Περί πρωτοτυπίας

Take The Stage
#1

Χμμ, ας πω τη γνώμη μου και μετά μπορείτε να αντιπαραθέσετε τις δικές σας.

Το ερώτημα είναι, πόσο πρωτότυπο θέλουμε το συγκρότημα που ακούμε? Ποια είναι τα κατώτερα όρια καινοτομίας που του επιβάλλουμε/ ή ποια είναι τα ανώτερα όρια καινοτομίας που του επιτρέπουμε?

Καταρχάς να προλάβω όσους θα πουν “αρκεί η μουσική να μιλάει μέσα σου, να την ακούσεις και να γουστάρεις” και λοιπές ανακάλυψα-τον-τροχό εκφράσεις. Ε ναι ρε φίλε, προφανώς και ισχύει, κάτι μας είπες τώρα. Αυτό όμως είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία. Αν οι εξηγήσεις ήταν τόσο εύκολες, ο Φρόυντ θα ήταν φούρναρης και ο Γκάους πεταλωτής!

Λοιπόν, αφού ξεκαθάρισα αυτό να προχωρήσω σε αυτό που θέλω εγώ από ένα συγκρότημα, χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι δε μου αρέσουν και συγκροτήματα που δεν κάνουν αυτά που λέω.

Πιστεύω ότι ένα συγκρότημα οφείλει καταρχήν για να έχει λόγο ύπαρξης στη μουσική σκηνή να έχει καταφέρει να φτιάξει μετά από μια σειρά κυκλοφοριών, ή και με την πρώτη του ήδη κυκλοφορία, το δικό του προσωπικό αναγνωρίσιμο ήχο. Και προφανώς να το κάνει συνειδητά αυτό. Από εκεί και πέρα, κατά τη γνώμη μου δεν οφείλει να συνεχίσει να πρωτοτυπεί. Δε χρειάζεται να συνεχίσει να πρωτοτυπεί, εκτός αν το αισθάνεται. Ο ήχος που έχει ήδη φτιάξει είναι αυτός που έχει καθιερώσει το συγκρότημα στους οπαδούς του, οι οποίοι -εφόσον τους άρεσε ο συγκεκριμένος ήχος- σίγουρα περιμένουν και άλλους δίσκους σαν και αυτόν. Δηλαδή, πως να το πω, όταν ακούτε έναν γαμάτο δίσκο και είναι ακριβώς όπως τον θέλετε, δεν επιθυμείτε να ακούσετε κάτι παρόμοιο? Αυτός στην ουσία δεν είναι και ο λόγος που αγωνιάτε για να βγει ο επόμενος?

Αυτά τα λέω γιατί σήμερα υπάρχει από πολλούς μια λανθασμένη αντίληψη, ότι πχ ένα συγκρότημα επαναλαμβάνεται, αναμασάει τα παλιά, έχει επαναπαφθεί κτλ κτλ. Ε λοιπόν όχι, αν το συγκρότημα έτσι γουστάρει να κάνει και οι δίσκοι που βγάζει εξακολουθούν να είναι εμπνευσμένοι, τότε κάνει πάρα μα πάρα πολύ καλά. Και αυτό γιατί προφανώς παίζει ωραία μουσική και παίζει δικιά του μουσική όπως μόνο αυτό ξέρει. Τι άλλο να ζητήσει κανείς!

Αυτά προς το παρον. Και να ξεκαθαρίσω ότι αν το συγκρότημα επιλέγει να πειραματίζεται συνέχεια, πολύ καλά κάνει. Και αν οι νέοι δρόμοι που επιλέγει τυχαίνει να αρέσουν και αυτοί σε μένα, τότε παίρνουν ένα respect point.:slight_smile:

Όπως επίσης και το γκρουπ που διαλέγει να μην είναι καινοτόμο (ή δεν τα καταφέρνει να είναι). Και αυτό θα μου αρέσει απλά στην εκτίμησή μου θα είναι πολύ πιο ψηλά τα γκρουπς που περιέγραψα.

#2

εγώ πιο πολύ προς την αντίθετη πλευρά γέρνω. δεν με πειράζει τόσο αν το συγκρότημα είναι πρωτότυπο, προτιμώ ξεκάθαρα όμως να μην παραμένει στάσιμο. βαριέμαι εύκολα γενικά.

#3

That’s my opinion too.

Πάντως θεωρώ αρκετά δύσκολο σήμερα να δημιουργήσεις το δικό σου χαρακτηριστικό ήχο, που θα ξεχωρίζει από χιλιόμετρα μακρυά οτι αυτοί είναι οι “τάδε”, ανάμεσα στη πληθώρα συγκροτημάτων που υπάρχουν.

Και αυτό δε νομίζω πως εξαρτάται αποκλειστικά στο τομέα “συνθέσεις”, αλλά και στο τομέα “εξοπλισμός”.
(τώρα βέβαια πάμε σε άλλο θέμα, αλλά απλώς το αναφέρω.)

Στα του πολλ τώρα, από μια μπάντα ζητάω καλές συνθέσεις, τραγούδια που θα μου μεταφέρουν συναισθήματα, θα με ταξιδέψουν κλπ κλπ. Αμα η μπάντα τα καταφέρει δημιουργώντας κάτι καινοτόμο παράλληλα, τότε αξίζει πολλά μπράβο. Αλλά ακόμη και σε περίπτωση που αντιγράψει τον εαυτό της, είτε ακόμη και άλλες μπάντες (ως ένα βαθμό βέβαια), αλλά οι συνθέσεις με ευχαριστούν, τότε κι αυτή η μπάντα θα αξίζει, αλλά όχι τόσο όσο οι μπάντες της προηγούμενης κατηγορίας

Πειραματισμούς θέλω. Και νομίζω κάθε μουσικός θέλει, απλά άλλοι το τολμάνε, ενώ άλλοι όχι, σκεπτόμενοι πιθανώς την αντίδραση τον οπαδών, τις πωλήσεις κλπ. Αμα ο πειραματισμός του βγει, έχει καλώς, αλλιώς καλύτερα να μην τον έκανε καθόλου:p Κριτής φυσικά είναι τα ίδια τα αυτιά μου, αντικειμενικότητες δεν υπάρχουν.

Ωραίο θρεντ για μια δύσκολη ώρα!

#4

Ωραιο τοπικ. Θα μιλησω γενικα και ειδικα

  1. Οπως εχω πει και στο παρελθον, η εξελιξη της μουσικης ειναι ενα δωρο που μας διδεται. Δε την απαιτουμε. Αυτος ειναι και ο λογος που (κατ εμε παντα) μια πολυ αγαπημενη μπαντα ονοματι Theater εμμεσως κατεστρεψε το metal. Ουσιαστικα οχι οι Theater, αυτοι δε καναν τιποτε κακο. Ο Τυπος με Ταυ κεφαλαιο εθεσε για πρωτη φορα τον ορο progressive ως ταμπελα μεταλλικου ιδιωματος, και μαλιστα σε μια εποχη που οι μπαντες και αρκετες δισκογραφικες προσπαθουσαν να ξεφυγουν απ τα δεδομενα του ‘‘τυποποιημενου’’ μεταλ. Τα μετρα και τα σταθμα αλλαξαν, κατι που περασε στη ψυχολογια ΚΑΙ του εκαστοτε μεταλλοπαδου. Αυτο ευτυχως τα τελευταια χρονια δειχνει ν’ αλλαζει.

  2. Η πρωτοτυπια ως ορος ειναι κατι πολυ σχετικο. Οσον αφορα το υφος δλδ, τα περισσοτερα πραγματα στο ροκ και μεταλ εχουν πλεον παιχτει. Σε πρωτη φαση στην Αμερικη και πλεον και στην Ευρωπη παρατηρειται ενα αλλο σταδιο, αυτο της μιξης διαφορετικων ειδων που καταληγει σε μη ταμπελοποιησιμα αποτελεσματα. Αυτο συμπεριλαμβανει και την αναμειξη ‘‘αναχρονιστικων’’ και καλα στοιχειων, βλ τους US Christmas για τους οποιους προσφατα εγραψα review, παιζουν μια φαση καμμενης ψυχεδελειας με σχετικα συγχρονο τροπο.

  3. Κατα γενικη ομολογια, σιγουρα μια μπαντα θεωρειται πρωτοτυπη οταν απλα εχει δικο της ηχο. Το ακους δλδ και το αναγνωριζεις.

Το επιθυμητο ομως ειναι ο μουσικος να βγαζει αυτο που νοιωθει κι οχι αυτο που πρεπει. Το συγκεκριμενο ζητουμενο σε συνδυασμο με τις τρεις αποπανω παραγραφους πιστευω λυνει αρκετες αποριες. Παρτε για παραδειγμα τους Atlantean Kodex που λεγαμε τις προαλλες, συνδυαζουν παλαιολιθικα (και καλα) χαρακτηριστικα με πολυ πετυχημενο τροπο. Βλ Bathory, Solstice και Warlord. Νοιωθεις πως ειναι αυτο που θες κι ας μη το εψαχνες. Τερμα. Απο κει και περα (και με το συμπαθειο), να τη χ*σω τη πρωτοτυπια. Γι αυτον ακριβως το λογο εχουν καταληξει τοσα και τοσα γκρουπ να παιζουν ακυροτητες, επειδη θελουν να πουλησουν στο κοινο του ‘‘νεου ηχου’’. Αν τ’ ολο πραμα του βγαινει του μουσικου ΚΑΙ ο ανθρωπος εχει απο μονος του καποιο ταλεντο, κανει μπαμ, μιλα στη ψυχη σου ρε αδερφε.

Κοινως, η πρωτοτυπια ειναι δεκτη, καμια φορα ισως κι επιθυμητη, οχι ομως απαραιτητη. (Edit: Και για ν’ απαντησω στο πολλ, εαν μια μπαντα ειναι καλη σ αυτο που κανει, δε μ ενδιαφερει καν το να εχει δικη της ταυτοτητα. Χαρακτηριστικο παραδειγμα αποτελουν οι Persuader).

Βεβαια, υπαρχει και η κατηγορια των γκρουπ που επι χρονια τα συνηθισες να παιζουν σε ενα συγκεκριμενο υφος κι εκαναν αποτομη στροφη. Εκει συνηθως παιζουν οπαδικα - κολληματικα κριτηρια, που οπως και να χει κανεις δε μπορει να τα ελεγξει απολυτα, ουτε ομως και να τα προσδιορισει. Δεν υπαρχουν default κανονες σε κατι τετοια…