XYNO_MPAMIES 
4 Likes
Διαβάζω Eπιλογή Μαρίνη @Ktn , ψαρώνω, ψάχνω, ιντριγκάρομαι. Μετά έρχεται αυτό το βίντεο:
Φέρτε τους να πέσουν τσιμέντα
5 Likes
Ο δίσκος που χρειαζόμασταν και δεν το ξέραμε.-
3 Likes
Ρε σεις πολύ καλό αυτό από τον μπαρμπα Steve, συνδυασμός Bowie και Trans-Siberian Orchestra.
7 Likes
Γαμώτο, μου άρεσε αλλά πραγματικά γιατί επιμένει να τραγουδά?
4 Likes
ελεγα κ χθες κατα τη πρωτη ακροαση, ποσο πολυ Thou ακουγονται οι Full of Hell εδω (και το ποσο μαρεσει).
Γενικα ο δισκος μου εβγαλε πολυ παρομοια vibes με τον Thou / Emma Ruth Randle, η ακομα και με το Bloodmoon.
1 Like
Νομίζω ότι ο συγκεκριμένος δίσκος, είναι η μεγαλύτερη μουσική κωλοτούμπα μου. Γιατί όταν το ακούσαμε στην σκηνή βαρέθηκα την ζωη μου…σε φάση δεν υπάρχει πιο ταιριαστό όνομα σε μπάντα. Μου φαινόταν πραγματικά Full Of Nothing 
Δικαιολογίες (λέμε τώρα) πολλές: Κούραση, τελευταίο ακτ της μέρας, μεγάλη σκηνή για τέτοιο εγχείρημα κλπ
Το στουντιακο αποτέλεσμα πάντως πάει καρφί για τοπ της χρονιάς για εμένα. Σε αυτό συνέβαλε και η καταπληκτική παραγωγή του και κυρίως ότι είναι περισσότερο Nothing από Full Of Hell στο τελικό ζύγι.
Συμφωνώ και με Evil για Emma/Thou vibes.
1 Like
Νέο άλμπουμ για τους Σερραίους 6,5 χρόνια μετά το “Out of the Blue”.
1 Like
To λοιπόν, από το πουθενά μου έσκασε αυτό το αλμπουμ:
Howling Giant λοιπόν, με το Glass Future.
Οι Αμερικάνοι φίλοι μας από το Τενεσι, δεν είναι οι τύποι που πετάνε τάπες σε βαρέλια μέχρι να ωριμάσει το ουίσκι τους. Ή για την ακρίβεια έχουν και κάποια τέτοια χαρακτηριστικά.
To trio (έχουν βέβαια και guest πληκτρά - που τα πλήκτρα βρίσκονται σε ΟΛΟ το δίσκο) παίζει ένα υβρίδιο heavy metal/hard rock, το οποίο προσωπικά μου είναι δύσκολο να το τοποθετήσω κάπου συγκεκριμένα. Ενώ έχουν ένα σχετικα μουντό stoner ήχο, οι πρακτικές που ακολουθούν είναι πιο ευθείς και πιο heavy. Ενώ θα ακουστεί το cowbell σε 2-3 σημεία, θα ακούσεις ακόμα και blastbeat (καλά, σε ένα σημείο). Αν οι Mastodon του The Hunter έπαιζαν πιο απλά, με τον πιο upbeat και feel-good προσανατολισμό των Audrey Horne(ειδικά στο φωνητικό μέρος), ενώ πασπάλιζαν τα κομμάτια τους με μια King Buffalo ψυχεδέλεια, αλλά συγχρόνως χρησιμοποιούσαν το groove και το fun των Karma to Burn, μάλλον κάτι τέτοιο θα ήταν το αποτέλεσμα.
Ναι είπα πολλά ονόματα, δεν είναι αντιγραφείς από κανέναν, αν και υπάρχουν σαφείς επιρροές, τελικά όλα αυτά δένονται τόσο όμορφα που αποκτούν την δική τους υπόσταση. Όμορφο και παιχνιδιάρικο (και συνάμα απλό)riffing, ενδιαφέρουσες και ευθείς δομές στα τραγούδια, μια φωνή που σε σημεία δεν ντρέπεται να υιοθετήσει ακόμα και punk/rock λογική (κυρίως για την αίσθηση που αφήνει), ένας εξαιρετικός drummer και ένα σύνολο που πάνω απ όλα σε κάνει να χαμογελάς και να θες να το ακούσεις στο repeat.
Η fantasy/sci-fi θεματολογία, είναι το κερασάκι στην πανέμορφη τούρτα που μας προσφέρουν και εμείς δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα άλλο εκτός από να την απολαύσουμε.
Eγώ έχω πάθει αμοκ, σίγουρα έχω ακούσει τον δίσκο πάνω από 20 φορές σε 2 βδομάδες.
Εδώ απολαμβάνουμε το EPOC Sunken City
ενώ εδώ απολαμβάνουμε το υπέροχο video clip ενός τραγουδιού τους από άλλο δίσκο:
6 Likes
Με έψησες. 
Και μου θύμησες να ακούσω King Buffalo.
1 Like
3 Likes
Δεν έχω ακούσει νότα, αλλά είναι το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο ήδη
4 Likes
Εξαιρετικός και (επιτέλους) πειραματικός Θανάσης Παπακωνσταντίνου βάζει γκόλ στις καθυστερήσεις του 2023 με τον καλύτερο δίσκο του μετά το 2011 και τον Ελάχιστο Εαυτό. Τον επόμενο πιο περιπετειώδη μετά το 2006 και την Βροχή από Κάτω…
Ζήτω τα παπάκια λοιπόν…
Υ.Γ. και εκεί που λες εντάξει τα άκουσα όλα σκάει αυτό το μυθικό στο προτελευταίο κομμάτι με τίτλο “Σουτάρει ο Άνεμος”
Σουτάρουν τ’ αστέρια,
σουτάρει ο άνεμος
κι εγώ ‘μαι ο Στάθης Τσανακτσής.
6 Likes
Ενα που τσεκαρα προσφατα κ με αρεσκε