Ήθελα εδώ και κάποιες ημέρες να σχολιάσω επιγραμματικά κάποιες κυκλοφορίες εδώ στο topic (θα υπάρξουν και review για όσα ενδιαφέρονται για περισσότερες λέξεις από πλευράς μου), αλλά βρήκα αφορμή με την κυκλοφορία του νέου Pilori:
Δεύτερος δίσκος από τους Γάλλους black/crust/grind άρχοντες, δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο, κανονική πολεμική μηχανή, ήχος μπετόν αρμέ, αλλά και κρυφοί άσσοι στο μανίκι μερικά breaks, αργόσυρτα περάσματα και riffs, κοινώς φοβερό.
Πριν μερικές ημέρες τα πουλέν οι Hive, πρέπει να τους είχα αναφέρει ξανά παλιότερα, κυκλοφόρησαν τον τρίτο τους δίσκο, ονόματι Spiritual Poverty:
Την περίμενα πως και πως την κυκλοφορία, θεωρώ ελάχιστες μπάντες παίζουν τόσο καλά αυτό το μοντέρνο crust/ dark d-beat, και εδώ νομίζω πως πιάνουν κορυφή. Πνιγηρές ατμόσφαιρες, υφολογική extreme ποικιλία, αγνή κραστίλα ανά σημεία, απολαυστικοί!
Σε πιo d-beat ‘n’ roll καταστάσεις, χυμαδιό ξανά το νέο Nightfeeder:
που σε κρατάει με την αφοσίωση στη λεπτομέρεια, και φυσικά τη γκρούβα!
Όσον αφορά το νέο Hellshock,
δεν ξέρω εσείς τι περιμένατε, αλλά εμένα ο συνδυασμός ήχου/ατμόσφαιρας και γενικά πίσσας μου έκανε τικ σε όλα τα κουτάκια, και πραγματικά χαίρομαι την επιστροφή! Έχει επίσης 2-3 τραγούδια που είναι πραγματικά κτήνη, με τρομερή ένταση, χωρίς απαραίτητα να πιάνουν υψηλές ταχύτητες.
Σε σχετικό ήχο, ρίξτε και μια ακρόαση στους Slavery από την Τσεχία, καλή stench-ίλα:
To νέο Malatesta είναι αναμενόμενα τυπικό, αλλά σωστό, μελωδικό crust, με μικρά, ευτυχώς, post περάσματα, και αν και το είδος και φέτος έχει δώσει πράγματα, πάντα απολαμβάνω τέτοιες μικρές σκοτεινές επικούρες:
Για πιο lo-fi neo-crust καταστάσεις, οι Ιάπωνες Ensa
Έβγαλαν μικρό underground διαμαντάκι (edit: πέρσυ, αυτό εδώ είναι έξτρα έκδοση με ντέμο και λάιβ εκδόσεις, είχα απορροφηθεί τόσο που πέρασα το περσινό για EP πρόγευση αυτού εδώ, still though) που καλά θα κάνετε να ακούσετε και δεν μπορούσα να το κρατάω άλλο για την πάρτη μου ε (όπως κάνω με 1-2 δισκάρες για να αφήσουμε και τίποτα για τα underground της χρονιάς σε μερικούς μήνες )…
Και για να μείνω στην ευρύτερη περιοχή αλλά νοτιότερα, Dishold από Ινδονησία,
Γιατί, μάλλιασε η γλώσσα μου να λέω πως αυτός ο ήχος οφείλει να ακούγεται, ακόμη και αν βγαίνει σήμερα με το σταγονόμετρο (αν και βλέπω ανάκαμψη ποσοτικά τα τελευταία χρόνια), ακόμη και αν συχνά δεν έχει εκπλήξεις.
Τέλος, νέο EP Wolfbrigade ε:
Θα ξαναμιλήσω όμως για αυτό εδώ κλείνοντας,
Από τους δίσκους της χρονιάς. Κάμποσο καιρό μετά, και αυτή η αίσθηση μεγαλώνει αποφασιστικά.-
Αν μπορούσα, δανειζόμενος την ατάκα από σχετικό άρθρο του Neil Jameson των Krieg,
“Tom G Warrior’s Amebix”
Ή, για να γίνω πιο αιρετικός, ο Nocturno Culto να διασκευάζει βαρβάτους Killing Joke.
Αποκάλυψη.