Επος
from the ‘darklands’:
“Flipside” of Charlotte
Persephone
Lucy
Athanasia
Nastassia
Christine
Laura
Amelia
Ligeia
Christine
Lucretia
απεφυγα οσα ανεφερα στο 1ο post
Δεν εχω φτασει ακομη στο σημειο να πιστευω οτι ο αλγοριθμος διαβαζει το μυαλο μου και εμφυτευει τις σκεψεις μου στο μυαλο αλλων. Συνεπως θα θεωρησω υπεροχη συμπτωση οτι ενα προσφατο ποστ που εμφανιστηκε χθες στο feed του instagram μου, ειχε αυτο το υπεροχο τραγουδι:
Η αλήθεια είναι ότι είχα αποφασίσει να βάλω κομμάτια μόνο με σκέτα ονόματα, γι’ αυτό και άφησα απ’ έξω τραγούδια τύπου “Natassja in eternal sleep” (που ήμουν ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι θα ανέφερε ο Αποστόλης) κλπ. Αλλά καλύτερα έτσι, μεγαλύτερη ποικιλία. Διάφορα σχόλια:
Το ξέχασα εντελώς, σ’ αντίθεση με το “Lucretia my reflection” που δεν το έβαλα για τον παραπάνω λόγο. Τελικά θα μπορούσε να γίνει ξεχωριστό poll μόνο με Sisters, ανάμεσα στη Μαρία, την Αλίκη και τη Λουκρητία.
Κάτι παραπάνω από συγκινητική η Βέρα. Σε σκίζει στα δύο κι εδώ ο Waters, μόνο μέσα σε 2 λεπτά.
Δυνατό post από κάθε άποψη! Και πολύ ωραίες goth-ιές έβαλες και πιο μετά.
Επίσης ένα μεγάλο ΝΑΙ για “Michelle” από Beatles και Guns (άνετα το αγαπημένο μου κομμάτι από το “Appetite for destruction”), και “Lady Jane” από Queensryche (από τους ίδιους κανείς δεν ανέφερε τη Γυναίκα με τα Μαύρα που επίσης κοντράρει σε συναίσθημα πολλά από τα έπη τους).
Από εκεί και πέρα, δεν αναφέρθηκαν:
Κανονικά το κομμάτι είναι των Vaselines, αλλά όπως όλες οι διασκευές των Nirvana, οι δικές τους εκδοχές είναι καλύτερες από τις original (ω, ναι).
Άργησα να το εκτιμήσω αυτό το κομμάτι χρόνια -λίγο ο τίτλος-μακρινάρι, λίγο ότι ήταν ανάμεσα στα “Rape me” και “Dumb”, κάπου το έκανα skip συνεχώς. Τελικά υπάρχει μαγεία κι εδώ (φυσικά), στα drums του Grohl, στους μικροφωνισμούς της κιθάρας στο couplet, στην ΤΡΟΜΕΡΗ γέφυρα μετά το 2ο refrain. A, και τρομερή η ιστορία της Frances, ε;
Μάλλον όλοι διστάζουν, αλλά εγώ θ’ ανασύρω και το απόλυτα cringy, μη-πολιτικά ορθό τραγούδι που το ακούς και λες «wtf? Σε ποιες εποχές κάτι τέτοιο θεωρούνταν ΟΚ;».
Επίσης ξεχάσαμε το απόλυτο κομμάτι-σούπα:
Τέλος, στην άτυπη κόντρα για το ποιο απ’ όοολα αυτά τελικά είναι το καλύτερο, προκαταβολικά μάλλον κερδίζω βάζοντας το επόμενο:
Το σκοτάδι πριν το σκοτάδι. Πολύ νωρίς το βγάλανε, πολύ νωρίς για την εποχή του, ακόμα το ακούμε κι απορούμε πώς τους ήρθαν αυτές οι ξεκούρδιστες κιθάρες, τα στριγκιά βιολιά, τα κρουστά και οι απαγγελίες.
εξαιρετος @Leper_Jesus
off-topic (spot-on though):
οι διασκευες των nirvana μας εδειξαν το ευρος των επιρροων τους και συμφωνω πως ηταν καλυτερες
(ακομα και το return of the rat!)
η αναφορα στην frances farmer δεν ηταν “ευκολη υποθεση” , ως στιχουργος ο μακαριτης ηταν παραγνωρισμενος και ηταν και riffoμηχανη (no T no shade αλλα εχω την ιδια θετικη γνωμη κ για την γυναικα του)
οι velvet ηταν το αρχετυπο ερεβος… ενα εξω-ιστορικο παραδοξο που αλλαξε την ιστορια
back on-topic:
καπου αναμεσα στο Venus in Furs και το The Lady Wore Black ως… vibe…
ενα ακομα, γνωστο στους μερακλιδες του 80ς μετσολ…
Leather Nunn
(nuns have no fun σου λεει μετα)