Ναι μεν, αλλά… οι Fates δεν ξέραμε ποτέ, αν μετά το “FWX” θα κυκλοφορούσαν άλλο δίσκο. Μία αοριστία μπορεί να υπήρχε, οπότε, νομίζω, μπορούμε να το υπολογίζουμε.
Honourable mentions:
ANGEL WITCH “As Above So Below” (αν και “Angel of Light” ακόμα καλύτερο)
AUTOPSY “The Tomb Within”/“Macabre Eternal”
MASTER’S HAMMER “Mantras”
14 Likes
ΟΚ, το ακούω
1 Like
Τους έχεις αναφέρει τόσο πολύ αυτούς κ πάντα αμελούσα να τους ακούσω. Τώρα το έβαλα να παίξει, δεν ξέρω αν φταίει η προφορά των Ιταλικών αλλά μου έρχονται στο μυαλό οι Master’s Hammer με το που τραγουδάει ο τύπος.
1 Like
Το γιατί και πως το έχω αναλύσει εδώ: Καλύτερες Κυκλοφορίες 2023 - #38 by martian
Και παραμένω αμετανόητος.
8 Likes
Σωστός ο παίκτης, μου διέφυγε.
1 Like
Συγγνώμη, κλαπατσίμπαλα δεν ακούει κανείς δω μέσα; Μιλάμε για πράγματα που δεν σκεφτήκαμε ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα από επιστροφές, μόνο αν πιάσεις τα φετινά.
Βέβαια, η πιο στοιχειωμένη όλων, ήταν η περσινή των Shellac, ήρθε κι έφυγε.
Δεν γράφω περισσότερα, σας δίνω τα κείμενα φρέσκα από το φούρνο :Ρ
4 Likes
Εγω να πω αυτο που περιμενα πως κ πως κ τελικα ηταν οντως καταστροφη😂?
Το State of Deception των Conception. Μεγαλη απογοητευση συνθετικα κ σε υφος συγκριτικα με τα 4 παλια.
Κατα τα αλλα νομιζω κ γω οτι το Monotheist ειναι κορυφη οσο θυμαμαι στα γρηγορα
3 Likes
Ισχύει. Βασικά εμένα μαρέσει αρκετά αλλά ειναι τοσο πολύ υψηλό το επιπεδο των αλλων δίσκων που αυτο μένει στην αφάνεια τελικά.
Αλλά ήταν επιστροφή που την περίμενα πως κ πως…
1 Like
Ο τίτλος του θέματος είναι ανοιχτός σε κάθε ερμηνεία, όμως αν δεχτούμε ότι ψάχνουμε μια επιστροφή μετά από επίσημη ή ημιεπίσημη διάλυση, που να είναι αντάξια/ισάξια με τα καλύτερα έργα, αυτά χάρη στα οποία ήταν πολυαναμενόμενη αυτή η επιστροφή τότε το παρακάτω πληροί όλα τα κριτήρια στο ακέραιο
Από εκεί και πέρα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, μια επιστροφή που την περίμεναν πολλοί και… πολύ ήταν το
και αντίστοιχα μια επιστροφή που την περίμεναν πολύ΄αλλά… λίγοι
5 Likes
εαν λεγαμε για την περιπτωση που μετα απο χρονια κυκλοφορησαν album θα ελεγα το
εαν ομως μετα απο μια μεγαλη καταστροφη που βρηκε μια μπαντα και επεστρεψε δισκογραφικα -αμεσα- δεν υπαρχει αμφιβολια για το
9 Likes
Οκ, ουτε ειχαν διαλυθει (αν και κοντεψαν), ουτε ηταν ανενεργοι επι δεκαετιες, ουτε ειχαν να βγαλουν δισκο 20 χρονια (για καποιους βεβαια ειχαν να βγαλουν δισκο σχεδον 30 χρονια, αλλο αυτο), αλλα το HTSD ηταν φανταστικη επιστροφη σε τετοιο επιπεδο για τους Metallica. Κατ’εμε ειναι ο μοναδικος δισκος τους τα τελευταια 25 χρονια που στεκεται ισαξια διπλα στα πρωτα τους 7.
5 Likes
μου αρεσει το Hardwired, ακομα και τωρα το ακουω και το προτιμω απο το 72 Seasons.
1 Like
Ευκολάκι. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα που ταιριάζει απόλυτα στην περιγραφή είναι οι Deep Purple.
Διαλυμένοι από το 1976 μετά από έντονες εσωτερικές εντάσεις και αλλαγές μελών. Παρέμειναν “νεκροί” για σχεδόν 8 χρόνια, με τα μέλη να ακολουθούν σόλο καριέρες ή άλλα projects, και πολλοί πίστευαν ότι δεν θα ξαναπαίξουν μαζί.
Ε και επανενώνεται η κλασσική σύνθεση το 1984 και σκάει αυτό το έπος!
7 Likes
Λίγο in και πιο πολύ off topic, αλλά η φετινή συνυλία των Candlemass, θα μπορούσε να τερματίσει την συζήτηση…
Κατά τ΄άλλα μπήκα στο θρεντ, για να δω τον ανήσυχο να σολάρει…
1 Like
Αυτό ήταν επίσης μια τρομερά ευχάριστη έκπληξη όταν μας το πετάξανε χωρίς να το περιμένουμε, περίπου 20 χρόνια μετά την προηγούμενη δουλειά τους.
9 Likes
Reunion για μένα σημαίνει είτε επανασύνδεση ενεργού μπάντας με κάποιο σημαίνον μέλος είτε διάλυση και επανασύνδεση. Άρα πολλές από τις επιλογές πάνω θεωρώ δεν χωράνε. Αποκλείω ακόμα και μπάντες που ήταν ενεργές συναυλιακά αλλά δεν δισκογραφούσαν για αιώνες (σόρρυ BÖC).
Με ένα γρήγορο ψάξιμο από τα χωράφια μου θα αναφέρω:
Black Crowes - Warpaint
To πρώτο το σωστό το reunion. Τα αδέρφια τα βρήκαν προσωρινά, επέστρεψαν με αστείρευτη έμπνευση, με τον Gorman, με τον Luther στις κιθάρες, ένα τσακ πιο rootsy προσέγγιση και μας πρόσφεραν αυτή την δισκάρα.
Allman Brothers Band - Seven Turns
Warren Haynes, Johnny Neel, Allen Woody ενώνονται με τους παλαίουρες και προσφέρουν την πρώτη από τις δισκάρες, εκεί στις αρχές των 90ς. Ποιος να το περίμενε πως θα επανέρχονταν με τέτοια ορμή και ποιότητα? Ότι ακολούθησε από εκεί και πέρα, απλά απαραίτητο.
Hellacopters - Eyes of Oblivion
Μεγάλη δισκάρα, αντάξια του παρελθόντος στην χειρότερη. Υπηρετώντας τις ίδιες αξίες και με την ίδια έμπνευση όπως στις αρχές των 00’s.
The Hold Steady - Thrashing Thru the Passion
Η μπάντα είχε παραδόσει 4 συγκλονιστικές δισκάρες σερί στα 00’s. Ένας βασικός παράγοντας πάντα ήταν ο Franz Nicolay στα πλήκτρα. Όταν αποχώρησε μετά το Stay Positive, μέρος της μαγείας χάθηκε αν και η μπάντα συνέχισε ποιοτικά. Αλλά κάτι έλειπε… Η επιστροφή του Nicolay στο Thrashing… επανέφερε αυτό το έξτρα μαγικό στοιχείο που έλειψε και μας πρόσφεραν το 5ο τους αριστούργημα.
Molly Hatchet - Devil’s Canyon
Περίεργη περίπτωση reunion καθώς η μπάντα είχε αλλάξει ένα σκασμό μουσικούς και επανήλθε μετά από 7 χρόνια νομίζω, με διαφορετική σύνθεση και πάλι. Και τι άλλαξε? Τίποτα. Μόνο επανήλθε η χαμένη (σε μεγάλο μέρος των 80ς) έμπνευση, το heavy στοιχείο τόσο συνθετικά όσο και ηχητικά και το tracklist καταλήγει να περιέχει πολλά από τα καλύτερα τραγούδια τους…ever!
8 Likes
Λίγα λίγα τα θυμάμαι, ας είναι…
Cynic - Traced In Air
Ξεχωριστή περίπτωση συγκροτήματος οι Cynic από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, το γεγονός παραμένει ότι είχαν δηλώσει… παύση εργασιών μετά το φοβερό και τρομερό Focus, πολυπράγμονες και περιζήτητοι συνεργάτες ως γνωστόν οι Masvidal και Reinert, με αυτά και με αυτά πέρασαν 15 χρόνια μέχρι να επανέλθουν με το εξίσου απίστευτο Traced In Air!
Count Raven - Mammon’s War
Ομοίως, οι άρχοντες του doom, Count Raven, επίσημα διαλυμένοι μετά το Messiah of Confusion, επέστρεψαν με ένα αντάξιο των κορυφαίων στιγμών τους LP, το Mammon’s War, δεκατρία χρόνια μετά το προηγούμενο (και δώδεκα πριν το επόμενο αλλά αυτοί είναι οι ρυθμοί των doomsters!)
Βέβαια, η γνησιότητα του εγχειρήματος ετέθη εν αμφιβόλω από κάποιους πιουρίστες αφού συμμετείχε μόνο ο Fodde από τους παλιούς – σαν να λέμε reunion των Black Sabbath με μόνο τους Iommi και Ozzy από τα αρχικά μέλη! Το αποτέλεσμα πάντως τους δικαίωσε πέρα για πέρα!
Cirith Ungol - Forever Black
29 ολόκληρα χρόνια μετά το Paradise Lost, επανήλθαν οι cult ήρωες Cirith Ungol. Η ομάδα βέβαια είχε απώλειες, τον Flint και τον μακαρίτη Jerry Fogle, όμως ο Elric ήταν ξανά παρών στο εξώφυλλο με όλη του την (αντι-)ηρωική μεγαλοπρέπεια και το Forever Black έδωσε την ευκαιρία να εκδηλωθεί το υποβόσκον στο underground ενδιαφέρον για την ιδιαίτερη αυτή μπάντα!
9 Likes
NAI
1 Like