Δε μοιαζει σα να τραγουδάει Ελληνας; Συμπαθητικοι ακούγονται παντως
1 Like
Ήθελα εδώ και κάποιες ημέρες να σχολιάσω επιγραμματικά κάποιες κυκλοφορίες εδώ στο topic (θα υπάρξουν και review για όσα ενδιαφέρονται για περισσότερες λέξεις από πλευράς μου), αλλά βρήκα αφορμή με την κυκλοφορία του νέου Pilori:
Δεύτερος δίσκος από τους Γάλλους black/crust/grind άρχοντες, δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο, κανονική πολεμική μηχανή, ήχος μπετόν αρμέ, αλλά και κρυφοί άσσοι στο μανίκι μερικά breaks, αργόσυρτα περάσματα και riffs, κοινώς φοβερό.
Πριν μερικές ημέρες τα πουλέν οι Hive, πρέπει να τους είχα αναφέρει ξανά παλιότερα, κυκλοφόρησαν τον τρίτο τους δίσκο, ονόματι Spiritual Poverty:
Την περίμενα πως και πως την κυκλοφορία, θεωρώ ελάχιστες μπάντες παίζουν τόσο καλά αυτό το μοντέρνο crust/ dark d-beat, και εδώ νομίζω πως πιάνουν κορυφή. Πνιγηρές ατμόσφαιρες, υφολογική extreme ποικιλία, αγνή κραστίλα ανά σημεία, απολαυστικοί!
Σε πιo d-beat ‘n’ roll καταστάσεις, χυμαδιό ξανά το νέο Nightfeeder:
που σε κρατάει με την αφοσίωση στη λεπτομέρεια, και φυσικά τη γκρούβα!
Όσον αφορά το νέο Hellshock,
δεν ξέρω εσείς τι περιμένατε, αλλά εμένα ο συνδυασμός ήχου/ατμόσφαιρας και γενικά πίσσας μου έκανε τικ σε όλα τα κουτάκια, και πραγματικά χαίρομαι την επιστροφή! Έχει επίσης 2-3 τραγούδια που είναι πραγματικά κτήνη, με τρομερή ένταση, χωρίς απαραίτητα να πιάνουν υψηλές ταχύτητες.
Σε σχετικό ήχο, ρίξτε και μια ακρόαση στους Slavery από την Τσεχία, καλή stench-ίλα:
To νέο Malatesta είναι αναμενόμενα τυπικό, αλλά σωστό, μελωδικό crust, με μικρά, ευτυχώς, post περάσματα, και αν και το είδος και φέτος έχει δώσει πράγματα, πάντα απολαμβάνω τέτοιες μικρές σκοτεινές επικούρες:
Για πιο lo-fi neo-crust καταστάσεις, οι Ιάπωνες Ensa
Έβγαλαν μικρό underground διαμαντάκι (edit: πέρσυ, αυτό εδώ είναι έξτρα έκδοση με ντέμο και λάιβ εκδόσεις, είχα απορροφηθεί τόσο που πέρασα το περσινό για EP πρόγευση αυτού εδώ, still though) που καλά θα κάνετε να ακούσετε και δεν μπορούσα να το κρατάω άλλο για την πάρτη μου ε (όπως κάνω με 1-2 δισκάρες για να αφήσουμε και τίποτα για τα underground της χρονιάς σε μερικούς μήνες 
)…
Και για να μείνω στην ευρύτερη περιοχή αλλά νοτιότερα, Dishold από Ινδονησία,
Γιατί, μάλλιασε η γλώσσα μου να λέω πως αυτός ο ήχος οφείλει να ακούγεται, ακόμη και αν βγαίνει σήμερα με το σταγονόμετρο (αν και βλέπω ανάκαμψη ποσοτικά τα τελευταία χρόνια), ακόμη και αν συχνά δεν έχει εκπλήξεις.
Τέλος, νέο EP Wolfbrigade ε:
Θα ξαναμιλήσω όμως για αυτό εδώ κλείνοντας,
Από τους δίσκους της χρονιάς. Κάμποσο καιρό μετά, και αυτή η αίσθηση μεγαλώνει αποφασιστικά.-
Αν μπορούσα, δανειζόμενος την ατάκα από σχετικό άρθρο του Neil Jameson των Krieg,
“Tom G Warrior’s Amebix”
Ή, για να γίνω πιο αιρετικός, ο Nocturno Culto να διασκευάζει βαρβάτους Killing Joke.
Αποκάλυψη.
7 Likes
Απ’ όσα αναφέρεις, πρόλαβα να τσεκάρω χτες λιγάκι Pilori - παραλίγο να σπάσουν τα ακουστικά μου από την ορμή τους - και ξέρω τους Hive που είναι πολύ καλό γκρουπ. Πάλι μας έδωσες homework.
5 Likes
Γαμώτο, κι εγώ έτσι νιώθω όταν κάνει τέτοια post ο Αποστόλης και μονίμως είμαι πίσω στην ύλη.
5 Likes
Δεν σε χάλασε 
Ε, για αυτό δεν τα κάνω συχνά
2 Likes
Λέγαμε να χαζέψουμε λιγο μπαλίτσα να περάσει ήσυχα το βράδυ και μας έβαλες δουλεία απο το πουθένα…
3 Likes
Φοβερή Tragedy-ίλα από Πράγα, ολόσωστο ντεμπούτο (ήχος, φωνητικά, δομές, μελωδίες) για αυτό το ύφος:
2 Likes
Συνεχίζω στην κοσμάρα μου να σπαμμάρω το τόπικ, αλλά πρέπει.
Η μπαντάρα οι Adrestia, κυκλοφόρησαν την Παρασκευή τα δύο φετινά τους άλμπουμ.
Από τη μια έχουμε, τον αρχετυπικό, λατρεμένο '90s σουηδικό crust/swedeath ήχο τους, που του τρέφω μεγάλη αδυναμία, με τον σταθερό κοινωνικοπολιτικό τους στίχο:
Από την άλλη, έχουμε μια εμβάθυνση στο black/death metal, με τη στιχουργία να κινείται σε πιο ψυχολογικά/εσωτερικά θέματα:
Bonus, συνέντευξη που τα λένε καλά:
3 Likes
Αν δεν κάνω λάθος είναι 3/4 μέλη Gattaca.
1 Like
Ακολουθεί ψύχραιμη τοποθέτηση.
Βγήκε το νέο War//Plague.
Πιθανώς να μιλάμε για instant classic.
Δίσκος - σεμινάριο.
3 Likes
Τώρα εδέησα να το ακούσω. Τι 2-3 κτήνη, ρε Αποστόλη, μάλλον θες να πεις ότι 2-3 κομμάτια (το ένα από τα οποία είναι το ιντερλούδιο) είναι απλά “καλά”, σε ένα σύνολο ΚΤΗΝΩΝ. Τι ΔΙΣΚΑΡΟΣ είναι αυτός, μόνο το ντεμπούτο δεν ξεπερνάει μου φαίνεται. Πραγματικά αδιανόητα κομμάτια, απίστευτο το πόσες κομματάρες μπορούν να βγουν ακόμα σ’ αυτό το Bolt Thrower-ίστικο στυλ. Κι όπως είπες, καθόλου υψηλές ταχύτητες, αλλά δε μου έλειψαν καθόλου.
5 Likes
Δεν θα πω άργησες, θα πω όμως πως χαίρομαι ιδιαίτερα που εκτίμησες, γιατί πιστεύω πως είναι πολύ ξεχωριστός και για τη δισκογραφία τους (πιο “μαύρος”), και στα πλαίσια των επανενώσεων γενικότερα.
Το “Hellshock” είναι ένα άλμπουμ που όσο και να το ακούς, όσο οριοθετημένο και αν είναι, θα συνεχίσει να σου δίνει αβίαστα κιόλας ρε γαμώτο.
Μείνε τώρα ίδιο label, άκου και το Rigorous Institution σε παρακαλώ επιτέλους 
2 Likes
Καλημερες! Υπαρχει κανα δισκαδικο εδω Αθηνα που να ειδικευεται στο crust; Η εστω να εχει τιποτα απο αυτο το genre; Ακομη μετα απο τοσα χρονια δε μπορω να καταλαβω πως δεν εχω εμβαθυνει σε αυτο ενω ξεκαθαρα γουσταρω με τα χιλια!
1 Like
Προσωπικά προτείνω Scarecrow γενικότερα για το ιδίωμα, πάρε και αναζήτηση με βάση το tag συγκεκριμένα.
2 Likes
Βασικα μολις ανακαλυψα τους Tragedy και εχω παθει ζημια. Τι κομματαρες τα eyes of madness και the day after;;;!!!
2 Likes
(Εγώ, την άνοιξη του 2009, λίγο πριν το live τους).
Μουαχαχα, dezter, καλωσήρθες σ’ έναν κόσμο συγκινήσεων, μετά την Ιερή Τριάδα των Tragedy μπορείς να πιάσεις τους From Ashes Rise, τον τελευταίο δίσκο των Ekkaia και τους Muga αν θέλεις αυτές τις έντονες, επικές μελωδίες στο crust σου. Κι αν δ σε χαλάει ο ελληνικός στίχος, τσεκάρεις και τους Επιθανάτιος Ρόγχος.
Αυτά για αρχή και μετά παίρνεις σβάρνα όλο το thread που γενικά είνα αξιολογότατο με όλες τις προτάσεις του.
3 Likes
anarcho punk crust Nέα Υόρκη
3 Likes
Βλέπεις Profane Existence, είναι καλό!
Πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ σε φωνητικά/ατμόσφαιρα.
Επίσης, καλή αρχή το 2023:
2 Likes
ναι έχει κάτι από τα παλιά ,sacrilege ίσως.
αα αυτή η φωνή!
1 Like
Εξώφυλλο τύπου Nick Blinko, τσεκ.
Ιστορική crust δισκογραφική, τσεκ.
Καλλογραμμένοι, πολιτικοί στίχοι, τσεκ.
Γυναικεία φωνητικα, τσεκ.
Βαριά riffs, κυρίως mid-tempo, παλιακοί 80’s ρυθμοί, απαγγελίες πάνω από σκοτεινές μελωδίες, τσεκ, τσεκ και τσεκ.
Σοβαρά, λίγο πριν το γύρισμα του χρόνου έσκασε δισκάρα απ’ το πουθενά, ε; Εγώ, τουλάχιστον, δεν τους ήξερα, κι απορώ που τις ξετρυπώνετε τέτοιες μπάντες.
Υ.Γ. Δεν έχω ακούσει ακόμα Sacrilege.
Πανδημία; Παίζουν κι άλλοι γνωστοί;
1 Like