Η Ζωή Χωρίς (το ίντερνετ)

Το δοκίμασα,άντεξα για μια βδομάδα.ζόρικα ήταν αλλά άμα το βάλεις πρόγραμμα όλα συνήθεια είναι.

Πριν 2-3 χρόνια θα έλεγα ότι μου είναι απαραίτητο - απ’ όλες τις απόψεις. Τώρα, περισσότερο για τη δουλειά μου το χρησιμοποιώ (δηλαδή, τις σπουδές μου), γιατί, κακά τα ψέματα, το να σπουδάζεις εξ αποστάσεως (χωρίς να είναι κ επιλογή σου) είναι δύσκολο. Το να σπουδάζεις, όμως, εξ αποστάσεως κ χωρίς ίντερνετ είναι ακατόρθωτο, ειδικά για μένα που δεν φημίζομαι για την κοινωνικότητά μου. Στο ίντερνετ βρίσκω ό,τι ακριβώς μου χρειάζεται: σημειώσεις, υλικό για τις εξετάσεις, κ.ο.κ. Να μη μιλήσω για την αναζήτηση προς εύρεση του “καταλληλότερου” μεταπτυχιακού. Σχεδιάζω κ κανα ταξιδάκι να περνάει η ώρα. Έχω κρατήσει και 1-2 αξιόλογες επαφές από το φόρουμ και τη σχολή μου (που έτσι κ αλλιώς είναι δύσκολο να επικοινωνούμε από κοντά) και όλα καλά. Κάτι ανεπιθύμητα “τσεκ ιν”, φωτογραφίες που προσπαθούν με το ζόρι να σε πείσουν ότι “περνάμε σούπερ, κοιτάτε μας”, εικονίτσες με “ευφυολογήματα” της πεντάρας, ανεπιθύμητοι γνωστοί-άγνωστοι του facebook (δεν τα πολυ πάω καλά με τα social media) κ.τ.λ. στον κάδο απορριμάτων!

Κόψε το ράδιο και δεν ξες τι γίνεται

Θα την πάλευα πιστεύω, αλλά αυτό που θα μου έλειπε πιο πολύ είναι τα φόρουμ που συμμετέχω.
Όλα τα άλλα (ειδήσεις,μουσική,YouTube, ταινίες) θα υπήρχε και άλλη λύση (λέγε με περίπτερο,video club)