Σε αυτό το θρεντ θα πραγματοποιούμε παροδικά τα όνειρα μας και θα κάνουμε ανταπόκριση απο συναυλίες, οι οποίες ή δεν έγιναν ποτέ αλλά θα θέλαμε να είχαν γίνει, ή έγιναν και δεν ήμαστε εκεί αλλά θα θέλαμε να ήμαστε. Τονίζω: ΔΕΝ λέμε εδώ “θα ήθελα να ήμουν στην τάδε συναυλία, κλπ”. Περιγράφουμε κανονικά την εμπειρία μας στη συγκεκριμένη συναυλία, σα να ήμαστε εκεί!
Προσοχή, το τόπικ αυτό ενέχει τον κίνδυνο να ξεμυτήσουν πολλά “ααααχ”, “βαχ” και λοιποί αναστεναγμοί για όσους συμμετέχουν σ’ αυτό. Το εναλλακτικό του όνομα θα μπορούσε να είναι Το Θρεντ Της Λαχτάρας. Μη πείτε οτι δε σας προειδοποίησα!!! 
Α, αφήνουμε μεν ελεύθερη τη φαντασία και τις επιθυμίες μας, αλλά μέσα στα όρια του δυνατού ε! Μη περιγράψει κανείς κανένα live που να διαρκεί 8 ώρες ξέρω γω, γιατί αυτό καταντάει υπερβολικό!
Ξεκινάω λοιπόν:
[SIZE=“2”]Paradise Lost, live in Greece, 2008.[/SIZE]
Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω. Είχα τις αμφιβολίες μου για τα τελευταία live τους αλλά ύστερα απο αυτό το χθεσινό συλλογικό βίωμα, ό,τι και να πω είναι ελάχιστο… Ακόμα θυμάμαι τις στιγμές και ανατριχιάζω. Επιτέλους, είδαμε ένα τέλειο live των Paradise Lost!
Η ώρα είχε πάει περίπου 9.30, ο χώρος ηχούσε εκκωφαντικά απο τις φωνές του κόσμου, και ξαφνικά ακούγεται απο κάπου η εισαγωγή του Embers Fire… Καπνοί παντού, φώτα, και τότε πετάγονται στη σκηνή οι θεοί και μας τρελαίνουν όλους, χώνοντας χωρίς πολλά πολλά το Pity The Sadness!!! Απίστευτη αρχή! Και με το που τελειώνει το τραγούδι, χωρίς καν να καθυστερήσουν, και πριν προλάβουμε να συνειδητοποιήσουμε τι είχε γίνει, συνεχίσουν στο καπάκι με το Once Solemn!!! Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό!!!
Η σκηνή έχει μετατραπεί σε ένα ατελείωτο mosh-pit και εμείς έχουμε ήδη εξαντληθεί. Το τραγούδι τελειώνει, ο Νικ αρπάζει το μικρόφωνο και φωνάζει γρυλίζοντας : Hey thereeeeeee! I want to see you get SHATTEREEEEEED!!! 8O Και αμέσως μπαίνουν οι πρώτες νότες απο το Shattered! Ένα όνειρο είχε γίνει πραγματικότητα… και ήταν ακόμα η αρχή.
Η συνέχεια μας στέλνει στις περισσότερο πρόσφατες δουλειές τους: Απο τα φουτουριστικά ηχοτρόπια του Isolate, στο Ash & Debris, και αμέσως μετά ο Holmes μας αναφέρει πως θα παίξουν κάποια τραγούδια απο το άλμπουμ “Host”. Και κει που όλοι περιμένουμε το “So Much Is Lost”, οι Lost μας ξαφνιάζουν με τους ύμνους Permanent Solution και Behind The Grey… Η ατμόσφαιρα είναι μαγική, ο ήχος κρυστάλλινος και η φωνή του Holmes με περισσότερο συναίσθημα απο ποτέ… Τα συναισθήματα κυμαίνονται ανάμεσα στην απόλυτη απελπισία (λόγω του συναισθηματικού φόρτου των τραγουδιών) και στην ηδονή.
Και κει που κινδυνεύουμε να πάμε όλοι για ομαδική αυτοκτονία, ο ηρωικός Nick φωνάζει “hey, are you Soul Courageous”??! Πάει. Αυτό ήταν! Τα τύμπανα χώνουν και το κοινό τρελαίνεται! Και το κομμάτι που ακολουθεί μας εξέπληξε ακόμα πιο πολύ: Ήταν το Mortals Watch The Day!!! Έχουμε πεθάνει λέμε!
Η συναυλία έχει ξεπεράσει το μισό της, αλλά ο Nick αεικίνητος. Δε χασμουρήθηκε ούτε μια φορά! (:p)
Η συνέχεια ήταν ακόμα πιο συγκλονιστική, με ένα μίνι review της περιόδου του Icon: Sweetness, Rememberance, True Belief, Widow, Dying Freedom. Αυτά όλα σε ένα απίθανο medley 20 λεπτών! Πρώτη φορά ακούγαμε medley απο τους Lost!!!
Και μ’ αυτά οι μαυροντυμένες φιγούρες μας χαιρετούν. Κανένας όμως δεν ψαρώνει. Όντως, 5 λεπτά μετά, οι θεοί βγαίνουν πάλι στη σκηνή και χωρίς πολλά πολλά μας στέλνουν στην κόλαση του One Second με τα Mercy, This Cold Life και μας ταξιδεύουν με το Over The Madness. Και μέσα στα ατελείωτα χειροκροτήματα, παίζουν και το Walk Away, και όλο το κοινό να τραγουδάει τους στίχους…
Οι Lost φεύγουν πάλι, αλλά το κοινό έχει τρελαθεί! Θέλει κι άλλο! Και έμελε να γίνει κι αυτό… Εκεί που όλοι περίμεναν μια καταιγιστική επιστροφή, οι Λοστ μας ξαφνιάζουν όλους με τις πρώτες νότες απο το… Christendom! Και ναι, είχαν φέρει και γυναίκα μαζί πάνω στη σκηνή! Δεν πιστεύουμε στα μάτια μας. “Θα μας βοηθήσει στα γυναικεία φωνητικά”, εξηγεί ο Nick. Και εκεί που περιμένω να ακούσω κανένα “Erased”, αυτό που ακολούθησε ήταν πέρα απο τις προσδοκίες μου: The Painless!!! Και ο Holmes να βρυχάται, κανονικά, και η τραγουδίστρια να τον συμπληρώνει! Το κοινό - όσο είχε επιζήσει - ούρλιαζε αλλοπαρμένο.
Τα τελευταία κομμάτια ήταν τα I See Your Face και Say Just Words (οκ, ας παίξουν και ένα χιλιοακουσμένο :P). Συνολική διάρκεια: 2 ώρες και 10 λεπτά. Ποσοστό εκείνων που επεβίωσαν: 87%.
Setlist
Pity The Sadness
Once Solemn
Shattered
Isolate
Ash & Debris
Permanent Solution
Behind The Grey
Soul Courageous
Mortals Watch The Day
Icon Medley:
Sweetness
Rememberance
True Belief
Widow
Dying Freedom
encore 1
Mercy
This Cold Life
Over The Madness
Walk Away
encore 2
Christendom
The Painless
I See Your Face
Say Just Words
… και μετά, ξυπνήσαμε!
