Είναι Bathory προ '88;
Ακριβώς. Είναι πολύ πολύ καλό
Για πάμε λίγο.
Νέο Sightless Pit, ακούγεται πολύ καλό.
Τελικά η κυκλοφορία έκπληξη της Pelagic ήταν το νέο ep των BRUIT ≤ (είχα ποντάρει στους The Ocean )
31/3 νεος Matt Elliott με αναμενομενα ταιριαστο τιτλο The end of days
- The End of Days
- January’s Song
- Song of Consolation
- Healing A Wound Will Often Begin With a Bruise
- Flowers for Bea
- Unresolved
Πρωτο σινγκλ και τι υπεροχο!! Το τελευταιο αλμπουμ -χωρις να ειναι ασχημο φυσικα- μου εβγαλε λιγο οτι ειχε μεινει απο εμπνευση οποτε λατρευω αυτη τη νεα προσεγγιση. Το εχω ακουσει 5 φορες σερι
What is left when you are without words? What is left? Death, perhaps, but also life… What is left? A form of awe that dulls? An enthusiasm that dries up? A curiosity that no longer makes sense? A search that no longer finds its way?
Perhaps there is still the vision, the belief in what one sees, in what one guesses beyond.
και σε καποια αλμπουμ που εχουν ηδη κυκλοφορησει αλλα δεν εχω ακουσει λογω του anhydriis
The Arcs - Electrophonic Chronic
ενα κομματι ακουσα και το βρισκω πιο ενδιαφερον απο το τελευταιο Black Keys
δυο αιθέριες γυναικείες φωνές
Meg Baird - Furling
Complete Mountain Almanac - Complete Mountain Almanac
The Canyon Observer - Figura
από Σλοβενία, Mount Fuji vibes, σως πιο τρομακτικο και μεταλ σε σημεια
July Talk - Remember Never Before
mixed alternative rock duo με μεγαλη αντιθεση στις δυο φωνες. Προτεινω παλιοτερα hits οπως
Push + Pull και Paper Girl
Atsuko Chiba - Water, It Feels Like It’s Growing
Ανδρογυνα φωνητικα, αργοσυρτα synths
We Were Giants - Reimagined [EP]
ακουστικο reimagined ep σε θεατρικο metalcore
Samtar - Shadow of the King’s Charade
Progressive/Alternative rock
Dhafer Youssef - Street of Minarets
world jazz. Αυτο το ακουσα μια φορα αλλα νομιζω μετα το υπερφανταστικο Diwan of Beauty and Odd οτι αλλο εχω πιασει απο δαυτον ξεκιναει με 0-3 απο τα αποδυτηρια
Gaz Coombes - Turn The Car Around
indie rock
Το Canyon Observer είναι ψιλό-super…
Όπως και το Atsuko Chiba! Complete Mountain Almanac επίσης πολύ ενδιαφέρον, αν και λίγο άνισο.
Gaz Coombes αρκετό hype χωρίς κανεναλογο, imo.
Η καλύτερη μπάντα στην Ιρλανδία επιστρέφει στις 24 Μαρτίου. Πρώτο δειγμα:
Οι Lankum παίρνουν την ιρλανδική traditional folk και την σκοτεινιάζουν 3 τόνους. Κρατάνε το storytelling και την ανατριχίλα της, προσθέτουν επικά οργανικά drones και πειραματισμούς και voila: Οτι μουσική κι αν ακους, ειναι δυσκολο να μην το νιώσεις… Δώστε 8λεπτά από τα χρόνο σας!
Για μενα, αν όλος ο δίσκος είναι έτσι, αυτό θα είναι υποψήφιο aoty.
Τους ήξερα απλώς ως όνομα, αλλά τους αναφέρουν ως επιρροή οι Dawn Ray’d, και επειδή αυτός είμαι, θα τσεκάρω.
Ο τραγουδιστής ηταν μέλος των Dagda που είχαν παιξει και στην βίλα Αμαλίας κάποτε.
Το διάβασα σε συνέντευξη που βρήκα ψάχνοντας πληροφορίες για Lankum και σκέφτηκα πως μπορεί να σε ενδιαφέρει.
Όλα τα παιδιά στους Lankum έχουν metal και punk diy υπόβαθρο.
Στο τελευταίο underground express έγραψα και για το σολο project του Ian (One Leg One Eye) το οποίο είναι πειραματικό folk κατράμι…
Τους είδα μια φορά live, τα σπάνε άγρια. Η ευκολία που μεταπηδάνε από τα βαριά drones σε χορευτικά jigs είναι σχεδόν σουρεαλιστική.
Τι θυμήθηκες τώρα, ρε άνθρωπε. Και Βιολογικό είχανε παίξει αν δεν κάνω λάθος.
Dagda, λέει, ένα όνομα που νόμιζα δε θα ξανάκουγα ποτέ. Τώρα θα με κάνετε με το ζόρι να τσεκάρω κι αυτούς τους Lankum.
Ορίστε κι ένα παλιό καλό οπαδικό post για Dagda:
Καλά, με έστειλες ε. Ποτέ δεν σκέφτηκα να ψάξω παρελθόν, και ας ήξερα αόριστα για το υπόβαθρο όπως επεσήμανε και ο @Aldebaran (που βασικά αυτός μου το είχε πει σε μια απέλπιδα προσπάθεια να με κάνει να ακούσω στο παρελθόν ) . Και πόσο μάλλον στους Dagda, ουφ, τι ξέθαμα ήταν αυτό, τι γινόταν τότε σε αυτό τον ήχο!
Χαχαχα, αυτοί είμαστε τελικά!
Σε άλλα νέα, από αυτό τον Φλεβάρη του 2021,
φτάσαμε σε αυτό εδώ τον Φλεβάρη του '23…
Νέος δίσκος Belgrado λοιπόν, έπειτα από 7 χρόνια: Intra Apogeum στις 28/4.
Let the hype consume (some of) us. Τα υπόλοιπα εν καιρώ…