Το ίδιο έγραφε και ο Καζαντζάκης στην ασκητική ε :!:
Πίστευε είπα όχι είπε 
Επειδή είμαι διακοπές και δεν έχω τη βιβλιοθήκη μου μαζί μου, μπήκα απλά να δηλώσω οπαδικό σεβασμό στο ποστ σου και τα σχόλια θα ακολουθήσουν αργότερα 
H επαφή που έχω με τη φαινολογία και με το Husserl συγκεκριμένα ξεκίνησε από διαβάσματά μου γύρω από τη σχέση γλώσσας και σκέψης και πραγματικότητας. Οπότε θα ακολουθήσει ένα ποστ-άκι γύρω από αυτό, καθώς είναι και το μόνο σημείο της φαινομενολογίας που έχω εστιάσει. Επίσης, ό,τι ξέρω για αυτούς το ξέρω περισσότερο μέσω του Levinas παρά από άμεσα διαβάσματα.
Από εκεί και πέρα, Χάιντεγκερ στο πρωτότυπο νομίζω πως δεν έχει νόημα να διαβάσει κάποιος που δεν σπουδάζει φιλοσοφία, αλλά εσύ εκεί που κάτι σχετικό κάνεις απ’ ό,τι φαίνεται, αν έχεις να προτείνεις κανένα ωραίο “βοήθημα” καλό θα ήταν :roll:
Εγώ πάλι αρκούμαι στον αθεϊστικό υπαρξισμό γιατί η αμεσότητα στον Καμύ και τον Σαρτρ μου ταιριάζει πιο πολύ. Αφήνω τις μεταφυσικές μου ανησυχίες στην άκρη, με τον τρόπο που τις εννοούν οι μυστικιστές, που μιλούν για ένωση, διαίσθηση ή ενόραση που αποκλείει οποιαδήποτε γνώση ή ανάλυση.
Δεν το έχω διαβάσει, αλλά θα το κάνω γιατί με ενδιαφέρει το θέμα. Σε αυτήν την κατεύθυνση υπάρχουν τα (πολύ ωραία) Ο ιδιος ο Εαυτός ως Άλλος - P.Ricoeur
Σε κάθε περίπτωση, όλη η ψυχολογία έχει “πατήσει” πάνω στον υπαρξισμό και στη φαινομενολογία, στο μέτρο που ο Freud έχει εμπνευστεί πολλές από τις έννοιές του από τους Νίτσε, Σοπενχάουερ (κυρίως) και (δευτερευόντως) Κίρκεγκωρ.
Και ο Heidegger νομίζω το είχε πει, το Ων είναι ένα Είναι προς τον θάνατο, και είδαμε τα χαϊρια του και τουτουνού αλλά τέλος πάντων[-X
Έλα μωρέ και συ… Επειδή αδόλφιζε λιγουλάκι θα το κάνουμε θέμα :-s
Με τον Χάιντεγκερ πάντως είναι από τις περιπτώσεις που με έχουν κάνει να σκεφτώ πολύ σοβαρά το ζήτημα “εφ’όσον ο δημιουργός εμπνέεται από τη ζωή του και το έργο του θέλοντας και μη είναι απότοκο των εμπειριών του και της στάσης του και μπλαμπλαμπλα, εφόσον δεν συμφωνούμε με τις απόψεις του αποκλείουμε και το έργο του;”
Θα ήθελα κάποιος να μου προτείνει κάποιο βιβλίο του Σλαβόι Ζίζεκ. Έχω ακούσει τα καλύτερα και θέλω να τον τσεκάρω… Αν δεν κάνω λάθος κινείται σε πλαίσια ανάλογα του :bow2: Νόαμ :respect: Τσόμσκι :bow2: και σύμφωνα με κάποιους κριτικούς πρόκειται περί του “μεγαλύτερου φιλοσόφου των 90s και 00s”. Αλλά επειδή όπως έχει πει και κάποια άλλη τεράστια διανόηση της εποχής μας “Οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες. Όλοι έχουν μία…” πάντα κρατάω μικρό καλάθι σε τέτοιες μεγαλόστομες δηλώσεις.
To πρόβλημα με το Zizek είναι πως δεν είναι τόσο εανάγνωστος όσο ο Τσόμσκυ (εκτός από φιλόσοφος είναι και ψυχαναλυτής, και μάλιστα Λακανικός, πού να το πρωτοπιάσεις το θέμα…), παρόλο που είναι πράγματι καταπληκτικός.
Σου στέλνω link με τα βιβλία του που έχουν κυκλοφορήσει στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Scripta.
http://www.greekbooks.gr/BooksList.aspx?ListType=6&id=73636
Έχω επιχειρήσει να διαβάσω το “H μαριονέτα και ο νάνος” και κομμάτια από το “Kαλοσωρίσατε στην έρημο του πραγματικού” στο παρελθόν, με επιτυχία ανάλογη με το περιεχόμενο του εκάστοτε κεφαλαίου και του δικού μου διαθέσιμου χρόνου
Είναι κανάς μήνας που έχω και κοιτάω μία νέα έκδοση ονόματι “Βία, έξι λοξοί στοχασμοί”, αλλά απέχω ακόμη, αν και φαίνεται πολύ καλό.
Το πιο ωραίο όμως είναι το πώς έμαθα τον Zizek, γιατί τον έμαθα από documentary oνόματι The Pervert’s Guide to the Cinema, στο οποίο σχολιάζει ψυχαναλυτικο-φιλοσοφικά κάποιες από τις κλασσικότερες ταινίες του 20ου αιώνα!
Και μία μικρή γεύση της pop art/ σουρεαλιστικής χιουμοριστικής πλευράς του Zizek (που είναι και ένας βασικός λόγος που τον εκτιμώ) - Slavoj Zizek on toilets and ideology
Slavoj Zizek…
Ποιος ειναι ο Slavoj Zizek, περα απο το super hype της εποχης- ολοι διαβαζουν Zizek, ολοι μιλανε για τον Zizek.
Aν και καταλαβαινω τη συνδεση με τον Noam Chomsky, στο πεδιο της θεωριας δεν εχουν καμια απολυτως σχεση. Ενω ο πρωτος κινειται σε ενα αναρχιζον φιλελευθερο υφος - κατα τα αλλα εξαιρετικος αναλυτης της εξωτερικης πολιτικης των ΗΠΑ- ο δευτερος ασκει κριτικη στο καπιταλιστικο συστημα, βασιζομενος σε μια ιδιομορφη αναγνωση του μαρξισμου (ο Zizek δηλωνει αθεραπευτος λενινιστης) και στην αγαπη του για τη ψυχαναλυση και ιδιαιτερα για τη σχολη του Λακαν.
Προσωπικα εχω διαβασει 5 βιβλια του. Με χρονολογικη σειρα τα :
*Μιλησε κανεις για ολοκληρωτισμο - Πεντε παρεμβασεις σχετικα με τη (κατα)χρηση μιας ιδεας
*Καλως ορισατε στην ερημο του πραγματικου - Πεντε δοκιμια για την 11η Σεπτεμβριου και αλλες συναφεις ημερομηνιες
*Η μαριονετα και ο Νανος - Ο Διαστροφικος πυρηνας του Χριστιανισμου
-
Ιraq : The Borrowed Kettle
-
Violence
Ειναι σχετικα δυσκολος, ειδικοτερα οταν μπλεκει τον Λακαν, οποτε πρεπει να εχεις μια ιδεα πανω στη ψυχαναλυση. Ειδικοτερα τον “Ολοκληρωτισμο” τον εχω διαβσει 4 φορες για να καταφερω να πιασω ολο το νοημα των ιδεων του. Ειναι κλασικο το φαινομενο στην αρχη να περνας σελιδες επι σελιδων χωρις να βγαζεις ακρη, Αλλα στη πορεια θα στρωσει η φαση και θα τον καταλαβεις. Αξιζει βασικα, γιατι πραγματικα αφενος ο τροπος γραφης του ειναι απολαυστικοτατος (τα κειμενα του εκτος των αλλων βασιζονται πολυ στη κουλτουρα του κιμηματογραφου), αφετερου ιδιαιτερα αιρετικος στις αποψεις του. Δε δισταζει ευθαρσως να δηλωσει θιασωτης της επαναστατικης βιας - διακριση σε βια που απελευθερωνει και βια που υποδουλωνει- γεγονος tabοο στη δυτικη διανοηση.
Ξεκινησε με την ερημο του πραγματικου, ειναι ισως ιδανικο για εισαγωγη στη γραφη του Zizek.
δωρακι: φανταστικο animation πανω σε ομιλια του Ζιζεκ, οσον αφορα το θεμα της φιλανθρωπιας και της δωρεας, στο υπαρχον συστημα.
Όχι όλη, σίγουρα ένα σημαντικό μέρος της όμως, αγαπητή παντοδύναμη c. 
(απο τη βιταμίνη πήρες το όνομα?)
Η ψυχανάλυση του Freud πάτησε απο τη μία στον Νίτσε κλπ (ο “υπαρξισμός” καθαυτός σαν φιλοσοφικό ρεύμα εμφανίστηκε αργότερα, οι Νίτσε και Κίρκεγκωρ υπήρξαν πρόδρομοι του υπαρξισμού, όχι υπαρξιστές όμως με την πλήρη έννοια, ειδικά ο πρώτος - για τον Κίρκεγκωρ πες πάει στο καλό), πάτησε όμως και στον υλισμό και τις θετικές επιστήμες του 19ου αιώνα. Ίσως και στις δαρβινικές θεωρίες, που τόσο κόσμο είχαν επηρεάσει τότε.
Έπειτα, σημαντική σχολή της ψυχολογίας, ο συμπεριφορισμός (behaviourism), δεν έχει την παραμικρή επιρροή απο φιλοσοφικές σχολές, πηγάζει αντίθετα απο τα κλασικά πειραματα του Παβλόφ και - επίσης - απο τον όλο θετικισμό, πάνω στην απόπειρα της να “επιβεβαιωθεί” ως επιστήμη… Όπως και η γνωστική ψυχολογία εξάλλου, με μορφές όπως οι Piaget και Vygotsky, έχει τις δικές της επιρροές, που ξεφεύγουν αρκετά απο την “κλασική φιλοσοφία”.
Αυτό δεν αναιρεί οτι η φιλοσοφία παραμένει η μάνα όλων των κοινωνικών επιστημών! Απλά αυτό αφορά περισσότερο την περισσότερο πρώιμη φιλοσοφία, όπως την αρχαιοελληνική, ή εκείνη των διαφωτιστών, ή του Ντεκάρτ, του Χιουμ, κλπ.
Ο υπαρξισμός και η ψυχολογία, πέραν των επιρροών του πρώτου στη δεύτερη, έχουν ένα πολύ σημαντικό κοινό: είναι και τα δύο παιδιά του 20ου αιώνα. Καλώς ή κακώς.
Οι ψυχολόγοι υπήρξαν οι παπάδες μιας άθεης εποχής.
Πολύ καθυστερημένο quote, το ξέρω, τώρα το δα όμως!
Παιδιά ο Ζίζεκ είναι πραγματικά καμμένος
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος να μελετήσει ένα άτομο που προσπαθήσει να τα μπλέξει όλα Θρησκεία, Ψυχολογία, Ψυχιατρική και Πολιτική
Είχε πέσει στα χέρια μου μια μέρα στην Πρωτοπορία η Μαριονέτα και ο Νάνος ο τύπος έγραφε κάποια κουλά πράγματα που μου θύμιζαν μια κακή μίξη Βίλχεμ Ραιχ, Μάρξ και Ρουσό :lol::lol::lol:
Γελάει ο κόσμος αυτό έχω να πώ
προλαβες και διαβασες Ζιζεκ μεσα σε βιβλιοπωλειο, και εβγαλες και συμπερασμα κιολας… εισαι τεραστιος.
Σιγά το δύσκολο ρε isis!!!
Ο τύπος είναι τόσο φλού και τόσο δυνοήτος που πρέπει να το έχει ρίξει η στα ναρκωτικά η στα ψυχιατρικά φάρμακα
που να προσπαθησεις να διαβασεις immanuel kant αγορι μου…
Romantic_7 δεν παύεις να με απογοητεύεις… Αλλά υπάρχει ελπίδα. Liverpool you are (έστω και αν προσπαθείς να επιβάλλεις αλλότρια ολυμπιακοκρατικά ήθη και έθιμα στο θρεντ της κόκκινης αρμάδας)
Ον τόπι, μου δώσατε ένα μπούσουλα, αλλά σκέφτομαι να βρω τα βιβλία του στα αγγλικά, αφ’ενός μεν γιατί βρίσκομαι στην Αμερική, αφ’ετέρου όπως έχει αναφερθεί και πιο πάνω οι ελληνικές μεταφράσεις τείνουν να είναι πιο δυσνόητες από τις αντίστοιχες αγγλικές.
@ Εllanor - δεν διαφωνούμε στην ουσία. Υπεργενίκευσα λιγάκι εκεί με τους υπαρξιστές βασικά, ναι, το γνωρίζω, αλλά δεν έχω καμία όρεξη να πιάσω συζήτηση για ψυχοθεραπευτικές σχολές, αντιθέτως, το ποστ σου μου έδωσε πάτημα!
Εγχειρίδιο κατανόησης Λακάν, λοιπόν, και κατ’ επέκτασιν εγχειρίδιο κατανόησης Zizek (τουλάχιστον για τη Μαριονέτα και το Νάνο ένα βοήθημα χρειάζεται):
Ο Λακάν για ηλίθιους, ή αλλιώς
Λακάν - όσο πιο απλά γίνεται, Αλέν Βανιέ, εκδ. Κέδρος
Μα ποιος ήταν τελικώς ο Λακάν; Ένας από τους μεγάλους στοχαστές της εποχής μας, που όμως θεωρούσε το στοχασμό ως σύμπτωμα και τη σκέψη ως μια μορφή πάθησης; Ένας ιδεολόγος που σαγήνεψε τη νεολαία; Ένας αγύρτης που εξαπατούσε τον κόσμο χρησιμοποιώντας με αυθαίρετο τρόπο τον επιστημονικό λόγο; Στο βιβλίο αυτό ο Αλέν Βανιέ συνοψίζει τις κυριότερες θεωρίες του Ζακ Λακάν. Παρακολουθεί τη διαδρομή και την εξέλιξη της σκέψης του. Υπό αυτήν την έννοια, δεν είναι μόνο μια παρουσίαση του Λακάν, αλλά μια συμπύκνωση του έργου του.
Επίσης για τον Λακάν έχει γράψει και ο Zizek. Φυσικά.
Όμορφο και κατανοητό άρθρο της Καθημερινής.
Eπισης πολυ καλη εισαγωγη στη σκεψη του Lacan :
Darian Leader : Ο Λακάν με εικόνες
Μετάφραση: Γιάννης Σταυρακάκης
Εκδότης: Δίαυλος
Ο Ζακ Λακάν έχει καταξιωθεί ως ο σημαντικότερος ίσως θεωρητικός της ψυχανάλυσης μετά τον Φρόιντ, αν και η αναγνώρισή του καθυστέρησε εξαιτίας της σύνθετης δομής της σκέψης του. Στο Ο Λακάν με εικόνες, ο Ντάριαν Λίντερ, γνωστός λακανικός ψυχαναλυτής και συγγραφέας, παρουσιάζει με σαφήνεια τις κυριότερες παραμέτρους της λακανικής θεωρίας. Ξεκινώντας από την πρώιμη ανάλυση του Λακάν για την παράνοια, εξετάζει συστηματικά όλες σχεδόν τις μεταγενέστερες καινοτομίες που αυτός εισήγαγε: την εισαγωγή της δομικής γλωσσολογίας στο φροιδισμό και τις νεωτεριστικές ιδέες του για τη βρεφική “φάση του καθρέφτη”, τη συγκρότηση της ταυτότητας και τη δυναμική του ψυχισμού. Ξεκαθαρίζει επίσης πως, αν και το έργο του Λακάν θεωρείται γενικά ότι ενισχύει την μεταμοντέρνα στροφή στη λογοτεχνία, την τέχνη, τη φιλοσοφία και τον φεμινισμό, οι θεωρίες του δεν είναι απλές διανοητικές κατασκευές της μόδας, αλλά έχουν τις ρίζες τους βαθιά στην κλινική πρακτική της ψυχανάλυσης. Για όλους όσους ενδιαφέρονται για τις ιδέες του Λακάν αλλά αποθαρρύνονται από το οπωσδήποτε περίπλοκο ύφος των γραπτών του και από την πενία της ελληνικής βιβλιογραφίας, το διαυγές κείμενο του Ντάριαν Λίντερ σε συνδυασμό με την εικονογράφηση της Τζούντυ Γκρόουβς αποτελεί την ιδανική εισαγωγή.
Παρόλο που δεν είμαι Άθεος και Άθρησκος θεωρώ ότι ο Νίτσε σε τούτο το βιβλίο τα σπάει, ξεκαθαρίζει τι σημαίνει γνώση, πώς πρέπει να την αποκτήσεις και τι πρέπει να κάνεις σαν τρόπο ζωής
Ύμνος στην Ζωή και στον Έρωτα!!!
ΥΓ
Ποιός μαμάει τον Ζίζεκ…έλεος με τύπους που πουλάνε ριζοσπαστική φιλοσοφία σε μια εποχή ΜΕΣΑΙΩΝΑ όπως είναι ο 21 αιώνας
^ ωραίος για το βιβλίο, πραγματικά, απο τα πιο απολαυστικά βιβλία του Νίτσε! (με δύο τίτλους, “χαρούμενη γνώση” στο πιο ελεύθερο του και “χαρούμενη επιστήμη” στο πιο κυριολεκτικό, aka, la gaya scientia)
O Nίτσε ήταν γιος παπάς και προοριζόταν και για παπάς/ θεολόγος.
Δεν πιστεύω ότι ήταν σε καμία περίπτωση άθεος, ήταν όμως σίγουρα άθρησκος και εκεί βρίσκεται μέρος της δύναμής του.
Αυτό είναι θέμα για συζήτηση.
Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι εννοώ και πώς το εννοώ…
Έχω επίσης διάφορες ενστάσεις ως προς το κατά πόσον ο 21ος μπορεί να παραλληλιστεί με το Μεσαίωνα, εκτός και αν μιλάς κυριολεκτικά - ο 21ος αιώνας ως μετάβαση από και προς κάτι.
Και δεύτερο θέμα προς συζήτηση, αν δεν βαριέστε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ ΡΕΕΕΕ
^ Δεν μπορώ, είμαι υπερβολικά πολύ παιδί του Διαφωτισμού.
Λυπηρό, πλην αληθές.
[SIZE=1]ποιος διαφωτισμός … είσαι 150 χρόνια πίσω. Είναι σα να λες “εγώ είμαι γιακωβίνος ή μενσεβίκος”. επίσης για πλάκα το είπα αυτό περί Λιαντίνη.[/SIZE].