Εδω θα αναφερουμε συγκροτιματα, τα οποια ενω εχουν ενα συγκεκριμενο ηχο/στυλ, βγαλαν εναν διαφορετικο μουσικα δισκο, και ενω δεν ακουγαμε το συγκεκριμενο ειδος ηχου, ο δισκος και γενικα το γκρουπ μας ‘ωθησε’ σε διαφορετικα ακουσματα απο αυτα που ειχαμε συνηθισει, και να ‘προχωραμε’ μονοι μας μετα στους νεους ηχους.
Ενδεικτικα, απο Paradise lost και Gathering αρχισα να ακουω ambient και trip hop, απο Αναθεμα πιο ντουμ καταστασεις, απο οπεθ συνήθισα και ντεθ φωνητικα κοκ
πω ρε φιλε τσουρεκια μας τα εχεις κανει με λοστ:p:p:p Στο τελος θα μας πεις οτι ακουγοντας τους σε εμαθαν να μεγειρευεις κλπ… :lol:… Εγω θα πω γενικα ολες τις κολλημενες μπαντες (δε λεω ονοματα αλλα πανω κατω φανταζομαστε ολοι μερικες), που με αναγκασαν να ψαχτω παραπερα για να μην πεθανω απτη βαρεμαρα… :lol::lol:
Κοροιδευεις αλλα μια απο τις μπαντες που σε επηρέασαν και σενα ειναι οι λοστ:p
και ποιος σου ειπε οτι εγω ειμαι καλυτερος απο σενα?
Από Paradise Lost ξεκίνησα να ψάχνω την γκοθικ ροκ σκηνή ειδικά μετά την διασκευή τους στο Walk Away(SOM). Αλλά τα εφηβικά χρόνια πέρασαν και σταμάτησα να το ψάχνω. ΄Οταν άκουσα το I Will Be Heard-Hatebreed άρχισα να ψάχνω το Hardcore κτλ.
Tiamat για το γκοθικ, οι porcupine, οι perfect circle και οι Isis (αν και τα φωνητικα ποτε δεν καταφερα να τα πολυχωνεψω…)
Eloy
Camel
Coheed & cambria
Liquid tension Experiment
Mike Patton & Faith no more
Buddy Rich
Miles Davis
μαλλον ειναι αρκετοι…
ειδικα για σχετικα “κολλημενους” μεταλλαδες σαν εμενα!8)
Οχι, αφου εχεις τον Davis εξιλεωνεσαι 
Οι Θηατερ σε βάζουν στο τριπάκι να ακούσεις από 70s προγκ καλούδια μέχρι AOR, ακόμα και μέχρι μνιουζ.
Οι Οπεθ κάνουν πολλούς να συνηθίσουν τα ντεθ φωνητικά κια να ψαχτούν παραπέρα.
Οι Ουλβερ απενοχοποιούν τα ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια.
Οι Μπάθορυ μπορούν να κάνουν τον επικό να ψαχτεί με μπλακμαιταλς και τούμπαλιν.
Οι Φεηθ Νο Μορ ανοίγουν τους δρόμους για να ακούσεις τα πάντα.
Yeah!
Εγώ θα λεγα ότι οι Mastodon με έκαναν πιο υπομονετικό σε μερικά ακούσματα, όχι ότι παίζουν την δύσκολη μουσική, αλλά είναι πολύ διαφορετικοί.
Επίσης Celtic Frost, ΠΑΝΤΟΥ όμως.
Μόνο το glam δεν έχω ψάξει από δαύτους, την περίοδο δηλαδή.
το kill em all με ωθησε να ψαξω,αδικα ομως,για τετοια old school thrash φαση…
Σιγουρα Paradise Lost : χωθηκα σε πιο electro/pop φασεις (γιαυτο εξαλλου τρελαινομαι για One second/Host)
Rotting Christ : χωθηκα απο κει στο μπλακ αρχικως και απο το μπλακ περασε στο ντεθ
Ulver/ Αrcturus : Με Μarriage/Perdition & Masquerade infernale νατιστοιχα, χωθηκα σε πιο avant garde πραματα.
Μοgwai : ε με ψιλοεμπασαν στο ποστ ροκ…
Ε απο κει και περα πηρα φορα και αρχισα να δοκιμαζω να ακουσω τα παντα.
Isis.-
Και Faith No More.-
these are hard times…indeed!!!
δηλαδη ΑΠ’ΟΛΟΥΣ αυτους…μονο ο Miles εχει the power to redeem??
γιατι??
οι νεοι δεν σoy αρεσουν?
Toxic Holocaust?
Evile?
Gama Bomb?
Municipal Waste?
Bonded by Blood?
Warbringer?
Evile?
Οι Metallica με βοηθησαν να ψαχτω με μπαντες και ειδη που μου ηταν τοτε αγνωστα.
Nick Cave,Anti-Nowhere League,Killing Joke,Misfits,Sisters of Mercy(ναι,απο τη μπλουζα του Kirk τους εμαθα πριν πολλα χρονια),Sly & the Family Stone(α,ρε Jason),Tom Waits ειναι μονο μερικα απο τα ονοματα που εμαθα απο τις διασκευες και τις δηλωσεις των Metallica.
Επισης και οι Faith no More ειναι μια ακομη μπαντα που μ’εκανε να ψαχτω.
Τhe Class,Jimi Hendrix,Uriah Heep,Spiritual Beggars,The Allman Brothers.
Eξιλεωνεσαι απο το χαρακτηρισμο κολλημενος μεταλλας ρε!
Tσσσσσσσστ!!
ΟΧΙ ΚΑΙ “ΡΕ”!!:lol:
ε,ναι…αυτοι βοηθησαν να “ξεκολλησω”…(λιγο ομως!! )
Επισης…ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ παιδια…Στράτος!!!λαΪκ …εεε…Χαρντκορια λαΪκο!!
Opeth: με έκαναν να αντέχω τη death
Cure: από ένα κομμάτι τους στην ταινία The Crow έψαξα τη gothic rock εκείνης της εποχής και γενικά τη goth σκηνή
My Dying Bride: με συνήθισαν στην κλάψα
Αυτά φορ νάου.