Το πρώτο δισκάκι των crosses είναι διαμαντακι από τα λίγα. Πατάω αμέσως πλέι για να ακούω κάτι που ξέρω ότι ήδη θα σπέρνει. Chino τεράστιος, Trent υπέροχος αλλά είναι ανισότητα θα είναι για πάντα Deftones>>>>>NIN
Ας συμφωνησουμε οτι διαφωνουμε, γιατι για μενα οι NIN ειναι πολυ ανωτερη μπαντα
Μισες δουλειες εκανα εντωμεταξυ, εσκασαν 2 τραγουδια μαζι κι εγω εβαλα μονο το 1.
Παρτε λοιπον και το PROTECTION μετα το INITIATION.
Πωπω… Αυτή η ατμόσφαιρα που βγάζουν δεν υπάρχει… πάμε κατευθείαν για άλμπουμαρα… να θυμίσω πως είχε βγει και πριν κάνα χρόνο αυτό
Ενώ στον πρώτο τους υπάρχουν και κάτι τέτοιοι ύμνοι
Η συνέχεια των Archivist ε; Και αρκετά ενδιαφέρον πρώτο δείγμα, μας έψησες άσχημα. Κάπως έτσι το περιγράφουν:
Super heavy but also strangely moving and poetic album. Somewhere between screamo, crust, black metal, blackgaze, etc that creates a tragic and beautiful soundscape.
Για να δούμε!
Γενικά η Alerta ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει σημαντικά πραγματάκια το επόμενο χρονικό διάστημα (Myteri, Adrestia, κλπ). Αν και το “χωρίς Alex CF” βάρεσε λίγο, έρχεται τουλάχιστον νέο Morrow (με heavy guest-ιλίκι στα φωνητικά είδα), θαρρώ εντός της χρονιάς.
Μεχρι και Dave Grohl θα ακουσουμε το 2022
Πολύ καλύτερο από το πρώτο single.
Κι εκείνο μου άρεσε, τόσο που το άκουσα και λέω “ας δω τι κάνουν αυτοί”, γιατί τους είχα αφήσει μετά το Great Μass που το άκουσα 2-3 φορές όταν βγήκε και τέλος, Τitan παίζει να μην το άκουσα ούτε 1 και το Codex Omega δεν είχα καν ιδέα ότι κυκλοφόρησε κάποτε
Αλλά έβαλα το λάηβ από το Μεξικό να παίζει από πίσω, πωρώθηκα και τελικά το είδα όλο, και τώρα με το Neuromancer σίγουρα θα ακούσω τον καινούριο δίσκο, τι ριφάρα αυτή στο 1:47.
Στα προηγούμενα 2 να δώσω ευκαιρία η μπα;
Κοίτα, το “The Great Mass” για μένα είναι η τελευταία τους κορυφή. Έδωσαν έναν ultra αέρα σε αυτό που ξαναξεκίνησαν. Από 'κει κι έπειτα, πάτησαν πάνω στα ίδια μοτίβα. Είναι καλά, αλλά όχι κάτι που σε εξιτάρει. Άκουσέ τα, πάντως.
Αξίζουν όλα. Titan και codex omega είναι λίγο πιο δυσκολοχωνευτα αλλά έχουν πολύ ενδιαφέρουσες μουσικές.
Το καινούριο είναι επίσης πολύ δυνατό
Για όποιον κοιτάει με θλίψη το “2015” πίσω απ’το Underworld ή για όποιον κοιμάται αγκαλιά με το Communion and the Oracle, χθες κυκλοφόρησε το 2ο μέρος του εξαιρετικού War Of The Worlds που βγήκε το 2018. Μετά από μερικές ακροάσεις, για μένα είναι ελαφρώς κατώτερο του 1ου part (αν και θα ήταν δύσκολο να μην είναι καθώς εκείνο το θεωρώ σχεδόν άριστο), όμως και πάλι η ποιότητα είναι στα ύψη σε όλα τα επίπεδα.
Προφανώς ακούμε πολύ Symphony X κυρίως από Iconoclast και μετά, όμως ο solo τίτλος δικαιολογείται από τo cinematic ύφος που υπάρχει σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι στο 1ο μέρος, ενώ υπαρχουν και κάποια reprises.
Δυστυχώς, δεν έχουμε τον ίδιο τραγουδιστή, ευτυχώς όμως έχουμε τον ανερχόμενο Dino Jelusick που κάνει (και εδώ) τρομερή δουλειά. Επιστρέφει ο John Macaluso στα drums (ARK) τουλάχιστον.
Φύγαμε για top10, βγάλτε όμως και κανένα δίσκο όλοι μαζί, ναι;
Μανιακό, θρασύ, αποπροσανατολισμένο, και grooveάτο, με κραντσαριστό μπάσο. Σπεύστε
Roadburn project-άκι αποτελούμενο από τους θεούληδες Wolvennest + διάφορους guest.
The Nest is: Wolvennest Featuring, Tommie Ericksson (Saturnalia Temple), Raven Van Dorst (Dool), Alan Averill (Primordial, Dread Sovereign), Meilenwald (Ruins Of Beverast), Déhà, Bones (Dread Sovereign).
I may go but it won’t mean I’ve gone. It won’t mean I’ve lost. I won’t cave. I’m wide awake. I’m not afraid, I’m wide awake.