Δεν υπάρχουν λόγια για το πόσο αδικημένος είναι αυτός ο δίσκος και γενικότερα το συγκρότημα, δεν ξέρω τι κάνει πλέον ο Κουτσελίνης, ελπίζω κάποια στιγμή να δούμε κάτι καινούριο και ευτυχώς πρόλαβα και τους είδα ζωντανά σε μια εμφάνιση που όχι μόνο απέδειξε πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ frontman είναι αλλά και πόσο ταπεινός και προσγειωμένος.
[B]Is there no awakening?[/B] - στην αρχή.
[B]Do you really think you know me?[/B] - στο καπάκι
[B]In the core of darkness, that is where you will find me [/B]- τα λέγαμε.
[B]Shutting my eyes won’t help, I see straight through my flesh[/B] - στο “χιτάκι” που η εταιρεία πίεζε να μπει πρώτο στον δίσκο αλλά προφανώς ο Κουτσελίνης τους έγραψε σταρχίδια του
[B]It’s when you smile I cease to dream, show me the point of no return, I’ve chosen to draw a different end[/B] - τ έ λ ο ς.
Απο την συναυλια των At The Gates και μετα ακουω αδιαλειπτως 3 και μονο μπαντες. 3 απο τις [SIZE=4]ΕΠΙΚΟΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΚΩΝ[/SIZE] μπανταρες. Bathory, Manilla Road και Primordial.
Οι Bathory ειναι μεγαλη [SIZE=3]ΛΑΤΡΕΙΑ[/SIZE], μπαντα επιδραστικη οσο λιγες και με τοσο πλουσια δισκογραφια. Ποσες μπαντες μπορουν να λενε οτι υπηρξαν τοσο καταλυτικες σε τοσα διαφορετικα υποιδιωματα του metal? Με τα 3 πρωτα τους αλμπουμ ορισαν την μορφη που θα επαιρνε το Black Metal και επηρεασαν το ακραιο metal εν γενει και με τα 3 επομενα επηρεασαν καταλυτικα οσες μπαντες λενε οτι παιζουν κατι που φερνει σε επικο ηχο. Προσωπικα σε ολους τους δισκους βρισκω πραγματα που γουσταρω τρελα, αλλα “λυγιζω” με την Αγια Τριαδα Blood Fire Death, Hammerheart και Twilight Of The Gods, ακολουθει το Blood On Ice, στην συνεχεια παει το Under The Sign Of The Black Mark και εννοειται οτι τα σπανε και τα 2 πρωτα οπως και τα 2 Nordland. Μετα Destroyer Of Worlds, Requiem και Octagon, αντικειμενικα και υποκειμενικα οι λιγοτερο καλες κυκλοφοριες τους που ομως εννοειται οτι εχουν και αυτες δυνατες στιγμες. Το ονομα του Quorthon δικαιως εχει αποκτησει μυθικες διαστασεις, κριμα που εφυγε τοσο νωρις… [SIZE=3]ΘΕΟΣ.[/SIZE]
Οι Manilla Road ειναι… δεν ξερω τι ακριβως να πω, ειναι οι Manilla Road. Μια απο τις πιο αδικημενες μπαντες στην ιστορια αυτης της μουσικης, μια μπαντα που ειναι σιγουρα απο τις επικοτερες που εχουν κυκλοφορησει ποτε δισκο και που δυστυχως ποτε δεν εγινε οσο μεγαλη της αξιζε. Στα 2 πρωτα αλμπουμ τους Invasion και Metal ψαχνουν ακομα τον ηχο τους και απο εκει και περα κυκλοφορησαν 4 More Epic Than Epic Itself [SIZE=3]ΔΙΣΚΑΡΕΣ[/SIZE] τα Crystal Logic, Open The Gates, The Deluge και Mystification που πραγματικα ποτε δεν μπορω να αποφασισω ποιο ειναι το αγαπημενο μου, ειναι τοσο αψογα και τα 4… Ακολουθησαν 2 ακομα εκπληκτικοι δισκοι τα Out Of The Abyss και The Courts Of Chaos για να το διαλυσουν. Το solo project του Mark Shelton The Circus Maximus κυκλοφορησε ως Manilla Road μετα απο πιεσεις της εταιρειας αλλα δεν εχει και πολυ σχεση με τους υπολοιπους δισκους οντας πολυ πειραματικο και διαφορετικο. Απο το 2001 που ξανακυκλοφορησαν αλμπουμ, ηχογραφουν τακτικα με δισκους απο καλους εως τρομερους με τα Atlantis Rising και Mysterium να ξεχωριζουν για εμενα προσωπικα. Σεβασμος και δεος για τον [SIZE=3]ΤΕΡΑΣΤΙΟ[/SIZE] Mark Shelton που εκανε πραγματικοτητα το οραμα του.
Ανυπομονω σαν τρελος για το Up The Hammer σημερα, περιμενω πως και πως να δω την tribute μπαντα στους Bathory και τους Manilla Road να μας μαγευουν για 3 ωρες…
Οι Primordial ειναι μια τοσο ιδιαιτερη με προσωπικοτητα και χαρακτηρα μπαντα που δεν εχει κυκλοφορησει κακο δισκο και σε καθε της κυκλοφορια κανει το κατι διαφορετικο. Θα γραψω περισσοτερα μεσα στην εβδομαδα που θα ειναι αφιερωμενη σε αυτους.
Φέτος τους πήρα πρέφα. Κάπου πρέπει να πήρε το μάτι μου το εξώφυλλο, μετά άκουσα το συγκεκριμένο έπος https://youtu.be/EF78BCfRG9I και τελικά τσίμπησα το βινύλιο με συνοπτικές διαδικασίες. Μιλάμε για τρελό κόλλημα. Ακούω και το ΙΙΙ το οποίο είναι επίσης πολύ καλό άλμπουμ!
