Πολλες καλες κυκλοφοριες αναμενονται το 2023, με μπολικο HC αλλα και πολλους παλιους / τεραστιους καλλιτεχνες να μας ευλογουνε με νεα μουσικη μετα απο χρονια!
Ορισμενα που συγκρατησα και ανυπομονω:
PJ Harvey
Bat For Lashes
Michael Stipe (!!!)
The Cure
Orbital
Wet Leg
Death Grips
Buggin
Drain
Jesus Piece
Knocked Loose
Portrayal of Guilt
Scowl
shame
Slowdive
Sunami
Bell Witch
Wayfarer
The Black Dahlia Murder με νεο τραγουδιστη
Καλά για Cure έχω σταματήσει πια να περιμένω. Τελευταία κυκλοφορία τους το 2008… Βέβαια τώρα έχουν ήδη μερικά νέα κομμάτια που τα παίζουν στα live.
Για Wet Leg είσαι σίγουρος; γιατί είδα μία σχετικά πρόσφατη συνέντευξη και η τραγουδίστρια είπε ότι δεν έχουν ακόμα νέα κομμάτια.
Στο Brooklyn Vegan γραφει για Wet Leg:
In mid-2022, Wet Leg joked to NME that their second album was already “in the bag. Bish bash bosh.” When pressed for details, though, they backtracked a bit, telling NME in October that they’re actually still writing it. They did offer some predictions, saying LP#2 will be “like the last one, but longer, bigger, better, faster, stronger and more fluorescent.”
Οποτε οχι στανταρακι, πιο πολυ μαλλον φετος η προς το τελος της χρονιας.
Sorry τώρα το είδα κι έκανα ίδιο post στο « Black metal albums » topic. Είμαι ένας από αυτούς στους οποίους άρεσε 
Βγαινει νεο αλμπου απο τους εξαιρετικους Ελληνοαρμενιους κλωνους των system…
Πάμε ρε μπαντάρα.
edit: 3/3 το EP. Μακάρι δεύτερο άλμπουμ σύντομα.
Δεν τους ήξερα, απλά πάτησα κλικ, το ακούω για 5η φορά αν μέτρησα καλά.
Και πώς ονομάζουμε αυτήν τη μουσική, κύριοι, που μάλλον προς post-hardcore γέρνει, αλλά τα γλυκανάλατα refrain μέχρι και Linkin’ Park μου φέρνουν στο νου; Σοβαρά ρωτάω, και τους Drug Church π.χ. δεν ήξερα πώς να τους περιγράψω, που στην ουσία σαν alternative rock μπάντα των 90’s ακούγονται στο “Hygiene”.
Ο θείος Iggy είναι φρέσκος σαν πάντοτε…
Δίσκος που πατάει σε όλη του την τεράστια σταδιοδρομία.
Τα πιο αφηγηματικά του τραγούδια πάντως μου θυμίζουν πολύ τα τελευταία εν ζωή άλμπουμ του Man in Black - δεν ξέρω αν έχει κι άλλος το ίδιο feeling ακούγοντας τα.
(melodic) hardcore + screams + emo = screamo.
Για μένα μελωδικό hardcore είναι με γενναίες emo και post- αναφορές. Φλερτάρει με screamo αλλά δεν ανήκει εκεί τόσο, λεπτομέρειες. Είναι και ωραία η πορεία από τα πρώτα singles μέχρι το “Songs For The Willow”, φαίνεται ότι το ζορίζουν. Ελπίζω μόνο να μην έρθουν πολύ κοντά στον ήχο των Anxious (με κιθαρίστα και τραγουδιστή των OSC να έχουν τράμπα ρόλους), που προφανώς εκτιμώ, φετινή 15δα γαρ, αλλά λατρεύω δύο συγγενικές μπάντες με distinct sound.
Το ντεμπούτο τους πρόπερσυ από τα αγαπημένα μου του έτους, το ξαναβάζω εδώ.
Δηλαδή και Drug Church στο ευρύτερο post-hardcore τους βάζω αν με ρωτάς, που δεν το κάνεις, το έχω πιο broad το πράγμα στο κεφάλι μου, άσχετα το γενναίο '90s alt vibe του.
On topic (αφού δεν το πόσταρε η @power_fades ακόμα παραδόξως) :
Νέο Nag, όχι οι Νορβηγοί black-crusts, αλλά οι αμερικανοί γκαραζοποστπανκς:
Για να ακούσουμε τι θα ακούσουμε
Zagreus λέει οι αθεόφοβοι 
Έδιτ: πόσο ίνδαλμα ρε Misha
Special nod to Supergiant and Darren Korb for their amazing work on Hades, which distracted us from working on P5. Seriously the album would have been out way sooner, like years sooner but had to get that 32 Heat run you know?
Για πάμε λίγο ακόμα.
Επίσης, ρε Kvohst, αυτό το άλμπουμ των Haunted Plasma θα το βγάλεις ποτέ να παραμιλήσουμε;
Δεν έχω σταματήσει να (χαμο)γελάω με αυτό το “plagueboys” dunno why
20 Ιανουάριου βγάζουν δίσκο. Ωραία συνεργασία με Μορέλο btw
Obsequiae & Inexorum= Majesties.
Θα ξανακούσουμε μελωδικό death μετά από χρόνια.
Αποστόλη γιατί δε μιλάς???
