και τα ελαφια συνεχίζουν
2 Likes
τελεια ολντσκουλια
WEAPONXHATESYOU🔥
2 Likes
πάμε ρε μπαντάρα
3 Likes
2 Likes
Δεύτερο άλμπουμ για το project του αξιότιμου κυρίου Craig Williamson!
3 Likes
κανένας δεν ασχολείται με δαύτους πια;
από αυτά που ακούω πάμε για δίσκο ορισμό του cringe
1 Like
Μωρέ δεν είναι ότι δεν ασχολούμαστε, αλλά είναι μια κρύο μία ζέστη με αυτούς. Το νέο άλμπουμ αν σ’ αρέσει το nu metal και το metalcore θα σ’ αρέσει, έχει μοντέρνες κιθάρες, μεγάλα, “καθαρά” ρεφραίν, και κάνα καλό σόλο, θα το κουνήσεις το πόδι, δεν είναι εκεί το θέμα
Αλλά δεν έχει το “intro” riff του Slaughter the Martyr π.χ., μιας και είναι το προηγούμενο άλμπουμ
Εδώ κι η κριτική του @Meldinor που τα λέει ωραία
3 Likes
Μωρε εγω ασχολουμαι, και υπαρχουν αρκετα θετικα στη νεα κατευθυνση των Machine Head απο το Catharsis (το οποιο μου αρεσε προσωπικα, ποτε δεν καταλαβα το θαψιμο) και μετα. Απλα ταυτοχρονα με αυτα τα θετικα, υπαρχει και μια ελλειψη πρωτοτυπιας ή εξελιξης ας πουμε. Εγιναν κι αυτοι legacy band μολις 20-25 χρονια μετα τον πρωτο τους δισκο… πολυ νωρις.
Θα το ακουσω παντως το UNATONED μιας και ειναι μολις 41 λεπτα. Οσο επαιζαν με τις δομες του Ashes, του Blackening και του Locust που ειχαν απιστευτα πολλες και καλες αλλαγες σε ολα τα τραγουδια, μια χαρα ευπροσδεκτοι ηταν οι 60-70λεπτοι δισκοι. Τωρα που το εχουν γυρισει σε πιο συντομες και απλες φορμες εδω και 3 δισκους, ε δεν με τραβαει παρα πολυ να ακουω 70 λεπτα το ιδιο πραγμα.
Επειδή εγώ κατά λάθος το πάτησα και θα έχανα…
New Zealand multi-instrumentalist Craig Williamson, celebrated for his contributions to Arc Of Ascent, Datura, and the ethereal sounds of Lamp Of The Universe
1 Like
Του έδωσα ακρόαση χωρίς καθόλου προσδοκίες και δε νομίζω πως δικαιολογείται το θάψιμο που έχει φάει. Οπως λέει και ο Quinton, τα 40 λεπτά βοηθανε. Προφανώς δεν είναι κανένα αριστούργημα που θα ακούς ξανά και ξανά, αλλά έχει τα καλά στοιχεία των MH σε σχετική αφθονία
3 Likes
Το άκουσα κι εγώ μία ακριβώς γιατί είναι 40 λεπτά. Αυτό που με χαλάει πολύ στα τελευταία Machine Head είναι η φωνή του Rob, πολύ αδύναμη στα και καλά άγρια σημεία και πολύ cringe όταν ραπάρει. Κατά τα άλλα είναι μία κρύο μία ζέστη η φάση μουσικά, κάπου έχει χάσει τη μπάλα μεταξύ nu metal και Blackening
Από αυτά που διάβαζα ήμουν έτοιμος για θάψιμο, αλλά τελικά μου άρεσε αρκετά και του έχω δώσει αρκετές ακροάσεις. Οπότε ούτε καταλαβαίνω, ούτε συμφωνώ με το θάψιμο και τα περί boomerιάς. Βέβαια από την άλλη, πάντα μου άρεσε και η Burning Red/Supercharger εποχή τους… Για 'μένα είναι ισάξιο του προηγούμενου πολύ καλού δίσκου, σε άλλο mood όμως.
…και το Scorn που κλείνει τον δίσκο, κομματάρα, ίσως το αγαπημένο μου.
3 Likes
Εγω το εχω ψιλολιωσει παντως και χωρις να κανω skip καποιο τραγουδι. Στα συν η μικρη διαρκεια, το οτι εχει στοιχεια απο Burning Red το οποιο προσωπικα μου αρεσει και το οτι δεν το βρισκω επιτηδευμενο οπως το Bloodstone & Diamonds η να εχει fillers οπως το Catharsis.
Σιγουρα παντως, ποιοτικα ειναι 1-2 σκαλες κατω απο το προηγουμενο. Επισης δεν το εχει με τα καφρικα φωνητικα ο Flynn. Το ισορροπει ομως με τα πιο μελωδικα (οπως στο Scorn π.χ.) στα οποια σπερνει. Προσωπικα γουστα αυτα παντα.
1 Like
Καινούριο σινγκλάκι από τους One Step Closer.
Και Sodom.
3 Likes
3 Likes
Τι ΔΙΣΚΑΡΑ εβγαλαν παλι οι Μ83.
Soundtrack βεβαια. Φανταστικες ατμοσφαιρες.
3 Likes
