Καθότι έχω ιδιαίτερη αγάπη στους No Clear Mind, είχα προσμονή για τον προσωπικό δίσκο του Βασίλη Ντοκάκη. Είναι και κάτι σαν προάγγελος του νέου τους δίσκου. Το “Lotus” είναι υπέροχο, βραδινό, ειρηνικό, θαλασσινό, για βεράντες το καλοκαίρι και για σαλόνια το χειμώνα. Σφραγίζεται.
Διάβασα βοδινό αντί για βραδινό. Σόρρυ, στο γάμησα, συνεχίζουμε 
Τρώγοντας και βοδινό οκλαδόν στο χαλί. Το φτιάξαμε.
Δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με την μπάντα που ονομάζεται Netherlands. Προσδιορίζονται ως avant sludgerock και οι Gojira και Mastodon είναι δηλωμένοι οπαδοί τους.
Ύστερα είδα αυτό.
Τώρα τους έμαθα για τα καλά… Και ανυπομονώ για το νέο τους (9ο!) άλμπουμ που κυκλοφορεί 31 Μαρτίου…
Θα πω την αμαρτία μου. Oι δύο κυκλοφορίες των Grave Pleasures μου είχαν κάτσει σαν άνευρη (σε βαθμό ανέμπνευστή; ) έκδοση των λατρεμένων Beastmilk. Όσο κι αν αγαπώ τον Kvohst νομίζω πως έχασαν πολύ με την αποχώρηση του Goatspeed. Οπότε δεν μπήκα καν στον κόπο να ακούσω το δείγμα.
Χθες όμως μπήκε τυχαία αναπαραγωγή στο Spotify και με έπιασε εξαπίνης με το μελωδικό, εθιστικό μπάσιμο, και για τα λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να μπει η φωνάρα του Kvohst αναρωτιόμουν τι είναι αυτό που ακούω. Depeche Mode; The Smiths; The Cure; Μόλις άρχισε να τραγουδάει θυμήθηκα τι λάτρεψα στους Beastmilk.
Μπαλάρα. Τέχνη. Μουσικάρα. Χορός.
21 Απριλίου.
Voluspo
Ginnungagap
Allfather
The Feathered Consort
Hammer On Hammer
Wolf Unchained
The Perfect One
Trickster (And The Mistletoe)
Cornucopia
The Navigators
Guardian’s Watch
Ithavoll
Στο Discoqs βλέπω τρεις.
Έντιτ. Άκυρο. Roadburn λέει η τελευταία, υποθέτω λάηβ θα είναι.
ακριβώς, 2 στούντιο, ένα ep και ένα live.
πανεμορφο και fun
Από τις άγνωστες μπάντες που μπορούν να εκπλήξουν.
Επέστρεψε ο κιθαρίστας που είχε φύγει το 16 και έπαιζε σημαντικό ρόλο στις συνθέσεις και συνεπώς στον ήχο.
Και νέο άλμπουμ από τους Αστραλους μετά από καιρό !
Οι Bruxa Maria βγάζουν αύριο το τρίτο τους άλμπουμ. Δείγμα:
Τι εστι Bruxa Maria; Μια από τις καλυτερες noise rock/punk/sludge εκεί έξω.
Πάμε για μεγάλο άλμπουμ…
Με την ευκαιρία αυτών των 3 κομματιών (που μ’ έχουν κολλήσει στον τοίχο από τότε), να πω ότι τώρα αντιλαμβάνομαι την εξέλιξή τους που άκουσα και το ντεμπούτο. Δεν ξέρω πώς το εκλάβανε το EP οι ήδη-υπάρχοντες οπαδοί τους, αλλά δε θα εκπλαγώ αν κάποιοι ξενερώνανε με αυτό που ακούσανε, μιας και βρίσκω φοβερά μελωδική τη στροφή τους σε σχέση με το πιο μεταλικό, hardcore ντεμπούτο τους. Με ξετίναξε και το ντεμπούτο που έχει πολύ περισσότερο πράγμα ν΄ανακαλύψεις, βέβαια, αλλά αυτά τα 3 κομμάτια είναι τόσο straight-forward, ουσιαστικά με pop μελωδικές γραμμές, που δε γίνεται να μην κολλήσεις. Ήδη για ‘μένα απ’ τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς και τρομερή (αν και καθυστερημένη) ανακάλυψη.
Αν τυχόν κάποιος/α δεν τους γνωρίζει, παρόμοιο ήχο με το ντεμπούτο τους έχει το EP “Of roots and wings” των (σχετικά άγνωστων) Between Earth & Sky. Δε θα χάσει όποιος/α τους τσεκάρει, ιδίως το τραγούδι “The spiritual burial ground”.
Εχει κάνει πολύ δυνατό ξεκίνημα το 23.
Ακουστε το καινούργιο των …AND OCEANS τα σπαει.
Υ.Γ Για καποιο λογο δε ποστάρει το βιντεο.
New song & short music film available on our Youtube channel
Directed by Jérémie Brivet this film stems from a desire to work on key symbolic themes that inhabit our music, the relationship between nature and culture and the balance - or unbalance - between these concepts. The two young men have both found shelter in realities that take them away from themselves. This film aims to shine a light on this moment where the human and familial bonds bring both characters back to a more primitive approach to existence - a rebirth that gives them a new direction towards a new balance.
Μπόμπα.
Παίχτες για συντονιστείτε. Ποι@ θέλει πολύ bathory στο σταχτιασμένο ουίσκι του?
︎ Dark Steel and Fire | The Gauntlet (bandcamp.com)
