Τestament!!! Μου εχαν δωσει καποτε ενα σιντι με καποια τραγουδια απο Ratm στην αρχη κ μετα το Gathering… Πριν κανεναν χρονο βρηκα ξανα αυτο το σιντι κ το ακουσα ολο με τρελη πορωση!!!
να ομολογήσω και εγώ τις αμαρτίες μου:
όταν πρωτάκουσα mercyful fate γέλαγα με τα φωνητικά
όταν πρωτάκουσα voivod (το ροαρ) έλεγα ότι ήταν πολύ βαρετοί και βαβουριαρικοι.
δούλευα τον ξαδερφό μου που άκουγε τους “πεθαμενατζήδες” diary of dreams.
μετά από χρόνια θα βρισκόμουν στις πρώτες σειρές στο ροκγουεηβ του 99 για να απολαύσω τον βασιλιά. όσο για τους βόιβοντ αναθεώρησα κάπου όταν βγήκε το phobos που ξανασχολήθηκα μαζί τους και ανακάλυψα τα υπόλοιπα διαμάντια τους. ε για τους diary άρχισα σιγά σιγά να ανακαλύπτω ότι αυτά τα πεθαμένα είχαν πολύ συναίσθημα μέσα τους και τελικά γίναν και αυτοί αγαπημένο γκρουπ.
Επίσης ότι είχε βοθρέ φωνητικά.
Τώρα γουστάρω να βάλω six feet under και να ρίξω ένα χαμογελάκι με τα groovy hitaκια τους.
ολα τα παλια ροκαδικα, αλλα μετανοησα
Θα γράψω και γω και θα πέσουν τα μπετά με την αποκάλυψη.
Στις πρώτα μεταλλικά μου χρόνια που άκουγα λίγα πράγματα ακόμα (Maiden, Savatage και άλλα παρόμοια) έλεγα ότι δεν θα ακούσω ποτέ μου μπάντες με περίεργα φωνητικά (ήμουν μικρό και χαζό τότε).
Λίγα χρόνια μετά όμως (2α-3η γυμνασίου, δεν θυμάμαι) άκουσα Bolt Thrower και αφού μάζεψα το σαγόνι μου από το πάτωμα προσκύνησα ότι ακραίο κυκλοφορεί.