‘‘Burn’’. Κομματάρα (και ταινιάρα εννοείται το ‘‘The crow’’).
Xαλαρα για μενα απ’τα καλυτερα τους.
Yeap, I know, έχω το soundtrack (Θέλω να δω και τις συνέχειες αλλά λένε δεν αξίζουν τόσο…)
Eμενα παντως οι Opeth με εκαναν να ακουσω πιο ελαφρια πραγματα 
Ιsis & Neurosis με εκαναν να ψαχτω στον ολο post/sludge ηχο.
Οι Bathory δεν με εχουν πεισει να ακουσω επικουρες ακομα ( ευτυχως )
Αντε λιγο Doomsword.
Αυτο που λεει ο manos87 για τους Ulver ισχυει.
In Flames. Μ’εκαναν να ακουσω ολα τα ειδη με brutal φωνητικα.
Camel
Genesis
Fates Warning
Death
Helloween
Faith No More
Shadow Gallery
Queensryche
Tool (ήταν ίσως το πρώτο άκουσμα που είχα που ξέφευγε από τα “παραδοσιακά” τύπου Priest, Maiden, Metallica. Αυτό φτάνει :!
Queensryche / Fates Warning / Dream Theater (με μπάσανε στο μαγικό κόσμο του progressive rock - απλά δε θυμάμαι ποιος από τους τρεις το έκανε περισσότερο :p)
Led Zeppelin (με βοήθησαν να μπορώ να ακούσω blues/blues rock και από κει και πέρα, ακολούθησε ο Jimi Hendrix, μετά οι Rolling Stones, μετά οι Cream, μετά οι Yardbirds και πάει λέγοντας)
The Dillinger Escape Plan (για κανένα χρόνο μ’ έκαναν να ψάχνω σαν τρελός ν ακούω ψυχοπαθείς mathcore-άδες)
Mekong Delta (απ’ αυτούς πρέπει αν θυμάμαι καλά να μπήκα στη διαδικασία να ακούσω -με προσοχή εννοώ- Bach, κάτι που άλλαξε τον τρόπο που άκουγα μουσική για τον επόμενο ενάμιση χρόνο περίπου)
Flogging Molly (με ώθησαν να ψαχτώ με ιρλανδική folk -θα τους ευχαριστώ για πάντα γι αυτό)
Flogging Molly (με ώθησαν να ψαχτώ με ιρλανδική folk -θα τους ευχαριστώ για πάντα γι αυτό)
θεός φίλε.Και εγώ τους ακούω εδώ και λίγο καιρό και αρχίζω να ψάχνομαι σχετικά.Έχεις τίποτα καλό να προτείνεις?
Επίσης άρχισα να ψάχνομαι με Progressive ακούγοντας Queensryche και Rush.Τώρα σιγά σιγά πάω στο 70΄ς progressive,έχετε κάτι να προτείνετε γιατί ακόμα είναι νεογνό(αλλά όχι σε φάση πινκ φλόυντ,κάτι πιο άμεσο και όχι τόσο αφηρημένο)
Πως δεν έχω. 
Dubliners! Ο ορισμός του τίμιου συγκροτήματος με μια από τις μεγαλύτερες φωνές όλων των εποχών (Luke Kelly).
Προσωπικά επίσης έχω κόλλημα με τη φωνή της Karan Casey. Άκου και προσκύνα :!:
Γενικά η ιρλανδική παραδοσιακή σκηνή έχει τεράστιο πλούτο, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Μου ρχονται στο μυαλό οι Wolfe Tones, Clancy Brothers, Chieftains κτλ. Όρεξη να χεις να ψάχνεις!
Αν ψάχνεις κάτι πιο άμεσο από Pink Floyd στο progressive rock θα ψάχνεις για πολύ καιρό ακόμα.
Τέλος πάντων άκου για αρχή Genesis (“Selling England by the Pound”, “Foxtrot”, Nursery Crime") και King Crimson (“In the Court of the Crimson King”, “Starless and Bible Black”) και κανόνισε την πορεία σου. Και δεν έχει άλλα link! Μη σε κακομαθαίνουμε κιόλας. :razz:
the mars volta-μεχρι πριν ουτε να ακουσω για λατιν,τζαζ και ξυχεδελεια
green day,sum 41-το φλωροχαβαλετζιδικο πανκ ειναι καλο!
coheed and cambria-αν σου αρεσουν τα φωνητικα του sanchez αυτοματως διευρυνονται οι μουσικοι σου οριζοντες.
my chemical romance-παρα το κραξιμο που τρωνε απο πολλους ‘‘true’’ αξιζουν.
The Offspring - Έτσι άρχισαν να ψάχνω την punk σκηνή.
Metallica - Γενικά άρχισαν να ακούω Heavy Metal(πρώτο album που άκουσα το Black Album).
Blind Guardian - Με έβαλαν στα κόλπα της power metal, και το έργο το συνέχισαν οι Gamma Ray,Edguy…και όλα τα καλά που ακούω τώρα.
In Flames - πρώτη φορά άκουσα τόσα πολλά τραγούδια από μια μπάντα με καφρέ φωνητικά και κόλλησα.Τώρα βέβαια ακούω και άλλες μπάντες από την melodic death σκηνή.
Elvenking - Μου την σύστησαν σαν power μπάντα, αλλά εκτός από power είχε και στοιχεία folk, και το κόλλημα δεν άργησε να έρθει.Αγάπαω στην folk metal περισσότερο και από τον ευατό μου.
Flogging Molly - Όπως είπε και ο GRACCHUS BABEUF: (με ώθησαν να ψαχτώ με ιρλανδική folk -θα τους ευχαριστώ για πάντα γι αυτό)
ANATHEMA:Η Αγαπημένη μου μπάντα, άρχισα να ψάχνομαι σε doom καταστάσεις και είμαι χαρούμενος για αυτό.βέβαια αργότερα άλλαξαν μουσική,και μπορώ να πω ότι μου αρέσουν ακόμα πιο πολύ τώρα.Επίσης και μέσο του last.fm, βρήκα alternative rock μπάντες όπως Three Days Grace,Breaking Benjamin κ.α.
Now playing: Edguy - Steel Church
via FoxyTunes
επισης…Mr.Bungle
ε μετά από τόσα λινκ τελείωσε ρε,μέχρι να τα ακούσω θα περάσει αρκετός καιρός για να ποστάρω:p
Rush! Αρχισα να ψαχνω το 70’s Prog Rock!
Dave Weckl Band! Αρχισα να ψαχνω το jazz-fusion!
Nile! Αρχισα να ψαχνω το Death Metal!
Όταν ο θρεντ στάρτερ μιλά, κανείς δεν τον ακούει [-XΠαίδες, για να μην είμαστε οφ, ας ξαναδιαβάσουμε το θέμα όπως το άνοιξε ο Μακ. Εδώ συζητάμε για μπάντες που ενώ έπαιζαν κάτι, έβγαλαν κάτι άλλο, αναγκάζοντάς μας να την ψάξουμε γενικότερα με αυτό το διαφορετικό που έπαιξαν τότε, γιατί μας άρεσε.
Παραδείγματα:
Όταν οι Sepultura έβγαλαν το Roots το 1996, άρχισα να την ψάχνω με πιο core μουσικές απ’ ότι μέχρι πριν ακούσω αυτό το δίσκο.
Όταν άκουσα το La masquerade Infernale από Arcturus το 1997, εκτός από το σοκ που έπαθα, έμαθα ότι αυτό που άκουγα σαν αλλαγή απ’ το black metal ύφος τους ήταν στη βάση του trip-hop των Portishead, Massive Attack κι άκουσα τα γκρουπ αυτά.
Όταν οι Paradise Lost έβγαλαν το Say Just Words (One second), κατευθέιαν έψαξα γκόθικ ροκ. Μέχρι τότε ήταν γκοθ μέταλ.
Όταν οι Satyricon έβγαλαν το Rebel Extravaganza, ένα φιλαράκι τους άκουγε (εγώ λιγότερο), κι αρχίσαμε να ψάχνουμε κατιτίς παραπάνω industrial.
Τον δισκο αυτον τον αγορασα φλεβαρη του 98 (ετων 16 παρακαλω). 2α Λυκειου τοτε ειχαμε ανεβει με σχολειο την κλασικη εκδρομη στη βουλη κλπ. Εγω τοτες επισκεφτηκα το αθανατο Happening και ειχα αγορασει το συγκεκριμενο αλμπουμ (διαβαζοντας αποθεωτικη κριτικη του Φλωρακη νομιζω στο Χαμμερ- 10 πρεπει να του ειχε βαλει) μαζι με καποια αλλα. Γυρνωντας σπιτι λοιπον βαζω να το ακουσω και λεω. Αμαν τη παπαρια!!!Αλλα ημουν μικρουλης και δεν ηξερα. Κανα χρονο μετα το αρχισα να το εκτιμω. Το ιδιο ειχα παθει και με το One Second το καλοκαιρι του 97. Αμαν τη παπαρια!!! Τωρα ειναι ο πλεον αγαπημενος μου δισκος.
oi VELVET UNDERGROUND prin kapoies 10eties mou anoiksan tis “portes ths enorashs” (kai kleisan alles…)
Ω τι τέλειο, τι γαμάτο τόπικ! Πως και δε το είχα δει τόσο καιρό. Είναι γαμάτο, απίστευτο, άνετα θα το έβαζα στα τοπ-5 τόπικς που έχουν ανοίξει ποτέ στο φόρουμ. Απλά respect στον άνθρωπο (ή μάλλον, Ιδέα), που το άνοιξε.
Μακ, κέρδισα κανά κέρασμα βρώμικο, ή το παράκανα?
Λεπόν. Επειδή αγαπάμε τις μπάντες που μας διευρύνουν τους ορίζοντες, το πρώτο συγκρότημα που μου έρχεται στο νου για μένα είναι οι Paradise Lost φυσικά. Απο τους lost έκανα το πέρασμα στην πιο ηλεκτρονική μουσική, απο τους Lost ανακάλυψα τους θεούς Depeche Mode. Απο τους Lost επίσης έκανα το πέρασμα στο gothic rock, Sisters, Fields κτλ, μερικές απο τις αγαπημένες μου μπάντες όλων των εποχών. Και αυτά χάρη στους Lost. Τι να πω, το συγκρότημα αυτό υπήρξε ο ορισμός του θεματος μας για μένα.
Απο τους Anathema πάλι (και εν μέρει απο συγκροτήματα όπως Gathering, Amorphis), έκανα το πέρασμα στους Pink Floyd.
Ε, και απο κει μετά τα πάντα ήταν ανοιχτά. Οι Floyd ήταν κάτι σαν εκτόξευση στο διάστημα. Μετά έβλεπες τη μουσική αλλιώς.
Επίσης. Συγκροτήματα που διασκεύαζαν τραγούδια απο εντελώς άλλα είδη μουσικής. Μου έρχονται κατά νου οι Blind Guardian με το Forgotten Tales, όπου είχαν διασκευάσει ως και κλασικό ‘50ς rock n’ roll. Κι άλλες μπάντες έχουν κάνει αντίστοιχα, οι Helloween πχ. Γενικά κάθε συγκρότημα που επιδιώκει να διασκευάζει συγκροτήματα εντελώς διαφορετικά απο το ίδιο έχει παίξει τον ρόλο του.
Οι Clash υπήρξαν επίσης γκρουπ που μου φανέρωσε όσο λίγα το οτι στη μουσική δεν υπάρχουν σύνορα. Ή οι Faith No More. H ανακάλυψη των Cure σε κάποια φάση επίσης υπήρξε καθοριστική για μένα. Το πέρασμα τους απο το σκοτεινό goth σε πιο ποπ και alternative μονοπάτια έπαιξε τον ρόλο του κι αυτό στο να δω κάποια πράγματα αλλιώς…
Όλα αυτά πολλά χρόνια πριν, στη προ-ίντερνετ εποχή… Τώρα η προσβασιμότητα σε μουσικές και είδη είναι πολύ μεγαλύτερη, ατελείωτη… κι είναι πολλές οι μπάντες που με τη μουσική τους σε ωθούν να ψάξεις και άλλα είδη μουσικής που αγνοούσες. Αυτή τη στιγμή ευτυχώς υπάρχει μια πληθώρα συγκροτημάτων που πειραματίζονται και δοκιμάζουν διάφορα, και διευρύνουν συνεχώς τους ορίζοντες μας. Δε χρειάζεται να τα αναφέρω ένα ένα. Είναι πάρα πολλά, και έχουν γραφτεί τόσα για πολλούς μέσα στο φόρουμ.
Ρε, εγω με τους Scorpions εμαθα ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ!
Ητοι μεν πρωτιστα… ημουν κολλημενη με Scοrpions. Ε και Led Zeppelin, Rainbow, Ten years after, Pink Floyd, Sabbath, Stranglers. Καποια στιγμη ακουσα Metallica. Μεχρι τοτε πιστευα οτι ηταν το πιο χεβι ακουσμα που υπαρχει. Βεβαια πως να μην το πιστεψεις αυτο οταν εισαι δημοτικο και η θεια σου βαζει να ακουσεις το bay area thrashers. Nομιζω πως αυτη η μπαντα ηταν η αρχη για να αρχισω να ακουω μουσικη με ολη τη σημασια της εννοιας. Με τους In flames ανακαλυψα το μελωδικο death. Σιγα σιγα ακουσα Iron maiden, Ιced earth, Pantera, Slayer, Testament, Opeth klp. Ακουσα Αnathema, Katatonia, Paradise lost. Και να μαι σημερα καμμενη με Slipknot, Machine head και Death:D