Θα αναφέρω, απλά, κάποια ονόματα επειδή μπορεί να με έχουν αγγίξει κάποια τραγούδια τους, ή διαθέτουν φωνάρα,ή η όλη στάση τους ή δηλώσεις τους που δείχνουν ότι υπάρχει σοβαρότητα σε αυτόν τον καλλιτεχνικό τόπο.
Πάντως θαραλλέο topic μπορώ να πω! 8)
Λοιπόν
Αλεξίου, Μητροπάνος, Καζαντζίδης, Μπέλου (Rock ‘n’ Roll, ζήτω το ουίσκι!!),μαρινέλλα (στα 70 της έχει φωνάρα ακόμα), Παπάζογλου, παλιός Παπακωνσταντίνου.
Θα ήθελα να αναφερθώ στον Παπαθανασίου (και συνεργασία με Socrates ε?) και παρόλο τα χαβαλέ τραγουδάκια του κάποτε, μερικά ωραία κομματάκια έχει συνθέσει και ο Μηλιώκας. Επίσης για να προκαλέσω σκάνδαλο ακούστε κανά παλιό κομμάτι Ρακιντζή…Έχει κάτι πλακωμένους κιθαρίστες…κάτι σολάκια…
Και μην ξεχνάμε το Τζιμάκο παιδιά! Έτσι για να γουστάρουμε!
Σωστός. Απο κει και πέρα, απο τους καλλιτέχνες της λίστας προτιμώ, χωρίς να είμαι και κανένας τρελός φαν, τους Ξυλούρη, Μπέλλου, Πουλόπουλο, Παπακωνσταντίνου (σε έναν βαθμό), Σαββόπουλο (επίσης σε έναν βαθμό), Γλυκερία, Μπηθικώτση, Μητσιά. Δύσκολα μπορώ να τους ιεραρχήσω όμως. Ίσως Πουλόπουλος και Ξυλούρης στην κορυφή.
Επίσης, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ έχει σχέση με τον αγαπημένο μου έλληνα συνθέτη, τον Μάνο Λοίζο. Ακόμα και τα τραγούδια που ερμήνευσε ο Νταλάρας του Λοίζου ήταν τα καλύτερα του. Και για την Αλεξίου ισχύει το ίδιο. Αγαπάμε επίσης τους παλιούς, κλασικούς ρεμπέτες.
Πέραν αυτών, σε πιο έντεχνο-ροκ φάση, Μαχαιρίτσας, Τσακνής, Μανόλης Φάμελος, Κατσιμιχαίοι, Δεληβοριάς.
Βρήκα πριν από καιρό ένα (γαλλικό) βιβλίο που είχα από μικρός, με την “Ιστορία της Μουσικής”. Εκεί τον ανέφερε ανάμεσα στους κορυφαίους συνθέτες του 20ου αιώνα. Δεν έχω όμως επαφή με το χώρο, και είναι και πολύ δύσκολος σαν άκουσμα.
μιλαμε μονο για ερμηνευτες/τραγουδιστες απο οτι καταλαβα? τεσπα απο τα πολυ λιγα που εχω ακουσει απο ελληνικη μουσικη και αφηνοντας απ’εξω τις μπαντες θα πω Χατζιδακι και Θαναση και απο εκει και περα γοσυταρω αρκετα Ιωαννιδη, Αλεξιου, Μπελλου, Βιταλη.
Επισης υπαρχουν αρκετοι μουσικοι που ειναι σχετικα αγνωστοι, ακομα και σε αυτους που ακουν μη mainstream ελληνικη μουσικη αλλα ειναι αναγνωρισμενοι στο ειδος τους. Ισως γιατι ειναι απλα ελληνες στην καταγωγη και η μουσικη τους δεν ειναι ακριβως “ελληνικη” η ελληνοφωνη.
Μερικους απο τους 25 δεν μπορω να τους πω μεγαλους καλλιτεχνες γιατι απλα εχουν μια πολυ καλη φωνη, τραγουδησαν μερικα πολυ ωραια κομματια αλλα απο εκει και περα…
Επισης να φυγουν ο τροβαδουρος της αγαπης και ο ακατανομαστος απο τη λιστα. Σεβασμος στον ορο μεγαλος καλλιτεχνης.
Nαι, στην Γαλλία χαίρει μεγάλης εκτίμησης και είναι σαφώς γνωστότερος από ότι ατην Ελλάδα.
Είναι αντικειμενικά δύσκολος και πολύ πειραματικός.
Δηλαδή πλεόν δεν ακούς κλασική 20ού; Oύτε Debussy που αγαπάνε όλοι σχεδόν οι τζαζίστες; Mη με απογοητέυσεις αδερφέ…
Απ’όσο ξέρω, ο Ξενάκης έζησε και “έδρασε” κυρίως στη Γαλλία, οπότε λογικό οι Γάλλοι να τον αναγνωρίζουν περισσότερο.
Πάντως από όσα έχω καταφέρει να αποκωδικοποιήσω από τα έργα του, πρέπει να ήταν απίστευτα πρωτοπόρος. Διάβασα μάλιστα ότι κάποιες ορχήστρες αρνούνταν να εκτελέσουν τα έργα του λόγω της απίστευτα πολύπλοκης και τεχνικής δομής τους. Αν δεν κάνω λάθος, προσπάθησε να εφαρμόσει τις “ψυχρές” λογικές των μαθηματικών στην -τότε- σύγχρονη ορχηστρική μουσική (είμαι άσχετος και με τους 2 χώρους, οπότε παίζει να λέω και μπαρούφες…).
Ό,τι έχω ακούσει μου’χει φανεί απίστευτα “τραβηγμένο”, αλλά παραδόξως με ελκύει.
Όλοι αυτοί που έβαλες είναι φωνάρες.Εγώ θα γράψω αυτούς που μ’αρέσουνε περισσότερο.
Λοιπόν 1ος ο Νταλάρας με διαφορά.Από κει και πέρα και με σειρά προτίμησης Μπιθικώτσης,Στράτος Διονυσίου,Βοσκόπουλος (παλιός),Αλεξίου,Μητσιάς,Παπάζογλου,Μητροπάνος,Παπακωνσταντίνου,Γλυκερία.
Από πιο καινούριους Νότης,Πλούταρχος,Τερζής,Γονίδης.
νομιζω η απαντηση εξαρταται απο τα κριτηρια επιλογης-αν κρινουμε μονο φωνες ,μονο τραγουδια+τα δυο κλπ.επισης δεν ξερω αν πρεπει να πουμε τους 10 αντικειμενικα καλυτερους η τους 10 αγαπημενους μας(δυο πραγματα τελειως διαφορετικα)
Αφού δε σου απαντάει κανείς: Κρίνε κι απ’τα 2 και βάλε τους 10 αγαπημένους σου(έτσι λέει τουλάχιστον ο masil).Ούτως ή άλλως δε νομίζω ότι έχει νόημα να κρίνουμε αντικειμενικά γιατί πάνω κάτω όλοι τα ίδια θα πούμε.
