Φλωρεντία και εγώ νο1 σε ομορφιά, σε vibes όμως, ατμόσφαιρα και γενικότερο lifestyle, έμεινε πλέον 2η…still όμως, 2η δεν είναι κακό spot, ανυπομονώ να ξαναπάω για 3η φορά και εκεί σύντομα
Με τα πόδια ήμασταν την πρώτη από τις 4 ημέρες, μας βγήκε η γλώσσα + 30 βαθμοί. Γαμώ όμως και πάλι. Απλά με τόσο καλούς ποδηλατόδρομους και σωστή οδική συμπεριφορά απέναντι σε ποδηλάτες, βρήκα σωτηρία στο ποδήλατο + κάλυπτα τεράστιες αποστάσεις σε μισάωρα, που μου επέτρεπαν να το “ζήσω” παραπάνω σε γειτονιές και στενά! Άσε που το κλείδωνα κάθε λίγο και λιγάκι και περπατούσα κάτι χιλιόμετρα, σε μέρη που άξιζε να τα πας πεζός και με το πάσο σου!
Ναι ρε, το Βερολίνο είναι πιθανότατα η πιο πολυπολιτισμική πόλη της Ευρώπης. Αλήθεια, δεν μπορώ να σκεφτώ τι θα μου έλειπε εκεί. Σίγουρα δεν είναι όλα ρόδινα, ούτε είσαι τουρίστας αν μένεις μόνιμα εκεί. Αλλά inclusion; Ασυζητητί. Διασκέδαση; Γελάμε τώρα. Ευ ζειν; Ξεκάθαρα. Πράσινο; Παντού. Έχει πανάκριβα ενοίκια, δεν έχει τόσο ήλιο όσο έχουμε μάθει εμείς, αλλά τι να συγκρίνουμε τώρα.
Δεν βγάζω εύκολα την “κορυφαία” πόλη πάντως ανάμεσα σε όσες ανέφερα. Κάθε φορά που πάω σε μία από αυτές, λέω “αυτή είναι η καλύτερη”. Μέχρι την επόμενη.
Όσο για το ποδήλατο, οκ με υβριδικό μοντέλο είμαι μέσα. Με το πόδι χάνεις χρόνο (και κούραση), αλλά βλέπεις κυριολεκτικά τα πάντα. Από μία σημείωση στον τοίχο, μία λεπτομέρεια σε ένα μαγαζί ή σε ένα κτίριο, ακόμη και μία γωνία φωτογραφικής λήψης που δεν μπορείς να πιάσεις όταν είσαι εν κινήσει. Ακόμη και σε ένα ποδήλατο. Αλλά το ακούω, εννοείται.
Ναι σε όλα για Βερολίνο, και μένα μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση, βέβαια μέναμε σε Βερολινέζα, άρα μας πήγαινε αυτή. Το πάρκο δίπλα από την πύλη του Βραδεμβούργου, η λίμνη που έχει στο τέλος του τραίνου με το τρελό άραγμα και επίσης έμεινα 2 μέρες σε ένα προάστιο, λες και βγήκε απ’ το Dark. Ιούνιος μήνας και περπατάγμαμε μες στην ομίχλη και γαμώ.
Μαδρίτη επίσης συμφωνώ, πανέμορφη και αριστοκρατική πόλη, κάθε βράδυ La Latina, δεν ξέρω κι εγώ πόσο πολύ έτρωγα και έπινα.
Δε θα πω ψεματα, διαβαζοντας αυτην την προταση ημουν σιγουρος οτι αναφερεσαι σε φαγητο κι οτι εφαγες ολα τα bratwurst του κοσμου, και δηλαδη ακομα δεν εχω αλλαξει αποψη και πολυ, ειδικα με βαση το ποιοι σου εδωσαν συμβουλες. Κατα τα αλλα παντα τετοια!
ΥΓ. Την Παρασκευη πεταω για Ελλαδα και ηδη ξενερωνω αφανταστα στην ιδεα της 15ωρης διαδικασιας με αεροδρομια, connections, πτησεις κτλ. Δεν φοβαμαι, απλα βαριεμαι. Απειρες ωρες. Θα αρχισω να παιρνω valium οπως στις ταινιες.
Πρέπει να έχω πάει πάνω από 7-8 φορές Μαδρίτη, πρέπει επίσης να την έχω περπατήσει όλη.
Η Ρώμη έχει αρχοντιά, μόνο το γεγονός ότι περπατάς πάνω στην Ιστορία χιλιετιών βγάζει μία διαφορετική αύρα από οποιαδήποτε άλλη πόλη της Ευρώπης. Ίσως η Κωνσταντινούπολη να αποπνέει κάτι παρόμοιο. Δεν ξέρω, στη Ρώμη κάθε μικρή γωνίτσα είναι ένα μάθημα ιστορίας, έχει ένα ξεχωριστό κάλλος. Ειδικά αν ξεφύγεις από τα τουριστικά της (που εννοείται ότι είναι πολλά και θα τα δεις, γι’ αυτό και δεν φτάνει μόνο μία επίσκεψη).
Φανταστικά, τα λατρεύω. Αλλά στην πραγματικότητα είναι βαυαρικά, ε; Τα βερολινέζικα είναι τα currywurst, διότι απλώς το Βερολίνο δεν είχε τπτ να δείξει από πλευράς γερμανικού φαγητού και βρήκε αυτή την παραλλαγή του bratwurst. Άλλο ένα δείγμα ότι η Βερολινάρα δεν είναι Γερμανία.
Βερολινάρα λατρεία, δεν ξέρω πλέον πόσες φορές έχω πάει, αλλά μία φορά τον χρόνο πάντα κάπως προκύπτει. Κάθε φορά λέω θα είναι και η τελευταία (γιατί θα κάτσω εκεί), αλλά μάλλον ποτέ. ;p @Lupin την άλλη φορά στείλε κι από δω να σου πούμε όσα ξέχασαν οι φίλτατοι.
Φλωρεντία μιας και αναφέρθηκε, όντως τοπ. <3
Η μόνη πόλη που έχω πάει (αν και έκατσα υπερβολικά λίγο) και δεν ανταποκρίθηκε στο χαιπ πάντως, ήταν το Άμστερνταμ.
Από την άλλη, έχω τρελές ελλείψεις. Δεν βοηθάνε και οι πτήσεις / τα κόστη συνήθως, ταξιδεύω εξ αφορμής λαιβ κατά κανόνα και προτιμώ μέρη που έχω και πού να μείνω, οπότε οι επιλογές μειώνονται. Αλλά οκ, δεν απελπιζόμεθα.
Ε καλα, τρωω συχνα πυκνα και bratwurst και currywurst κι εδω που ειμαι, δεν σημαινει οτι δεν μπορεις να τα φας κι αλλου στον κοσμο επειδη ειναι βαυαρικα Τα καλυτερα bratwurst που εχω φαει ποτε αλλωστε ηταν στην Βιεννη. Απλα φανταστικα.
Ναι ρε, προφανως. Δεν εννοουσα οτι δεν πρεπει να τα τρως αλλου, αλλα οτι το Βερολινο ουσιαστικα δεν ειχε δικη του γερμανικη σπεσιαλιτε. Ειναι non-german Germany στα ματια μου, καπως ετσι το εννοω.
Δεν μου εκαναν κλικ ποτε. Αλλα bratwurst πρεπει να ετρωγα ενα σε καθε περιπτερο απο αυτα τα σκορπια που εχει καθε 40 μετρα κατα μηκος της Unter den Linden. Δεν ειμαι λιχουδης, απλως ηθελα να δοκιμασω ποιο ειναι καλυτερο, για να ξερω.
ΘΑ ΠΑΜΕ ΛΕΜΕ
Ισχυει. Ωραια πολη, αλλα για μια φορα στα 10+ χρονια. Για κανενα μουσειο ή καμια συναυλια ισως. Καλυτερα πιο εξω, να δεις κατι πιο “χωριουδιστικο”.
Φλωρεντία η πιο όμορφη πόλη της Ιταλίας για μένα (Έχοντας πάει και Ρώμη, Σιένα, Μιλάνο, Βενετία)
Επίσης όποιος ψήνεται για ιταλικό παγωτό πάει Σαν Τζιμινιάνο χθες. Πόλη ούτε 10000 που πέρα απ την μεσαιωνική ομορφιά (και το μουσείο βασανιστηρίων ) έχει και την πιστοποίηση για το νοστιμότερο παγωτό στον κόσμο. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια αυτό πάντως για μένα ήταν οργασμικά νόστιμο
Εμένα μ’ αρέσει η υπο-ποικιλία των weisswurst (λευκά) πάντως. Αλλά γενικά κλάην τα λουκάνικα στη γερμανία, δηλαδή ωραία είναι δε λέω, απλά οι διάφορες ελληνικές παραλλαγές μου κάνουν απείρως περισσότερο.
Κατά τ’ άλλα η μόνη “γαστρονομική” οδηγία που έδωσα στον @Lupin ήταν για τούρκικο ντονεράκι, κατά προτίμηση από καντίνα και όχι σε κανονικό εστιατόριο, το οποίο είναι λίγο ρίσκο μεν αλλά αν πετύχει, τύφλα να χει το πιτόγυρο.
Τώρα για τις πόλεις και το hype, μάλλον έχει να κάνει με το τι περιμένει ο καθένας από ένα ταξίδι, τι τον ενδιαφέρει (μουσεία, φαγητά, landmarks, ιστορία, διασκέδαση), τι μπάτζετ έχει vs τι μπάτζετ “χρειάζεται” κλπ.
Το Βερολίνο για παράδειγμα τις πρώτες φορές που πήγα μου έμοιαζε με γη της επαγγελίας, τις τελευταίες με είχε “κουράσει” λίγο. Τώρα βέβαια που έχουν περάσει 7 χρόνια απ’ την τελευταία φορά, βαράει λίγο η νοσταλγία. Στο Άμστερνταμ είχα περάσει καλά λόγω νυχτερινής ζωής, αλλά πλέον δεν θα ξαναπήγαινα.
Ειμαστε τρεις, ο τουρκος ιδιοκτητης-ψηστης (κανονικο καταστημα, οχι καντινα) μάς υποδεχεται εγκαρδια. Παραγγελνουμε ντονερ, αλλα ο τυπος σταζει απο παντου. Βαζει τις μεριδες στο πιατο, του γλιστραει η μια και το μισο ντονερ πεφτει στον οχι-τοσο-καθαρο παγκο. Σπρωχνει το κρεας με τη μαχαιρα, το ξαναβαζει στο πιατο, μας δινει την παραγγελια.
Ελα ομως που δεν εχουμε δει ποιο πιατο εχει το συγκεκριμενο υλικο και ο ενας σιχαινεται. Απο την αλλη, πειναει και δεν παιζει να γυρισουμε το Μοναχο νυχτιατικα για να βρουμε αλλου να φαμε. Προσπαθει να ανακαλυψει ποιο μπορει να ειναι το “λαθος πιατο”, ο δευτερος της παρεας παιρνει ολο το φαγητο, ανακατευει ολο το ντονερ σε ενα κοινο πιατο και φαγαμε ολοι. Υπεροχη γευση
Ντονέρ δεν έφαγα η αλήθεια είναι, μετά το Birmingham τερμάτισα νομίζω στο συγκεκριμένο και δεν μου κάνει κέφι πια - πέραν του ότι δεν είχα τρελαθεί κ ποτέ με την πάρτη του
Καλά φοβερή εμπειρία με αεροπλάνο (! ) δεν περίμενα να ενθουσιαστώ έτσι - αν και έχω μπει ξανά δεκάδες φορές στο παρελθόν. Ήταν μάλλον που ήμουν σαν το ψάρι στην αρχή κ μόλις αποδέχτηκα ότι «αυτό είναι, τώρα πετάμε κ τέλος» με χτύπησε η ανακούφιση κατακέφαλα. Βοήθησε βέβαια φουλ που ήμουν με παρέα και δη την Λούπενα, η οποία είναι σκληρός καριόλης των αιθέρων και το διακωμώδησε φουλ για να αισθανθώ άνετα!
Με έπιαναν κάτι παρανοικά πριν μπω και 1-2 φορές κατά τη διάρκεια, αλλά overall σούπερ, μακάρι να το εκλογικεύσω ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια, μπας και κάνω κανένα ταξίδι και εκτός Ευρώπης!!
Επειδή πέφτει κράξιμο για το Αμστερνταμ, να πω ότι έχοντας ζήσει κάποιους μήνες Ολλανδία (όχι εκεί όμως), το αδικείτε ξεκάθαρα. Λογικό ένας τουρίστας να μην καταφέρει σε ελάχιστες μέρες να δει πολλά ή να πάρει χαμπάρι από την ίδια την πόλη βέβαια (σαν να έρθεις Αθήνα, να κάνεις βόλτα Πλάκα και Μοναστηράκι, άντε Ερμού). Δεν είναι το red light ή η περιοχή γύρω από το σταθμό/μουσεία μόνο η πόλη και ο τουρισμός που αυτή προσφέρει. Γενικά Ολλανδία (με τα πολλά στραβά της) προσφέρει απίθανη ποιότητα ζωής.
Νταξ, δεν τεθηκε θεμα ποιοτητας ζωης, νομιζω οτι ακομη και στον κρατηρα Darvaza στο Τουρκμενισταν θα εχει καλυτερη ποιοτητα ζωης απο την Ελλαδα. Νομιζω οτι σε εναν μεγαλο βαθμο κρινουμε τουριστικα τις πολεις, τουλαχιστον στα προηγουμενα ποστ μου ημουν ξεκαθαρος οτι σαν κατοικος σιγουρα βλεπεις αλλιως μια πολη.
Σούπερ είναι το Άμστερνταμ, απλώς αν κάποιος μου έλεγε ότι μπορώ να πηγαίνω όπου θέλω μία φορά κάθε 365 μέρες, δεν θα είναι η πόλη που θα σκεφτόμουν πρώτη. Έχει πολύ πιο ωραία (τουριστικά) μέρη, αλλά κυρίως με καλύτερη “αύρα” για τα γούστα μου, that’s all. Θα το συνδύαζα πάντως με επισκέψεις σε Ουτρέχτη, Ρότερνταμ και άλλες πόλεις της Ολλανδίας.
Nομίζω και εγώ ήμουν ξεκάθαρος, πως αλλη άποψη θα έχει ένας τουρίστας για την Αθήνα αν περιοριστεί σε Πλάκα Μοναστηράκι, Ερμού και άλλη εικόνα θα του μείνει αν έχει κάποιον να τον πάρει από το χεράκι και να τον ξεναγήσει σε περιοχές που συχνάζουν οι ντόπιοι.
. Και εις τα επόμενα τώρα!!
