2 Likes
Ναι ρε γαμώτο, ναι.
6 Likes
Ορμώμενος από το παραπάνω post, και ψάχνοντας τη δισκογραφία των πολύ αξιόλογων Autarch, έπεσα πάνω στην περίπτωση των Landbridge, με τους οποίους μοιράζονται ένα split. Οι Landbridge τους πατάνε κάτω στον συγκεκριμένο δίσκο (είπαμε: στα split πάντα συγκρίνουμε τις πλευρές), οπότε τους έψαξα παραπάνω. Έχουνε κυκλοφορήσει μόλις καμιά δεκαριά τραγούδια συνολικά (με τα καλύτερα να βρίσκονται στο συγκεκριμένο split), και πραγματικά είναι ο ορισμός του neo-crust που γουστάρω: δεν πάνε καθόλου προς post πράγματα, αλλά βουτάνε εντελώς στις φόρμουλες των Tragedy, From Ashes Rise κλπ. Έχουνε τέλεια μελωδικά d-beat riffs και χρησιμοποιούνε πετυχημένα και πιο αργά/mid-tempo riffs.
Εγώ προτείνω ανεπιφύλακτα να τους ψάξουν όσοι αρέσκονται στις παραπάνω μπάντες, γιατί προσωπικά δε μου βγάλανε τίποτα το τετριμμένο και βαρετό, αλλά απεναντίας έχουνε έντονες μελωδίες που σου μένουν και τα τραγούδια τους είναι υποδειγματικά δομημένα.
3 Likes
Τα αρρωστάκια από τη Γαλλία επέστρεψαν όπως μας αξίζει και ο δίσκος είναι απολαυστικότατος.
Ειδική μνεία στο description:
Summary
Q: Do you really want to read an umpteenth generic blurb about yet another random d-beat punk band?
A: No you don’t. So let’s hear it from the, er, fans?:
“I don’t have a clue what d-beat is, but those guys seem alright?” – Charles, local bartender
“Fucking thieves stealing riffs and getting away with it.” – Asocial (μπαντάρα)
“…wait, they stole riffs too?” – Bambi, Stoke-on-Trent, UK
“OK boomers” – Emma, 16
θα προσθέσω και εγώ ένα:
@Leper_Jesus : “δεν με ενθουσιάζει πλέον το d-beat μωρέ, γιατί να το ακούσω αυτό;”
1 Like
Αχαχαχα. 
1 Like
Αφού δεν το πόσταρε άλλο μέλος του φόρουμ (ονόματα δεν λέμε - υπολήψεις δεν θίγουμε), το κάνω εγώ.
Την προσοχή σας παρακαλώ, γιατί 13 χρόνια ήταν πολλά.
Νέος δίσκος από Hellshock το καλοκαίρι, Black Water Records. Σταματάω εδώ για να διατηρηθεί κόσμιο το επίπεδο. Τι έκπληξη ήταν αυτή.
Κατά δεύτερον,
δεν έλεγα τίποτα άλλο, από τις πιο πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες των τελευταίων ετών για μένα:
5 Likes
In Alex CF we trust.
Για όσους δεν τον γνωρίζουν, οπως είχα γραψει κ παλιοτερα, ο τυπαρας ειναι:
Όλα τα ( πολλα ) projects του παρουσιαζουν ενδιαφέρον, οπότε αναμένουμε με αγωνία κ συγκίνηση
3 Likes
Πάρε και μια εικόνα από τους guests σε αυτό τον δίσκο, για να σου χτίσω hype:
Δεν ξέρω, έχω μεγάλες προσδοκίες, αν και προτιμώ το ντεμπούτο των Morrow (“Covenant Of Teeth”) από το “Fallow” που ακολούθησε.
Anopheli (ξεχωριστή θέση in my books), LB που ανέφερες, Archivist, Carnist, άστα να πάνε, όπως τα λες, αναμένουμε.
Κατά τα άλλα, το είχε ποστάρει κάπου και η @power_fades παλαιότερα, αλλά το ξαναρίχνω, γιατί μαζί με Bombardement παίζει και αυτό το raw d-beat καφριλίκι διαρκώς τις τελευταίες ημέρες:
Όσοι/ες νιώθουν με νεότερα σχήματα τύπου Destruct και γενικότερα scandi-core (με γερές δόσεις Ιαπωνίας), ορμάνε. Απόλαυση.
edit: Οι Ισπανοί Ekkaia θα κυκλοφορήσουν ολόκληρη τη δισκογραφία τους σε τριπλό βινύλιο τον άλλο μήνα, remastered.
Την ανέβασαν και δωρεάν (legit δωρεάν :P) , μαζί με στίχους (ισπανικά - αγγλικά):
To “Demasiado Tarde Para Pedir Perdon” (2004 - πρώτα 9 κομμάτια της συλλογής) παραμένει ένας από τους καλύτερους δίσκους μελωδικού neo-crust/screamo όλων των εποχών για μένα, οπότε ευκαιριάρα. Τι συγκρότημα, τι μουσικές, τι συναίσθημα.
Αυτά.
5 Likes
Πρακτικά οι Light Bearer (ίδια μέλη), απλά δεν συνεχίζουν την θεματολογία που είχαν.
3 Likes
Ωπ, να ένας αρχαίος συμφορουμιτης!
Αρχικά, θνξ για το τιπ!
Παρόλο που όντως έχω πραγματικα μεγαλη αδυναμία στους Light Bearer, αυτό εδώ καπως μου είχε διαφυγει, όλο αυτό το τρίμηνο, απ όταν πρωτοεδωσαν σημα, όπως είδα τωρα.
Κ ακομα κ μετα από το ποστ σου, όσο κ να έψαξα, περα απο το πολυ λακωνικό τους bandcamp, κ την αντίστοιχη ( εξίσου λιτή) προσφατη σελίδα τους στο fb, δεν βρήκα κάτι άλλο.
Μου έκανε εντυπωση το γεγονός ότι ο Alex δεν τους αναφερει πουθενά στις δικές του σελίδες.
Αν έχεις κάποια παραπανω πληροφορια για την δική του εμπλοκή σε όλο αυτό, θα το εκτιμούσα.
Όσο για το ίδιο το project, το θεματικό premise μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Για το τραγούδι, από μια πρωτη ακροαση, μπορώ να πω ότι έχω ανάμεικτα συναισθήματα.
Πατώντας το play, από την μια σχεδόν συγκινήθηκα στο άκουσμα συγκεκριμένων δυναμικων/ ατμόσφαιρας ( ειδικά στο τελευταίο τετραλεπτο), αλλά από την άλλη μου φάνηκε κ αρκετά μουδιασμένη/ μικρότερη/ κουρασμένη εκδοχή των ίδιων των Light Bearer και των όσων φοβερών είχαν κάνει σε εκείνους τους δυο δίσκους.
Οποτε για αρχή, θα το αφήσω στην άκρη, αναμένοντας το συνολικό αποτέλεσμα.
Όπως κ να χει, πολυ ενδιαφέρουσα πληροφορια που μου είχε διαφυγει ( κ πιθανότατα, οχι μονο σε μένα).
Αυτά ειναι τα καλά του φόρουμ.
Δε συνηθίζω ν’ ακούω μεμονωμένα κομμάτια από νέες κυκλοφορίες, γιατί προτιμώ να έχω όλο το album στα χέρια μου (ή στον φάκελο μου, τέλος πάντων), αλλά εδώ δεν κρατήθηκα. Και, φυσικά, ο πειρασμός μου ανταμείφθηκε: τι ΕΙΣΑΓΩΓΑΡΑ είναι αυτή, τι Bolt Thrower-ίλα ξεχύνεται πάλι, πόσο βαριά παραγωγή, πόσο τέλειες ανατολίτικες μελωδίες. Και δεν πρέπει ν’ άλλαξαν και πολλά μέλη από παλιά ε, νομίζω στη φωτογραφία αναγνώρισα τουλάχιστον 3 παλιούς. Τι ανέλπιστη επιστροφή ήταν αυτή, σφυρίξτε όταν βγει όλο, γιατί δε θα το πάρω χαμπάρι.
2 Likes
Είπαμε πόσο υπερδίσκος είναι το Morrow; Να το ξαναπούμε;
Σε άλλα νέα, νέο άλμπουμ από τους Ήλιος Θανάτου (“Μαρμαρωμένη Απόγνωση”) τέλος του μήνα. Το πρώτο δείγμα σκίζει, κατάμαυρο:
Επίσης, μια ικανοποιητικότατη Tragedy-ίλα για την ακόρεστη δίψα μας:
3 Likes
Κυκλοφόρησε επιτέλους και το νέο Myteri, για όσα ενδιαφέρονται. Τρομερό το σπλιτ με Procrastinate το 2019, ενώ το λέω ξεδιάντροπα, για μένα το “Ruiner” του '17 είναι από τα καλύτερα πράγματα στο ύφος τα τελευταία χρόνια.
Όταν παίζεται σωστά ρε γαμώτο, δεν συγκρίνεται με τίποτα. Εδώ πάνε και σε (ακόμη) πιο απλωμένες μελωδίες και ατμόσφαιρες, Σουηδοί αφού, για να δούμε πόσο θα κολλήσουμε αυτή τη φορά.
3 Likes
crust Portland
3 Likes
To λες και crust
Πολύ ενδιαφέρον με τις industrial/space/Peni επιρροές του.
Κάτι μου έλεγε το όνομα και θυμήθηκα έπειτα από ψάξιμο (λόγω εξωφύλλου) πως με είχε πιάσει το “Survival / Despotism” Ep του 19 αλλά δεν είχα ασχοληθεί παραπάνω, ευκαιρία με το full length τώρα.
1 Like
Το πέτυχα κατά τύχη και βλέπω πως βγήκε σε remastered συλλογή και με κακή αφορμή δυστυχώς.
Θαρρώ πως είχα ακούσει το δεύτερο demo κάποτε. Όταν ακούς μετά από χρονιά σου κάθεται πιο καλά. Ειδικά το πρώτο demo μέχρι το Religius System φωτιά.
Αξίζει ακρόασης.
1 Like
5 Likes
Δε μοιαζει σα να τραγουδάει Ελληνας; Συμπαθητικοι ακούγονται παντως
1 Like
Ήθελα εδώ και κάποιες ημέρες να σχολιάσω επιγραμματικά κάποιες κυκλοφορίες εδώ στο topic (θα υπάρξουν και review για όσα ενδιαφέρονται για περισσότερες λέξεις από πλευράς μου), αλλά βρήκα αφορμή με την κυκλοφορία του νέου Pilori:
Δεύτερος δίσκος από τους Γάλλους black/crust/grind άρχοντες, δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο, κανονική πολεμική μηχανή, ήχος μπετόν αρμέ, αλλά και κρυφοί άσσοι στο μανίκι μερικά breaks, αργόσυρτα περάσματα και riffs, κοινώς φοβερό.
Πριν μερικές ημέρες τα πουλέν οι Hive, πρέπει να τους είχα αναφέρει ξανά παλιότερα, κυκλοφόρησαν τον τρίτο τους δίσκο, ονόματι Spiritual Poverty:
Την περίμενα πως και πως την κυκλοφορία, θεωρώ ελάχιστες μπάντες παίζουν τόσο καλά αυτό το μοντέρνο crust/ dark d-beat, και εδώ νομίζω πως πιάνουν κορυφή. Πνιγηρές ατμόσφαιρες, υφολογική extreme ποικιλία, αγνή κραστίλα ανά σημεία, απολαυστικοί!
Σε πιo d-beat ‘n’ roll καταστάσεις, χυμαδιό ξανά το νέο Nightfeeder:
που σε κρατάει με την αφοσίωση στη λεπτομέρεια, και φυσικά τη γκρούβα!
Όσον αφορά το νέο Hellshock,
δεν ξέρω εσείς τι περιμένατε, αλλά εμένα ο συνδυασμός ήχου/ατμόσφαιρας και γενικά πίσσας μου έκανε τικ σε όλα τα κουτάκια, και πραγματικά χαίρομαι την επιστροφή! Έχει επίσης 2-3 τραγούδια που είναι πραγματικά κτήνη, με τρομερή ένταση, χωρίς απαραίτητα να πιάνουν υψηλές ταχύτητες.
Σε σχετικό ήχο, ρίξτε και μια ακρόαση στους Slavery από την Τσεχία, καλή stench-ίλα:
To νέο Malatesta είναι αναμενόμενα τυπικό, αλλά σωστό, μελωδικό crust, με μικρά, ευτυχώς, post περάσματα, και αν και το είδος και φέτος έχει δώσει πράγματα, πάντα απολαμβάνω τέτοιες μικρές σκοτεινές επικούρες:
Για πιο lo-fi neo-crust καταστάσεις, οι Ιάπωνες Ensa
Έβγαλαν μικρό underground διαμαντάκι (edit: πέρσυ, αυτό εδώ είναι έξτρα έκδοση με ντέμο και λάιβ εκδόσεις, είχα απορροφηθεί τόσο που πέρασα το περσινό για EP πρόγευση αυτού εδώ, still though) που καλά θα κάνετε να ακούσετε και δεν μπορούσα να το κρατάω άλλο για την πάρτη μου ε (όπως κάνω με 1-2 δισκάρες για να αφήσουμε και τίποτα για τα underground της χρονιάς σε μερικούς μήνες 
)…
Και για να μείνω στην ευρύτερη περιοχή αλλά νοτιότερα, Dishold από Ινδονησία,
Γιατί, μάλλιασε η γλώσσα μου να λέω πως αυτός ο ήχος οφείλει να ακούγεται, ακόμη και αν βγαίνει σήμερα με το σταγονόμετρο (αν και βλέπω ανάκαμψη ποσοτικά τα τελευταία χρόνια), ακόμη και αν συχνά δεν έχει εκπλήξεις.
Τέλος, νέο EP Wolfbrigade ε:
Θα ξαναμιλήσω όμως για αυτό εδώ κλείνοντας,
Από τους δίσκους της χρονιάς. Κάμποσο καιρό μετά, και αυτή η αίσθηση μεγαλώνει αποφασιστικά.-
Αν μπορούσα, δανειζόμενος την ατάκα από σχετικό άρθρο του Neil Jameson των Krieg,
“Tom G Warrior’s Amebix”
Ή, για να γίνω πιο αιρετικός, ο Nocturno Culto να διασκευάζει βαρβάτους Killing Joke.
Αποκάλυψη.
7 Likes
Απ’ όσα αναφέρεις, πρόλαβα να τσεκάρω χτες λιγάκι Pilori - παραλίγο να σπάσουν τα ακουστικά μου από την ορμή τους - και ξέρω τους Hive που είναι πολύ καλό γκρουπ. Πάλι μας έδωσες homework.
5 Likes