Φτιαχνοντας τη δισκοθηκη για τις διακοπες…
…ακούγοντας πράμματα που έπρεπε νά’χω ακούσει από καιρό
Styx - The Grand Illusion
:):!:
Trippy, groovy, doomy rock n’roll.
Η συνηθεια που εγινε λατρεια και ιεροτελεστια, πριν τις συναυλιες να λιωνω ξανα την δισκογραφια του εκαστοτε συγκροτηματος.
Αρα εδω και καιρο λιωνω δισκογραφια απο Machine Head. Μια πολυ αγαπημενη μου μπαντα με την δισκογραφια τους να χωριζεται σε 4 κατηγοριες για εμενα. Το Burn My Eyes που το γουσταρω με τρελα, το The More Things Change… που το θεωρω καλο αλλα ανισο, τα The Burning Red και Supercharger που εχουν αρκετες δυνατες στιγμες αλλα στο συνολο τους ειναι μετριοτατα και αποτελουν τις πιο αδυναμες κυκλοφοριες της μπαντας και την περιοδο απο το 2003 και μετα. Με 3 τεραστιες δισκαρες στην σειρα Through The Ashes Of Empires, The Blackening και Unto The Locust και εναν δισκο που συνεχιζει σε υψηλα επιπεδα αν και δεν φτανει στα επιπεδα των 3 προαναφερθεντων το Bloodstone & Diamonds. Η 3αδα αυτη πηγε την μπαντα στο επομενο επιπεδο και ειδικα το The Blackening ειναι απο τους αγαπημενους μου δισκους ever στην 5αδα αγαπημενων μου δισκων των 00’s και κυριολεκτικα δεν θεωρω υπερβολη την ατακα “Το Master Of Puppets των 00’s”… Τους ειχα δει ξανα live στο Rockwave το 2012 και η συναυλια ηταν απιστευτη, οποτε περιμενω πως και πως την σημερινη που θα ειναι σε δικο τους headline show με full setlist. Παμε για μακελειο…
General Flynn at your command…
Η δισκογραφια των Machine Head επαιζε back to back με την δισκογραφια των Jag Panzer. Φοβερη μπαντα που ποτε δεν εγινε οσο μεγαλη της αξιζε, απο τις πιο υποτιμημενες ever. Φταινε και οι ιδιοι για αυτο ως ενα βαθμο αλλα και η μοιρα που παντα εβαζε δυσκολιες και αναποδιες στον δρομο τους. Το αξεπεραστο ντεμπουτο τους Ample Destruction ειναι ενας δισκος που σταζει ατσαλι και ειναι απο τους κορυφαιους του U.S. Heavy/Power Metal αλλα και η υπολοιπη δισκογραφια τους αποτελειται απο δισκαρες οπως τα The Fourth Judgement, The Age Of Mastery, το μαγευτικο Thane To The Throne που ειναι και το δευτερο αγαπημενο μου αλμπουμ απο αυτους, το demo-δισκαρα Chain Of Command αλλα και τα πολυ καλα Mechanized Warfare, Casting The Stones και The Scourge Of The Light. Μονη κακη κυκλοφορια τους το αποπροσανατολισμενο Dissident Alliance. Διαθετωντας μια απο τις καλυτερες Heavy Metal φωνες ολων των εποχων τον εξαιρετικο Harry “The Tyrant” Conklin, επρεπε να ειναι μπαντα με ευρυτερη αναγνωριση κατι που δεν συμβαινει δυστυχως. Οπως και να εχει αυριο αναμενεται μια καυτη βραδια γεματη Heavy Metal παθος και ατσαλι.
Η 3αδα αυτη πηγε την μπαντα στο επομενο επιπεδο και ειδικα το The Blackening ειναι απο τους αγαπημενους μου δισκους ever στην 5αδα αγαπημενων μου δισκων των 00’s και κυριολεκτικα δεν θεωρω υπερβολη την ατακα “Το Master Of Puppets των 00’s”… Τους ειχα δει ξανα live στο Rockwave το 2012 και η συναυλια ηταν απιστευτη, οποτε περιμενω πως και πως την σημερινη που θα ειναι σε δικο τους headline show με full setlist.
Αυτό ξαναπές το. Το blackening είναι μέσα στην top 20αδα μου ever, ειδικά στην κιθαριστική δουλειά.
Δε θυμάμαι χρονιά, αλλά η συναυλία Gagarin για την προώθηση του Through the ashes ήταν φοβερή… Ακόμα θυμάμαι που στο imperium ενώ είχα βρει φοβερή θέση μπροστά στη σκηνή σχεδόν, έφτασα κυριολεκτικό στην πόρτα όταν μπήκε η ριφάρα με τη Σουηδίλα στη μέση του κομματιού…
Στάλθηκε από το Nexus 4 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Δισκογραφία Machine Fucking Head εννοείται, καθώς επίσης και τα τελευταία Slayer, Nile και Stratovarius.
Σε σημειο εμμονης. Μας φλωρεψαν τα χρονια.
[B]BATTLEROAR[/B] - Blood Of Legends
Ανατριχιλες, καυλες, υψωμενες γροθιες και τα σχετικα !
Είμαι για δέσιμο λέμε.
Έχει βγει εδώ και κάμποσες μέρες το καινούριο Satan, κι εγώ αντί να κάτσω να το ακούσω σοβαρά, κάθομαι και ακούω ξανά και ξανά το [B]The Perfect is the Enemy of the Good[/B] των [B]Burnt by the Sun.[/B] Αντί ν’ ακούσω τις χεβιμεταλλιές μου να βρω την υγειά μου, λιώνω ένα mathcore-ίζον metalcore-προς-grindcore (ή κάτι τέτοιο) που βγήκε πριν από 12 χρόνια και πλέον δεν ασχολείται άνθρωπος. Όχι μόνο με τους συγκεκριμένους αλλά ούτε καν με τον “ήχο”. Αλλά εγώ, εκεί. Ότι δηλαδή επειδή τότε γράφανε υπερ-ύμνους τύπου [I]Forlani[/I] και [I]Spinner Dunn,[/I] τρέχει τίποτα εν έτει 2015. Πόσο άρρωστος παίζει να είμαι.
…απ’ την άλλη, το ίδιο πράγμα συμβαίνει κάθε φορά που κάνω το λάθος να το ξεθάψω…
Καλα αυτο την riffαρα του spinner dunn πολλοι θα ηθελαν να την γραψουν.Δισκαρος !
“Spinner Dunn”, τι πήγε και θυμήθηκε ο άλλος… Όντως ψιλο-ξεχασμένος δίσκος, τότε έβγαινε κάθε μήνα από ένα τέτοιο album και μας τα έπρηζε (με την καλή έννοια) ο Αγόρος να ξεστραβωθούμε, μία οι Burnt by the Sun, μία οι Uphill Battle, μία οι Today is the Day, ωραίοι δίσκοι.
Σπάνια κυκλοφορούν τέτοιοι δίσκοι στις μέρες μας. Με όλα τα κομμάτια να είναι κορυφαία και με λόγο ύπαρξης. Ο καλύτερος δίσκος της δεύτερης περιόδου τους μαζί με το (επίσης αριστουργηματικό) Silent Waters.
ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τους ξέρουν μόνο για το Mississippi Queen…
τα τρία πρώτα + το πρώτο του West είναι αυτό που θα βαθμολογούσαν κάποτε ως 10 .
Blues , heavy , λυρικό , πορωτικό , ρυθμικό hard rock…(πώς και δεν τους έχουν πάρει είδηση οι stoner-άδες ?)
Λιώνω το Messenger των Wardrum !!! Αν δεν είχε 4 τραγούδια τα οποία θεωρώ σχετικά κατώτερα των υπολοίπων θα μιλούσα για το νέο έπος. Το ακούω εδώ και 2 χρόνια σχεδόν καθημερινά (όχι όλα αλλά 7-8 κομμάτια σίγουρα).
Το προγούμενό τους (desolation) συνεχίζω να πιστεύω πως συνθετικά ήταν το καλύτερο heavy metal άλμπουμ από εγχώρια μπάντα.
Happy End- Kazemachi Roman
Ίσως να θυμάστε την κομματάρα από το Χαμένοι Στη Μετάφραση. Εγώ το 'μαθα από το A Girl By The Shore (το εκπληκτικό manga που έχει και στο βίντεο).
Δισκάρα σε σύνολο.
