά το ότι κάποιος είδε σ αυτούς τους στοίχους την αντανάκλαση μιας χαμένης αγάπης, δείχνει το μέγεθος του στιχουργού Ματέος. Έτσι και αλλιώς το τέλος μιας σχέσης (όποια και να είναι η μορφή της) εγείρει τα ίδια ερωτήματα και ενοχές.