Μουσική ή στίχοι??τι απο τα δύο σας δημιουργεί πιο έντονα συναισθήματα…?οι μελωδίες, οι ρυθμοί, τα riffs, τα solo??Ή οι στίχοι, οι φωνές και όλα όσα εκφράζουν?Προσωπικά τα συναισθήματα που έχω βιώσει απο την μουσική καθεαυτή είναι σαφώς εντονότερα…είτε είναι μια υπέροχη μελωδία είτε ένα παθιασμένο πωρωτικό riff…οι στίχοι πιστεύω ότι περισσότερο μας αρέσουν γιατί είτε ταυτιζόμαστε με αυτόυς λόγω προσωπικών καταστάσεων/βιωμάτων είτε λόγω ταύτισης με τις κοινωνικοπολιτικές μας κοσμοθεωρίες…ακόμα και υπέροχες φωνές περισσότερο θεωρώ ότι λειτουργούν σαν ένα ακόμα μουσικό όργανο…υπάρχουν κ περιπτώσεις (βλέπε την πλειονότητα του “έντεχνου” ελληνικού ρεπερτορίου) που θεωρώ πως οι στίχοι περιορίζουν κάθε προσπάθεια μουσικής έκφρασης αφου τα περισσότερα κομμάτια χτίζονται πάνω στον στίχο…Έτσι πολλές φορές περιορίζεται η μουσική έκφραση ακόμα και ο πειραματισμός…
Σαν αθωο παιδακι εδινα βαση στην μουσικη και μονο. Τωρα που μεγαλωσα, δλδ σαπισα, και πηρα και ανεμογενητρια, δινω βαση και στα 2!
Στα πρωτα ακουσματα δινω βαση στη μουσικη, αλλωστε τις περισσοτερες φορες λενε και μακακιες…
Αμα κολλησω τοτε θα δω και τον στιχο.
Βεβαια αυτο ειναι για κομματια με δυνατες κιθάρες.
Στα acoustics (που τα΄χω και αδυναμια) δινω μεγαλη βαση στον στιχο.
Και τα δύο. Σε άλλα τραγούδια η ζυγαριά γέρνει στην μουσική, σε άλλα στους στίχους, σε άλλα δείχνει το ίδιο.
Στο Lifer μουσική. Στο Hallowed Be Thy Name στίχοι. Στο Cold και τα δύο.
Εξαρτάται πόσο καλα Αγγλικά ή Ελληνικά ξέρει κανείς. Άμα είσαι καψούρης, άμα είσαι κολλήμένος γενικά.
Και στα 2
Η μουσική. Ενταξει, καλό είναι να έχουν και ωραιους στιχους τα τραγουδια, αλλά μια καλή μουσική μπορεί να σε κάνει να παραβλέψεις κάποιους όχι και τόσο προσεγμενους στιχους.
Σημασία σαφέστατα πρέπει να δίνεται κ στα δύο…εξάλλου αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε μουσικού δημιουργήματος…το θέμα να είναι που πιάνετε τον εαυτό σας να κολλάει περισσότερο κ με τι??αυτό που θέλω να πω είναι πως ο στίχος αν για κάποιο λόγο δεν ταυτίζεται με έσένα (π.χ. δεν είσαι καψούρης κ ακούς μια μπαλάντα) είναι δύσκολο να σου δημιουργήσει κάτι…αντιθέτως η μουσική είναι οικουμενική και πάντα θα σου δημιουργεί τα ίδια συναισθήματα όποτε την ακούς…αν πάλι είσαι καψούρης τότε 8α νομίζεις ότι τα λόγια της μπαλάντας έχουν γραφτεί αποκλειστικά για σένα κ την καψούρα σου και 8α καραγουστάρεις…Με άλλα λόγια θεωρώ πως τον στίχο λίγο πολύ το κάνουμε μύθο ή τον απομυθοποιούμε ανάλογα με την φάση στην οποία βρισκόμαστε κ έμεις κ το κοινονικό σύνολο στο οποίο ανήκουμε…
Both!
Οτι αποφασίζει ο καλλιτέχνης 
Σοβαρά,τώρα κανω τα ίδια με τον mr!
Ε νταξει όλοι σχεδόν αυτό κάνουμε, βέβαια εγώ τώρα πια με το lyrics plugin στο windows media κοιτάω με την πρώτη ακρόαση τους στίχους, δεν μου κοστίζει surfing κλπ…
Επίσης βασικός κανόνας είναι ότι ένα “δύσκολο” ας πούμε άλμπουμ το “κερδίζεις” πιο εύκολα κοιτώντας τους στίχους. Arcturus πχ. (Ντααξει, δύσκολο, όχι Nirvana ρε παιδί μου)
Κανονικά και τα 2, αλλά εξαρτάται από το είδος. Σο ντεθ μεταλ πχ τι στίχους να κοιτάξεις; Υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια!
Στο πανκ πχ κοιτάω περισσότερο στίχο παρά μουσική.
Ισχύει αυτό που λέει ο βεντερ, τους πιο “δύσκολους” δίσκους οι στίχοι σε κάνουν να τους καταλάβεις καλύτερα. Όπως το Monotheist. 8)
εε δεν εχεις δα και το σολο το 20λεπτο
το ιδανικό ειναι και τα 2 , δλδ αυτό
αναλογως.σε μερικα τραγουδια που εχουν στιχους γτπ το σωνει η μουσικη και αντιστροφα…
Βασικά μου φαίνεται ότι πρώτα παθαίνουμε πλάκα με ένα τραγούδι και τότε δίνουμε βάση στους στίχους.Δλδ άμα δε μασς αρέσει το τραγούδι νομίζω ότι δε θα κοιτάξουμε καν τους στίχους.Δε θα ασχοληθούμε.Όταν όμως ασχοήθούμε υπάρχει και η πιθανότητα να πάθουμε τέτοια πλάκα που η μουσική να περάσει σε δεύτερη μοίρα.Ή να (θα το γυρίσω στον ενικό) μου φαίνεται τόσο ολοκληρωμένο και ταιριαστό που μη μπορώ να τα διαχωρίσω.
η αλήθεια πάντως είναι ότι χωρίς αυτά νιώθω κάπως:As I lie in my bed there’s a space in my head
Where there used to be colours and sound…
Οι όμορφοι στίχοι (υποκειμενικά ε) μπορούν να δώσουν νόημα και λόγο ύπαρξης στο τραγούδι. Μπορούν να το εξυψώσουν, να το πάνε σε μια άλλη διάσταση που από μόνο του δεν μπορεί να πάει. Όπως και με όλα τα πράγματα του κόσμου έτσι και με τη μουσική, τα πάντα είναι μέσα στο μυαλό. Εδώ ένα εξώφυλλο και μια συσκευασία μπορεί να σε κάνει να δεις πιο θετικά μια κυκλοφορία. Ή το ίματζ του συγκροτήματος. Πόσο μάλλον οι στίχοι με τους οποίους κανείς ταυτίζεται. Με τους οποίους προσωποποιεί τη μουσική και χάρη στους οποίους νοιώθει πιο άμεση την επικοινωνία.
Εξάλλου οι στίχοι είναι η μουσική που παίζει το όργανο που λέγεται φωνή. Δηλαδή ό,τι πιο πρωτότυπο και ιδιαίτερο έχει να επιδείξει μια μπάντα. Παραμορφώσεις και εφέ υπάρχουν πεπερασμένα. Ανθρώπινες φωνές και χροιές όμως όχι. Και όταν μια ανθρώπινη φωνή τραγουδά κάτι με πάθος και αυτό το κάτι είναι κάτι που το εννοεί/μας δίνει την εντύπωση ότι το εννοεί/ταυτιζόμαστε με αυτό, τότε το αποτέλεσμα είναι απλά τέχνη. Με την ουσιαστική της έννοια.
Στον αντίποδα, ξενέρωτοι και κοινότυποι στίχοι, στίχοι που δίνουν την εντύπωση ότι δεν είναι ειλικρινείς (υποκειμενικά πάντα, μην τα ξαναλέμε) μπορούν να σε κάνουν να ξενερώσεις πολύ με ένα τραγούδι. Ακόμα και αν σ’ αρέσει όταν δεν τους δώσεις σημασία.
Όλα αυτά για “εμάς” τους μη-“radio friendly listeners”. Και όχι δεν είμαστε ανώτεροι -γιατί κάτι τέτοια λέμε και μερικοί νομίζουν ότι ανήκουμε σε υψηλότερη κάστα #-o
Αυτό ακριβώς ισχύει και για τη μουσική. Ακριβώς όμως.
Ισχύει
Εξαρτάται από την μπάντα ή το κομμάτι πιστεύω. Σίγουρα η μουσική συνήθως παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο. Αλλά οι στίχοι μπορεί να είναι ο λόγος για να κολλήσεις με ένα κομμάτι ή να σου αρέσει πιο πολύ απ’ ό,τι όταν το άκουγες πριν διαβάσεις τους στίχους.
Γενικοτερα στηριζομαι περισσοτερο στη μουσικη.Αν ενα τραγουδι εχει χαλια μουσικη και καλο στιχο συνηθως θαβεται. Αν ομως συμβαινει το αντιθετο ευκολα αγαπιεται. Περα απο αυτο πιστευω πως ειναι και αποψη ιδεολογιων, φασεων που περναει ο καθενας, κλισεων, ακουσματων.
κ τα 2 αν κ δεν πολυασχολουμαι με στιχους(απ τις μπαντες που ακουν πιστευω πως μονο οι pain of salvation ειναι αρτιοι σ αυτον τον τομεα)…παντως τα φωνητικα ειναι απαραιτητα ακομα κ σαν ‘‘οργανο’’ γιατι δεν ειναι δυνατον να ακουμε μονο instumental…:?