Ψήνομαι ν’ αρχίσω να παίρνω τηλέφωνο στους περισσότερους σταθμούς της Θεσσαλονίκης και να τους λέω, “Ναι, χαίρετε. Μπορείτε να παίξετε το “The Gang’s All Here”;”. Ξέρω την απάντηση από τώρα, αλλά αν το κάνω ξανά και ξανά, στο τέλος θ’ αναγκαστούν να το ακούσουν και κάποια στιγμή να το παίξουν.
Σαν να ήρθε το 1992 τριάντα χρόνια μπροστά σε μία στιγμή.
Απ’ ό,τι βλέπω και σε κάποια video που βγήκαν από προχθεσινή εμφάνιση του συγκροτήματος στο Las Vegas τα πράγματα φαίνονται ανέλπιστα καλά και ο Σουηδός τα “ψέλνει” άριστα (ήταν και η παρθενική του ζωντανή εμφάνιση με το συγκρότημα, αν κατάλαβα σωστά).
Δεν μου είπε πολλά σαν τραγούδι, αλλά ο Σουηδός είναι μεταγραφή πρώτης εθνικής. Απορώ πραγματικά πως τον άφησαν οι H.E.A.T. (σίγουρα είχε να κάνει με την περιπέτεια υγείας του, αλλά και πάλι κάτι δεν μου κολλάει). Και με Raskulinecz στην παραγωγή που κι αυτό λέει πολλά.
Μιας και αναφερόμαστε στους Skid Row, να πω ότι θεωρώ κάπως υποτιμημένα τόσο το “Subhuman Race” όσο και του “Thickskin”. Προφανώς, δεν πλησιάζουν ούτε για αστείο τα δυο πρώτα, αλλά είναι πολύ καλά αλμπουμάκια.
Ναι, κοίτα. Σαν τραγούδι, δεν είναι “αμάν και χαμός”, αλλά είναι περισσότερο η αίσθηση ότι κυκλοφόρησε από τους Skid Row. Προφανώς, είναι κάτι που θέλουν να εισάγουν τον κόσμο στον κόσμο τους, έτσι όπως συστήθηκαν το '80. Απλό, λιτό, hard rock-άδικο και Skid Row.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε σήμερα και μετά από 2 ακροάσεις μου κράτησε το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Διαφοροποιημένος αρκετά από τους προκατόχους, Προσωπικά μου λείπει λιγάκι το ροκ στοιχείο των Why Aren’t You Laughing? και Optimist.
Ρε αυτό σκοτώνει! Εντάξει, το Hate Uber Alles είναι κλασσικός thrash οδοστρωτήρας αλλά προσωπικά λατρεύω αυτή την…“μελωδική” διάθεση της μπάντας τα τελευταία χρόνια. Εμένα πάντως με έπιασε πιο πολύ σαν single, παίζει εδώ και ένα μισάωρο ασταμάτητα
Τώρα που το djent έχει ξεφύγει από την αυστηρή του ταυτότητα, και έχει αρχίσει και εκφράζεται λιγότερο ως αυτόνομο στοιχείο, και περισσότερο ως οργανικό, έχουμε μπάντες όπως οι OU, που κάνουν παπάδες με την glitch-y προσέγγισή τους.
(Προφέρονται Ο, όπως λέμε η Ιστορία της Ο, αν έχετε ακουστά)
Ειμαι ο τυχερός που ανέλαβε το “βαρος” της κριτικής αυτού του άλμπουμ, θα πω περισσότερα εκεί. Για την ώρα, ένα μπράβο στην InsideOut. Τολμηρή κίνηση να αναλάβει ένα πρωτοεμφανιζόμενο σχήμα με τόσο ιδιαίτερη ταυτότητα! Η μπάντα - και το άλμπουμ - έχουν μεγάλο ενδιαφέρον…