Σε αυτό το τόπικ μπορείτε να μιλήσετε για μουσικούς/ τραγούδια που στην αρχή δεν αντέχατε να ακούτε ούτε στο ελάχιστο και που τώρα γουστάρετε πραγματικά, ακούτε συνέχεια, κτλ.
Προσωπικός, όσο περνάνε τα χρόνια ακούω όλο και πιο πολύ Bruce Springsteen. Και πραγματικά στην αρχή απλά δεν τον άντεχα, αλλά όσο πιο πολύ ακούω, τόσο με κερδίζει.
χμ πιο ευκολα μου ρχονται μπαντες που γουσταρα πολυ παλια και τωρα δεν μπορω να ακουσω.
Το περίμενα, αλλά είπα να ανοίξω και ένα σχετικά θετικό τόπικ, αμάν με τον αρνητισμό 
ε βασικα ειναι πολυ πιθανο πολλα απο αυτα που ακουω τωρα αν τα ακουγα πριν 5-6 χρονια να μην τα γουσταρα καθολου αλλα δεν μου ρχεται κατι συγκεκριμενο
Μην με φατε ζωντανo αλλα στην αρχη δεν χονευα μειντεν με τιποτα…τωρα ομως μετανωησα…
Στην αρχή δε γούσταρα Νεβερμορ.
Μια μέρα, ξαφνικά και από το πουθενά ξαναέβαλα ένα cd τους να τους ακούσω και νασου. Μεγάλη ζημιά
Χμμμμμμμμμ… Δεν είναι οτι κάποιο απο τα γκρουπ κάτω “δε μου άρεσε”. Απλά δε μου είχαν κάνει ιδιαίτερη αίσθηση, μέχρι να τους ψάξω περισσότερο σε ύστερη φάση, όπου και κόλλησα άσχημα. Δεν είναι τυχαίο πως και οι 5 είναι πολύ αγαπημένες μου τώρα μπάντες…
Την πρώτη φορά που είχα ακούσει Black Sabbath με Ozzy δε μου είχαν κάνει ιδιαίτερη αίσθηση! Με χάλαγε και η φωνή του Ozzy θυμάμαι…! Ok, απο τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και έχω ωριμάσει
Depeche Mode. Μεγάλη μου αγάπη, των οποίων όταν είχα πρωτοαγοράσει cd το είχα ακούσει μια φορά και το άφησα μετά στο ράφι να μαζέψει σκόνη. Ύστερα απο 1μισι χρόνο άκουσα ένα τραγούδι τους στο ραδιόφωνο που το γούσταρα τρελά. Ρώτησα “ποιοί το λένε αυτό?” και μου είπαν Depeche Mode. Επέστρεψα, πήρα ξανά το άλμπουμ που είχα αγοράσει και το άκουσα. Αυτό ήταν. Απο τότε τους γουστάρω όσο δε πάει άλλο.
Anathema. Για να μη πάθει κάποιος εκλεκτός συμφορουμίτης που έχω κατά νου καρδιακή προσβολή, να τονίσω πως ΑΝΕΚΑΘΕΝ μου άρεσαν. Απλά όταν είχα πρωτοακούσει το “Eternity” πριν καμιά 10αριά χρόνια δε μου είχε κάνει μεγάλη αίσθηση και το είχα βρει πολύ “καταθλιπτικό”. Εναμισι χρόνο μετά άκουσα το Alternative 4. Τέλος. Θάνατος. Αυτό ήταν. Η ζωή ποτέ δε θα ταν ίδια ξανά. Συγκρότημα που αγάπησα όσο λίγα.
(πως τα λέω όμως :P)
Radiohead. Για πολύ καιρό τους απέφευγα, αυτούς και πολλούς άλλους, τότε, στις ένδοξες μεταλλικές μου μέρες. Γιατί? Έλα ντε. Τώρα τους απολαμβάνω και γελάω όταν σκέφτομαι πόσους αναίτιους διαχωρισμούς έκανα μικρότερος…
Smashing Pumpkins. Αυτή η φωνή του Corgan. Πόσο με είχε απωθήσει. Και τώρα και τι δε θα δινα να βλεπα ζωντανά τον φαλάκρα… Είναι πια μια απο τις αγαπημένες μου μπάντες των '90ς.
ωχ…μου εχει τυχει πολλες φορες…ιδιως οταν πρωτοαρχισα να ακουω μουσικη…
πχ θυμαμαι τις τρυπες δε μπορουσα να τις ακουσω ουτε 1 λεπτο…μου την εδινε η φωνη του αγγελακα απιστευτα(αλλα και γενικα το στυλ τους)…πλεον συμβαινει το ακριβως αντιθετο…
και γενικαα πολλα απο τα πραγματα που ακουω τωρα αν τα ακουγα πριν απο αρκετο καιρο δεν υπηρχε περιπτωση να μου αρεσαν(και μου φαινεται και πολυ λογικο,αφου οσο περναει ο καιρος θες να ακουσεις νεα πραγματα,και ισως να καταλαβεις καποια αλλα πολυ καλυτερα…)
//γαμωτο νυσταζω και το κειμενο σε μερικα σημεια το τσακισα…
Συμβαίνει συχνά. Μάλλον, δε θα θυμηθώ όλες τις περιπτώσεις.
Δε μου καλοάρεσε το Ancient Dreams των Candlemass, όταν είχε πρωτοβγεί. Πολύ βαρύ και αργό. Μετάαα κατάλαβα ότι αυτό είναι DOOOOMMM…
Δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου το A Pleasant Shade Of Grey των Fates Warning, τα πρώτα 2-3 χρόνια. Μου φαινόταν βαρετό και ανέμπνευστο. Τώρα, το θεωρώ μνημείο μουσικής ευφυΐας και ανυπολόγιστης αξίας.
Για εκατοντάδες άλλες όμοιες περιπτώσεις, θα πρέπει να ανατρέξω στα αρχία μου. Χα χα…
Την πρώτη φορά που άκουσα δεν μου άρεσε η φωνή του Ντίο.
Παλιά θεωρούσα πατάτες τα Powertrip και Dopes To Infinity. Οι Monster Magnet γενικά όμως πάντα μάρεσαν.
Τα 2 κορυφαία κομμάτια έβερ κατά τη γνώμη μου, Dream On και Stargazer στην αρχή δε μου άρεσαν.
Δε μου άρεσαν οι GNR.
Με ΑΗΔΙΑΖΕ ο Cooper.
Δεν μπορούσα να ακούσω ούτε νότα από Zeppelin και Deep Purple.
Ευτυχώς όλα άλλαξαν και γλιτώνω το λιντσάρισμα.
Queens of the stone age. Κάναν τις αλλαγές στα σχήματα και εκνευριζόμουν.
Mastodon. Τους θεωρούσα άτεχνους κι άσχημα πολύπλοκους.
Τώρα τους τιμάω αρκετά και τους 2!
εγω ξεκινησα με hard rock και heavy metal κυριως και δεν μαρεσαν slipknot , korn , rage against the machine , machine head … τωρα πολλα απο αυτα ειναι απο τα αγαπημενα μου συγκροτηματα…για death ? ουτε να ακουσω ! τωρα ενταξει εχω εξοικιωθει …
ισως σε λιγο καιρο αρχισω να ακουω και μπλακ !
Το πρωτο μου καιρο στο rock/metal δε πηγαινα μια μπαντες οπως Depeche mode,cure,joy division,massive attack κλπ.Τωρα ολους αυτους τους προσκυνω.
Δεν άντεχα με τίποτα τους Nirvana τώρα μου αρέσουν(καλά δεν τρελαίνομαι κιόλας)
Το ‘‘Dead heart in a dead world’’ δε μου άρεσε καθόλου όταν είχε βγει. Το άκουσα μετά από κανά 5-μηνο και είδα το φως το αληθινό.
Μετά, μπάντες σαν τους Radiohead π.χ. Πιο πριν δε μου έκαναν εντύπωση, αλλά πριν λίγο καιρό που τους έψαξα πραγματικά έπαθα χοντρή πλάκα.
Leonard Cohen επίσης αν τον άκουγα πριν 2 χρόνια θα έλεγα τι βλακείες είναι αυτές. Τον άκουσα και αυτόν φέτος το καλοκαίρι και απλά ανατρίχιασα. Σπάω το κεφάλι μου που δεν πήγα στη συναυλία του.
Α, και όλο το ‘‘Ride the lightning’’ δε μου άρεσε όταν το είχα πρωτοακούσει. #-o
Στην αρχη σνομπαρα μεηντεν γτ ο κολλητος μου-μεντορας κ καλα,ηταν πριστας κολλημενος κ δεν ενιωθε…μετα ειδα το φως βεβαια…επισης δεν γουσταρα cure,joy division,bahaus κτλ παρομοια,ενω τωρα προσκυναω…τελος κ πιο τραγικο,ειναι πως δεν μαρεσαν οι isis,tool,neurosis,cave in,mogwai κ γενικοτερα η σκηνη αυτη του ποστ μεταλ-ροκ κ τα λοιπα,ενω τωρα ειναι σχεδον αποκλειστικα αυτα που ακουω κ ψαχνω…
Μου την έδιναν τα hitάκια των Queen (στυλ “We Are The Champions” και δε συμμαζεύεται) μέχρι να ακούσω τα Queen I και II…
Δε πολυγούσταρα Sabbath λόγω Ozzy αλλά ακούγοντάς τους με τον Dio και ξανακούγοντάς τους με Ozzy συνήθισα :P…
Αυτά… συνήθως αν κάτι δε μ’αρέσει δεν επιμένω κιόλας…
Εγώ δεν μπορούσα καθόλου τους Avenged Sevenfold αλλά με τον καιρό εγινα φανμποη…
Μotorhead βεβαίως βεβαίως, τι βαβούρα είναι αυτή έλεγα. Με τα χρόνια τους εκτίμησα βέβαια.
Επίσης οι Μanowar στην αρχή, μετά επικεντρώθηκα στη μουσική τους κ γουστάρω ακόμα ειδικά τα παλιά.
Και το μεγαλύτερο μου λάθος; System of the down. Αλλά τι να κάνεις;…
Και για να αντιστρέψω την ερώτηση, είχα πάθει ΧΟΝΤΡΗ ζημιά με τον 1ο δίσκο Ηammerfall όταν πρωτοβγήκε ενώ τώρα μου φαίνεται υπερτιμημένος αρκετά. :-k
Όταν πρωτοχώθηκα στο death metal, κοιτούσα τις φωτό των συγκροτημάτων, και είχα παρατηρήσει πως πολλοί μουσικοί την περίοδο '89-'94 φορούσαν t-shirt Godflesh. Αυτό μου κίνησε την περιέργεια να ψάξω τι παίζει με αυτή τη μπάντα. Κάπου βρήκα φτηνά το selfless και το αγόρασα. Η απογοήτευσή μου ήταν τεράστια! “Μα τι βρίσκουν όλοι σ’αυτούς??? Πιο βαρετοί δεν γίνεται!” έλεγα. Με τον καιρο, και αφού άκουσα τα godflesh και streetcleaner έγινα μέγας φανμπόης!!! 8)