Φιλοσοφία

Άλλες Τέχνες
#181

Υπάρχει πραγματικά κάποιος άθεος; Όπως το βλέπω εγώ όποιος δηλώνει άθεος μοιάζει να αντικαθιστά την ανώτερη δύναμη με τον εαυτό του. Προσπαθεί δηλαδή κι αυτός να φτάσει στη θέωση (που απ’ότι μας έλεγαν στο κατηχητικό και στην κατασκήνωση της Ι.Μ. Πειραιά) είναι ο στόχος του καλού χριστιανού. Έχον δηλαδή τον ίδιο στόχο, απλά ακολουθώντας διαφορετικό μονοπάτι. Άσε που έχω δει άτομα που δηλώνουν άθεα να είναι πολύ πιο κοντά στο Χριστό και το Θεό απ’ότι οι επί γης αυτοαποκαλούμενοι εκπρόσωποί τους…

Όσον αφορά σε ομοιότητες μεταξύ μεσαίωνα και 21ου αιώνα… Νομίζω ότι οποιαδήποτε εποχή και να πάρεις αν το ψάξεις θα βρεις παραλληλισμούς με το σήμερα. Μοιάζει λίγο με την (λάθος) αριθμολογία. Προσθέτοντας άρθρα και χρησιμοποιώντας διαφορετικές πτώσεις, μπορείς να βρεις ο,τιδήποτε θέλεις. Νομίζω ο romantic θα πρέπει να εξηγήσει λίγο παραπάνω τι εννοεί…

#182

^ με το να δηλώνεις άθεος σημαίνει απλά πως αρνείσαι την ύπαρξη κάποιου ανώτερου υπερφυσικού κι ανεξήγητου όντος (δύναμης, πες το όπως θες). αυτό δε σημαίνει πως τοποθετείς τον ευατό σου στη θέση του ανώτερου. υπάρχουν πιο λογικές διέξοδοι.

τί έχει ο Λιαντίνης ρε παιδιά; :-k

#183

Τι σημαίνει “άθεος”; Αν υπάρχει θεός τότε πρέπει να τον καταστρέψουμε, οπότε το “αντίθεος” ακούγεται καλύτερο. Τίποτα δεν είναι ανώτερο από αυτούς που θέλουν να πάψουν να υπάρχουν ανώτεροι.

#184

αυτοί που θέλουν να πάψουν να υπάρχουν ανώτεροι είναι ανώτεροι από κάτι; επίσης γιατί να τον καταστρέψεις τον θεούλη καλέ;

#185

Για να μην υπαρχει κατι πανω απο σενα.

#186

νομίζω δεν έχω τέτοια προβλήματα εγώ, άσε που μερικές φορές είναι και βολικό να υπάρχει κάτι πάνω από σένα. σε γενικές γραμμές πάντως ακόμη κι αν υπάρχει αυτό το κάτι πάνω από σένα μπορείς να το γράψεις εύκολα στα αρχίδια σου και να κάνεις τη ζωή σου σαν να είσαι εσύ το ταβάνι. εσύ γιατί δεν θέλεις να υπάρχει κάτι πάνω από σένα όμως;

#187

Διοτι αν υπαρχει κατι πανω απο μενα τοτε μιλαμε για σχεσεις εξουσιας με αυτο το κατι. Γι’αυτο, θελω την απολυτη ισοτητα με τα υπολοιπα οντα.

#188

σχέσεις εξουσίας σε ποιον τομέα; το πάνω από σένα εγώ το εννοώ ως το γνωστό “πανάγαθος και πάνσοφος”, όχι ότι αυτό το πάνσοφο και πανάγαθο πράμα πρέπει ντε και καλά να σε εξουσιάζει επειδή είναι τέτοιο. τότε ναι, μαζί σου, να το κλοτσήσουμε στα μούτρα.

#189

Οι Νίτσε υπήρξε φιλόσοφος που ήθελε να καταρριφτούν τα είδωλα (βλέπε έργο του “λυκόφως των ειδώλων”) που στέκονται σε πήλινα πόδια (όπως έλεγε) και εξακοντίζουν τη σκιά τους πάνω στην ανθρωπότητα, εμποδίζοντας την να κάνει το επόμενο βήμα και να αγγίξει τις πραγματικές της δυνατότητες (τις οποίες ωστόσο δεν τις προσδιόριζε).

Παράλληλα υπήρξε αντι-χριστιανός, όπως και ενάντιος σε όλους εκείνους τους θεσμοποιημένους ηθικούς και θρησκευτικούς κώδικες του καλού και του κακού, οι οποίοι υψώνονται πάνω απο τους ανθρώπους και τους κατευθύνουν. “Γίνε εσύ ο νομοθέτης, θέσε τη δική σου ηθική!”, πρόσταζε. Μια ηθική “πέρα απο το καλό και το κακό”.

Έλεγε οτι ο “θεός πέθανε”, οτι “τον σκοτώσαμε εμείς”. Υπήρχε μια έντονη θρησκευτικότητα στον λόγο του. Θα λεγε κανείς πως ήθελε να καταρρίψει την μεταφυσική, ωστόσο ο “Ζαρατούστρα” του βρίθει ποιητικών στοιχείων και συμβόλων, καθώς και ιδεών όπως “η αιώνια επιστροφή” που είναι μεταφυσικές στη βάση τους.

Δεν αναφερόταν σε “ανώτερα μεταφυσικά όντα” (ή σε φιλοσοφικές ιδέες γύρω απο τον θεό), δε θα τα βρει αυτά στο έργο του κάποιος. Ήθελε να αναδείξει τον θεό μέσα στον άνθρωπο.

Ήθελε να καταρρίψει τους παλιούς κώδικες που θεωρούσε ο ίδιος πως έχουν φάει τα ψωμιά τους, τους κλασικούς δυισμούς γύρω απο “καλό και κακό”, “ηθικό και ανήθικο”, “πρέπει και δεν πρέπει”, “κόλαση και παράδεισος”. Μιλούσε για την “θέληση για δύναμη” που βρίσκεται πίσω απ’ όλα (επηρεασμένος απο τον Σόπεναουερ που μιλούσε για την Κοσμική Βούληση).

Γενικά η σκέψη του υπήρξε πολυεπίπεδη, με διαφοροποιήσεις σε άλλες φάσεις της ζωής του (άλλος ο τόνος των πρώτων και άλλος των τελευταίων έργων του) και σίγουρα απο εκείνες που δεν μπαίνουν εύκολα σε καλούπια. Ο ίδιος δε συμπαθούσε τα “φιλοσοφικά συστήματα”.

Και τώρα συνειδητοποίησα πως έχω καιρό να διαβάσω Νίτσε, κάτι χρόνια, κάποια στιγμή πρέπει να ξαναπιάσω στα χέρια μου!

#190

εντάξει, τα είπε ο νίτσε, τα είπαν άλλοι -πριν και μετά από αυτόν- αλλά εν τέλει εγώ τον τάημους και τον ζαφροκ (και σένα ελλανορ, αν και δεν κατάλαβα ποια είναι η θέση σου) ρώτησα γιατί τους χαλάει η ύπαρξη κάποιου ανώτερου (ή “ανώτερου”) από αυτούς, σε οποιονδήποτε τομέα ανώτερο. ο νίτσε μού απάντησε ότι τον εμποδίζει να κάνει το επόμενο βήμα, εμένα συνήθως μου δείχνουν τον δρόμο. ξέρω πού βρίσκομαι πάνω κάτω, ξέρω πού θέλω να πάω πάνω κάτω, αν βρω κάποιον που έχει πάει ήδη εκεί, σίγουρα δεν θα θελήσω να τον καταστρέψω, μάλλον θα τον παρατηρήσω μπας και πάρω καμιά ιδέα, αλλά, εν τέλει, ίσως πάρω τελείως άλλον δρόμο. το αν θα θελήσει να μου επιβάλει τον δικό του γιατί έτσι, είναι άλλο πράμα. κάποιος που θέλει να επιβληθεί σε κάτι, πόσο μάλλον αν αυτό το κάτι φαίνεται να είναι πιο κάτω, δεν είναι και τόσο ψηλά όσο φαίνεται να είναι. γενικά τον “θεό” τον χρησιμοποιείς εσύ όπως νομίζεις, αυτός δεν έχει λόγο να σε χρησιμοποιήσει, του είσαι άχρηστος.

#191

Η θέση μου? Εγώ με αφορμή την κουβέντα περί “αθείας/μη θρησκευτικότητας” του Νίτσε θυμήθηκα και ανέπτυξα κάποιες απο τις βασικές του ιδέες, θέλοντας να καταδείξω την δυσκολία να εντάξουμε την σκέψη του σε καλούπια. Σχεδόν δεν παρακολούθησα την πάνω κουβέντα.

Κατα τ’ άλλα αν εσένα ή οποιονδήποτε άλλο η πίστη σε κάτι “ανώτερο” σε κάνει να αισθάνεσαι καλά, μια χαρά και όμορφα κλπ, νορμάλ είναι αυτό. 'Ολοι έχουν τα “ανώτερα” εκείνα στα οποία πιστεύουν, ακόμα και ο Νίτσε, αν κάτσει και τον μελετήσει κάποιος, μερικές φορές ο άνθρωπος τα “εφευρίσκει” ακριβώς γι’αυτόν τον λόγο, για να μπορεί να πορεύευται προς αυτά.

Ο Νίτσε θεωρούσε οτι η θεσμοθετημένη θρησκεία και η καθιερωμένη ηθική παρεμποδίζουν τον άνθρωπο, απο κει και πέρα μίλησε σε αιώνιες επιστροφές, μίλησε για υπεράνθρωπο, μίλησε για κατάφαση της ζωής, μίλησε για νέα ηθική, προφανώς “πίστευε” σε αυτή ακριβώς τη δυνατότητα να υπάρξουν όλα αυτά, του “έδειχναν τον δρόμο”.

Ο Νίτσε. Άλλοι τα είπαν αλλιώς. Ο Κίρκεγκαρντ, πρόδρομος του υπαρξισμού όπως και ο Νίτσε, μιλούσε για την ατομική πίστη στον θεό ως το ανώτερο στάδιο στο οποίο μπορεί να φτάσει κάποιος, ο Σαρτρ υπήρξε άθεος και μιλούσε για αφοσίωση σε ατομικούς σκοπούς κλπ.

Η φιλοσοφία είναι πελώρια.

#192

Έχω διαβάσει Λιαντίνη φίλε το βιβλίο ΓΚΕΜΜΑ επικός ο τύπος αν και είναι κάργα πεσιμιστής!!!
Επίσης μου την σπάει που μιλάει αρκετά για την ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ της Ελληνικής φυλής…
Είναι λίγο ακροδεξιός

#193

[B]Michel Foucault[/B]

[SPOILER]
Ο Michel Foucault, που γεννήθηκε το 1926 και πέθανε από Aids το 1984, όπως τόνιζε σε συνέντευξή του ο φιλόσοφος Gilles Deleuze «είναι ο πιο μεγάλος σύγχρονος στοχαστής ? ?επικίνδυνος? γιατί υπήρχε βία στον Φουκώ. Είχε μια ακραία βία, εξημερωμένη, κυριαρχημένη, που μετατράπηκε σε θάρρος. Αντιλαμβανόταν αυτό που δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό. Ήταν ένας άνθρωπος με ?πάθος? και έδινε στη λέξη ?πάθος? μια πολύ καθορισμένη έννοια. Ο Φουκώ θεωρεί την ίδια τη σκέψη σαν μια πολεμική μηχανή, μια ?επικίνδυνη πράξη?».

Ο Φουκώ (όπως αναφέρεται στο καλό βιβλίο του Merquior, Foucault, εκδ. Πατάκη, 2002) υπήρξε φοιτητής του Jean Hyppolite, μεταφραστή και ερμηνευτή της Φαινομενολογίας του Πνεύματος του Χέγκελ. Υπήρξε επίσης φοιτητής του ιστορικού της επιστήμης Georges Canguilhem, όπως και του στρουκτουραλιστή μαρξιστή Louis Althusser.

Σπούδασε Φιλοσοφία στην École Normale Supérieure. Επηρεασμένος από τον Αλτουσέρ, εντάχθηκε στο ΚΚΓ, το οποίο εγκατέλειψε πολύ γρήγορα, το 1951. Μετά στράφηκε στην Ψυχοπαθολογία. Δίδαξε επί 4 χρόνια στο γαλλικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Ουψάλας, διετέλεσε διευθυντής των γαλλικών Ινστιτούτων της Βαρσοβίας και του Αμβούργου. Το 1960 έγινε πρόεδρος του τμήματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Vincennes. Από το 1970 κατείχε την έδρα της Ιστορίας των Συστημάτων Σκέψης στο College de France.

Ο Φουκώ ήρθε σε ρήξη με το μαρξισμό, τη φαινομενολογία και την ψυχανάλυση. Ο ίδιος βρισκόταν, όπως λέει και η D. Garnier, μεταξύ φιλοσοφίας και μη φιλοσοφίας, δηλαδή εισήγαγε το στοχασμό πάνω στις «κοινωνικές πρακτικές». Στο έργο του, ο μεγάλος στοχαστής, ο «ιστορικός του παρόντος», όπως συνήθιζε ο ίδιος να λέει, διερευνά το πώς της εξουσίας και τους τρόπους με τους οποίους αυτή ασκείται, διαχεόμενη σ? ολόκληρη την κοινωνία. Ο Φουκώ ανέλυσε με υποδειγματικό τρόπο το ρόλο των θεσμών της κοινωνίας, από τα σχολεία έως τα εργοστάσια, τα νοσοκομεία, τις φυλακές, τα άσυλα, τις κλινικές. Χαρτογράφησε αριστοτελικά την εξουσία που καταπιέζει και αποκλείει κοινωνικά τον τρελό, τον εγκληματία, τον περιθωριακό, το σεξουαλικά αποκλίνοντα.

Ο Φουκώ υπήρξε αναμφίβολα ένα από τα πιο ανυπότακτα πνεύματα του καιρού μας. Μετά το Μάη του ?68, μπήκε ενεργά στην πολιτική ως μαχητής της άκρας Αριστεράς, στρατευόμενος στη μάχη για τα δικαιώματα των μεταναστών, των φυλακισμένων, των αποκλινόντων, των εγκλείστων σε ψυχιατρικά ιδρύματα, των απόκληρων του κόσμου τούτου.
[/SPOILER]

http://www.michel-foucault.com/
http://foucault.info/

http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=1857&sid=07ecd75a11447bbbd8ac7e0634537d0a


http://www.greekbooks.gr/BooksList.aspx?ListType=6&id=24371

#194

ωραιός ο φουκώ φιλαράκι φαίνεται αξιόλογος και θα χτυπήσω σύντομα κάποιο βιβλίο του

#195


Τσόμσκι και φουκό συζητάνε πριν 39 χρόνια…

#196

^
Aγαπάω γενικά Foucault πιο πολύ από Chomsky, μου φαίνεται πιο ολιστικός, κατά κάποιο τρόπο.
:thumbup:
Ωραία βιντεάκια!

#197

Φουκό δεν έχω διαβάσει ακόμα τίποτα γμτ. Για προτείνετε μου κάτι για αρχή.

Επίσης να προτείνω να διαβάσετε τhn διάλεξη που είχε δώσει ο καστοριάδης το 1984 στο λεωνίδιο με θέμα [B]"η αρχαία ελληνική δημοκρατία και η σημασία της για εμάς σήμερα. "[/B]

Ο άνθρωπος τα λέει ωραία, απλά, κατανοητά, εξηγεί ποια ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της δημοκρατίας, γιατί διέφερε από τα άλλα πολιτεύματα στην εποχή εκείνη και μιλάει για την αντιπροσώπευση , τις εκλογές και το κράτος σήμερα και τότε.Και επειδή πλησιάζει η 7η Νοεμβρίου και διαβάζεται και εύκολα τσεκάρετε το.

το λινκ εδώπα…

http://www.scribd.com/doc/38886872/38880708-Κορνήλιος-Καστοριάδης-Η-αρχαία-ελληνική-δημοκρατία-και-η-σημασια-της-για-μας-σήμερα

#198

Πραγματικά απολαυστικό το πάνω βιβλιαράκι του Καστοριάδη, όπως και όλα τα μικρά που περιέχουν διαλέξεις και μικρότερα κείμενα του και είναι πιο μεστά και απλά σε λόγο… (Το Επαναστατικό Πρόβλημα Σήμερα, Ανθρωπολογία/Πολιτική/Φιλοσοφία, Η Άνοδος της Ασημαντότητας, για να αναφέρω 2-3)

Όσο αφορά τον πάνω διάλογο, δεν έκανα ακόμα κλικ στο λινκ, αλλά θα το δω κάποια στιγμή… Απο Φουκώ η Ιστορία της Τρέλας θεωρείται απο τα πλέον κλασικά του (αν και δε το έχω διαβάσει), ενώ σχετικά πρόσφατα πήρα το πρώτο (απο τα τρία) βιβλιαράκια της Ιστορίας της Σεξουαλικότητας του ίδιου, το οποίο και διαβάζω σταδιακά…

Όσο αφορά τον Τσόμσκυ, είχα πάρει εδώ και καιρό αλλά ακόμα δεν έχω διαβάσει το “Περί Αναρχισμού” του… γαμώτο, λίγος χρόνος… (και εντάξει, έχω πέσει με τα μούτρα στα κόμικς τους τελευταίους μήνες ομολογώ, με αποτέλεσμα τα πιο φιλοσοφικά να τα έχω βάλει στην άκρη λίγο :P)

#199
#200

θελω να ξεκινησω να διαβαζω αρχαια ελληνικη φιλοσοφια,υπαρχει καποιο βιβλιο που να ειναι καλο για αρχη?δηλαδη να ειναι σημαντικο στο περιεχομενο του,αλλα να ειναι και ευκολο στην αναγνωση για καποιον οχι ιδιαιτερα μυημενο στη φιλοσοφια.