καλά κάνεις και τις μοιράζεσαι, αλλά και επειδή και εγώ βίωνα έντονα την κάθε στιγμή εκείνες τις εποχές σου προσυπογράφω τό ότι ο λόγος που σε χαλάει είναι λάθος. Αδερφέ μου μιλάς για το metal το 1996 και την τότε προσπάθεια να χωρίσουν τον πραγματικό μεταλλά από τον μη πραγματικό λες και προσπαθεί να χωρίσει ο βοσκός τα γίδια από τα πρόβατα.
προσωπικά τα έβρισκα όλα αυτά κωμικοτραγικά. Μου άρεσε η μουσική και άκουγα μουσική για αυτό που είναι όχι για το τι μπορεί να έχει κάποιος στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι αυτή θα μπορούσε ίσως να πρεσβεύει.
Το 96 λοιπόν βγήκαν 2 από τους πιο αγαπημένους μου δίσκους ever, το Holy Land των Angra και το Down On The Upside των Soundgarden. Το Load είναι ο 3 αγπαημένος μου γιατί για εμένα κατά μια έννοια (όχι ηχητικά σίγουρα) γεφύρωνε αυτά τα δύο ακούσματα. Δεν τα απέκλειε.
Το 96 αγόραζα το No Code των Pearl Jam και το Triarchy Of The Lost Lovers των Christ. Iced Earth και Bon Jovi. Who Cares?
Και μουσικά όσο και να θέλεις να πιστεύεις το αντίθετο ο δίσκος είναι πάρα πολύ καλός και πάρα πολύ δουλεμένος.
Υ.Γ. Για το Dio έχεις δίκιο είναι στο Dream Evil. Βιασύνη.
Συμφωνω μαζι σου οτι τα ετεροκλητα ακουσματα μονο καλο κανουν, οπως κ αν τα αντιλαμβανεται κανεις. Και ο καθενας μπορει να κανει ο,τι συνδυασμους θελει. Αν σου πω ποια ειναι τα 2 αγαπημενα μου συγκροτηματα, θα με πεις σχιζοφρενη και θα με παρουν στο κατοπι ολοι μαζι: και οι μεταλλαδες και οι αλλοι. Οσο για τους Metallica, τους ξεγραψα με τα Load/Reload και ο,τι κ αν εκαναν απο τοτε δε μου λεει τιποτα. Η φωνη του δε οσο περνανε τα χρονια μου θυμιζει ολο και πιο πολυ ροκα καουμποη που μολις γυρισε απο το Kentucky και τα κοπαδια. (εχει κοπαδια στο Kentucky?). Οπως ειπε και ο Μεγαλος, “Metallica? Sorry I dont listen to country music” :lol:
ΥΓ. Angra? Ωχ που τους θυμηθηκες. Αλλη μεγαλη μου “αγαπη”
YΓ.2. [SIZE=“1”]Ρε συ Outshined, με τοσες αναμνησεις που μοιραζομαστε θα μας κραξουν για γεροντοκρατια και δεν θα μπορουμε να κανουμε και κανα κονε με τις νεαρες κορασιδες του φορουμ. Πιασαμε κ εμεις τα mid 90s![/SIZE]
[/CENTER]