Βλέπεις Profane Existence, είναι καλό!
Πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ σε φωνητικά/ατμόσφαιρα.
Επίσης, καλή αρχή το 2023:
2 Likes
ναι έχει κάτι από τα παλιά ,sacrilege ίσως.
αα αυτή η φωνή!
1 Like
Εξώφυλλο τύπου Nick Blinko, τσεκ.
Ιστορική crust δισκογραφική, τσεκ.
Καλλογραμμένοι, πολιτικοί στίχοι, τσεκ.
Γυναικεία φωνητικα, τσεκ.
Βαριά riffs, κυρίως mid-tempo, παλιακοί 80’s ρυθμοί, απαγγελίες πάνω από σκοτεινές μελωδίες, τσεκ, τσεκ και τσεκ.
Σοβαρά, λίγο πριν το γύρισμα του χρόνου έσκασε δισκάρα απ’ το πουθενά, ε; Εγώ, τουλάχιστον, δεν τους ήξερα, κι απορώ που τις ξετρυπώνετε τέτοιες μπάντες.
Υ.Γ. Δεν έχω ακούσει ακόμα Sacrilege. 
Πανδημία; Παίζουν κι άλλοι γνωστοί;
1 Like
Ναι, Πανδημία. Έχουν και μέλη από Sarabante.
Γενικά δυνατή χρονιά θα πω για το ιδίωμα, από τις πιο δυνατές που θυμάμαι τελευταία.
1 Like
Ήρωας του Αστερίξ φάση το όνομα.
2 Likes
Το ξέρεις ότι μη-πάνκης είχε δει το ραφτό Amebix στη ζακέτα μου και μου είχε πετάξει ατάκα: “τι γράφει η μπλούζα σου, Αστερίξ;”, έτσι;
2 Likes
Θυμιζει το Κρασάτορ για τους Kreator
Το ξαναβάζω μιας και ανέβηκαν όλα τα κομμάτια.
3 Likes
Λοιπόν, για άλλο ερχόμουν, αλλά βρήκα και αυτό στο δρόμο.
Ως γνωστόν (?) οι τιτάνιοι και ιστορικοί Hiatus κατεβαίνουν στα μέρη μας:
Και εντάξει, προφανώς το “From Resignation…” του '93 που επανεκδόθηκε πρόσφατα, είναι ιστορικό και έχει τη χάρη του και ικανός και υπεραρκετός λόγος να μην χαθεί με τίποτα αυτό το λάιβ, αλλά έπεσα πάνω σε αυτό:
Άριστο. Απαιτήσεις, προσδοκίες, κλπ.
Ερχόμουν όμως να ποστάρω τούτους εδώ, επίσης από το Βέλγιο (παιχνίδια της μοίρας):
Σκοτεινό, crust/hardcore με αρκετά black σημεία, σουηδικής κοπής, αλλά αυτό που κάνει τη διαφορά, είναι η επιλογή των Förbittring να βάλουν ανά σημεία καθαρά φωνητικά πάνω σε πιο ποστ σημεία. Το βρήκα πραγματικά αξιόλογο, αλλά ας κρατήσω κανά σχόλιο για το ριβγιού 
Btw, μου θύμισε πολύ τους Σουηδούς Knivad που το 2021 έβγαλαν ένα από τα πιο υποτιμημένα, ιδιαίτερα και ξεχωριστά crust album των τελευταίων ετών. Το αφήνω ξανά εδώ:
3 Likes
Δεν ήξερα ότι οι Hiatus βγάζουν και καινούριο. Προσωπικά, πάντως, θα επιστήσω την προσοχή στο κύκνειο άσμα τους (για τότε), το mini-CD “The brain” (βασικά μπορεί να το ξέρετε και ως ομώνυμο, απλά έχει έναν εγκέφαλο για εξώφυλλο). Λίγα τραγούδια-σφηνάκια, αλλά πραγματικά σφιχτοδεμένα, με μνημειώδη riffs και (για ‘μένα) κατά πολύ ανώτερα απ’ οτιδήποτε είχαν κυκλοφορήσει μέχρι τότε οι Hiatus. Ίσως να έπαιξε ρόλο και το ότι περιορίστηκαν σε λίγα κομμάτια.
Θα τσεκάρω και τα άλλα που είπες.
2 Likes
Ούτε εγώ μέχρι πριν μισή ώρα 
Ε, αν σου αρέσει ο εγκέφαλος μάλλον θα σου αρέσει πολύ και το νέο σινγκλ, προς αυτή την κατεύθυνση είναι. Απλά παραδέξου πως δεν σου αρέσει η ξεραΐλα και όλα καλά 
Ποτέ δεν αρνήθηκα ότι είμαι ταγμένος στην γκρούβα ή τη μελωδία!
Τελικά το νέο Hiatus μου φάνηκε πάρα πολύ καλό προσωπικά (μερικές σκέψεις μου εδώ).
Γενικότερα όμως, ήθελα να κάνω εδώ και μερικές εβδομάδες post εδώ με διάφορα που μάζεψα τους τελευταίους μήνες, ανεξαρτήτως του εάν έγραψα (ή θα γράψω) μερικές λέξεις για αυτά σε παρουσιάσεις στην κεντρική του σάιτ.
Θα είναι επιγραμματικό σεντονάκι (περισσότερα στην κεντρική - this is not an ad), με όσα θεωρώ πως αξίζει να ακουστούν περισσότερο, ναι είναι και άλλα πιο κάφρικα, οπότε, σχόλια και έξτρα προτάσεις ευχάριστα και ευπρόσδεκτα!
Όχι τίποτα άλλο, να μάθουμε και καμιά μπάντα.
Αφορμή τώρα, που στρώθηκα και τα μάζεψα και ξαναψήθηκα, είναι φυσικά το ντεμπούτο των Wreathe, neo-crust σχήματος με μέλη από Morrow/Fall of Efrafa και guests από διάφορες αξιόλογες μπάντες.
Το είχαν αναφέρει πέρσυ πως έρχεται, και όσο περιμένουμε το νέο Anopheli, η πιο emo προσέγγιση (δηλαδή Ekkaia ισόποσα με From Ashes Rise/Tragedy) του δίνει και καταλαβαίνει. Για να δούμε που θα φτάσει. Δίνουν και συναυλίες…
Κατά τα άλλα:
To νέο Systemik Viølence πάει αυτόματα και με συνοπτικές διαδικασίες στα καλύτερα της χρονιάς για μένα:
(Σας θυμίζει και εσάς το εξώφυλλο Ανάσα Στάχτη;)
Η σύμπραξη των Adrestia με τον Jonsson των Anti-Cimex/Wolfpack ήταν συγκινητική (και είχαμε και μια όμορφη συνέντευξη for all things Adrestia):
OK, Swordwielder, Deletar, Physique, Destruct, κλπ έχουν αναφερθεί, όλα τέλεια, θα προσθέσω το νέο Industrial Puke, με τον τραγουδιστή των Burst (ω ναι!) να κερνάει:
και θα μείνω σε μελωδικά χωράφια:
Το LP των Rană, μετά το περσινό φανταστικό τους EP, το περίμενα πως και πως, αλλά κινούνται περισσότερο προς blackened ύστερους FoE με crust ξεσπάσματα, και κάπως με ξένισε αυτή η στροφή ως προς την δοσολογία, διότι φέτος για μένα οι Downfall Of Gaia το έκαναν συγκλονιστικά (inb4 leper έρθει και εκφράσει την απογοήτευσή του) και ήθελα κάτι άλλο, αλλά ακούγεται ακόμη και τώρα εξαιρετικά άνετα:
Μένω σε blackened crust καταστάσεις και το νέο Haradrim τα λέει εξαιρετικά αν θέλει κανε΄να τους Dodsrit να σταματήσουν να κόβουν βόλτες στο δάσος:
Τα splits Illvilja / M:40 και κυρίως Lagrimas / Habak (4/4 μπαντάρες) είναι από τα καλύτερα φετινά πράγματα στο ιδίωμα, με το δεύτερο να με αρρωσταίνει:
Λίγο μελωδικό crust ακόμη με Jonestown Kids από Ιταλία:
και τους Βέλγους Plague Thirteen που μάλλον κάνουν ντόρο φέτος και δικαίως (μακάρι να έρθουν και για λάιβ):
Επίσης, split Life / Fatum, δηλαδή κάπου ώπα 
και πριν μερικές ημέρες, η επιστροφή των Dissafect που θυμήθηκα με αφορμή το 52, με σπλιτ με Sanctus Iuda, για πιο anarcho/stench/crust punk καταστάσεις:
όπως και των Avskum μετά από 666 χρόνια:
Bonus, and sorry for the long post, τούτη η αδυναμία:
5 Likes
Επίσης, τα credits στον Αποστόλη απ’ ό,τι έμαθα!
1 Like
Παιζει να βρουμε πουθενα κανα δισκακι των Tragedy σε κανα ντοπιο δισκοπωλειο η παιζουμε σε ξενα sites μπαλα;
Πανκοδισκάδικα Εξαρχείων (Scarecrow, Rhythm Records) και φυσικά mailorders (7inch πχ) φέρνουν τακτικά τα 2 πρώτα Tragedy πάντως.
2 Likes