queen rulez
Re: θα ειμαστε ξεπερασμενοι?
το θεμα ειναι οτι δεν θα μπορω να διανοηθω οτι καποια απο τα αγαπημενα μου συγκροτημα υπηρξαν 50-60 χρονια πριν.αυτο ειναι ενα θεμα οσο κι αν ψαχνεις καινουρια
…ναι…
λοιπον…:-k
και? τι σε πειραζει?δεν λες παλι καλα που θα ξερεις και κατι “παλιο”
[(που ενιοτε φαινεται και πιο “ψαγμενο” στα γκομενακια για παραδειγμα!!:p]
την εποχη που οι περισσοτεροι ειναι απλα του αφρου (με το σκατο) και της μοδας…
Σιγά ρε παιδιά. Αν το δούμε σφαιρικά, μερικοί απο τους αγαπημένους μας συγγραφείς έζησαν πολύ πριν γεννηθούμε, μερικές απο τις αγαπημένες μας ταινίες ήταν επιτυχίες την εποχή που ήταν νέοι οι γονείς μας (να μη πω οι παππούδες).
Δε βρίσκω τίποτα κακό στο να γουστάρει κάτι κάποιος που έχει περάσει η “εποχή του”. Σε όλες τις μορφές τέχνης εξάλλου, οι ρίζες έχουν μπει απο παλιά. Βασικά δεν έχει σημασία αν θα είμαστε “ξεπερασμένοι” σε κάμποσα χρόνια, αλλά 1) αν θα έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας για νέα ακούσματα (γιατί άλλο να είμαστε ξεπερασμένοι και άλλο κολλημένοι στα παλιά) και 2) αν θα βγαίνουν νέα ακούσματα που θα είναι της προκοπής.
Με λίγα λόγια, σημασία έχει αν θα εξελίσσεται η μουσική, αν θα πηγαίνει προς κάπου. Πιστεύω πως λίγο πολύ θα συμβαίνει αυτό. Πάντα θα υπάρχει δημιουργκότητα. Και αν πια “πεθάνει” ένα μουσικό είδος, σιγά. Εδώ “πέθαναν” η μουσική του κλασικισμού, του μπαρόκ, ή του ρομαντισμού. Αλλά απο την άλλη, θα “ζουν” πάντα. Έτσι και με τη μουσική μας. Αν δεν έχει κάτι άλλο να δώσει, ας τελειώσει. Θα συνεχίζουμε να τη γουστάρουμε για όσα έδωσε. Και θα την ανακαλύπτει πάντα νέος κόσμος.
Και η μουσική θα προχωράει πάντα μπροστά, αναζητώντας νέους τρόπους έκφρασης…
συμφωνω ε αυτα που προειπατε,αλλα η αληθεια ειναι οτι δεν το ειχα σκεφτει οπως τα ειπε ο ellanor.ισως ο τιτλος ειναι λιγο παραπλανητικος.ας ππουμε οτι εχω αγχος για τη μουσικη οχι για μενα.δεν θελω να ακουω π.χ cream και να μου λεει ο εγγονος μου οτι ελεγα και λεω εγω στη γιαγια μου για αυτα που ακουει
Δεν είχα γράψει τόσο καιρό, ας πω κι εγώ τη γνώμη μου.
Όταν τελείωσε η συναυλία των Maiden τον Αύγουστο, αυτό συζητούσαμε. Ότι θα πεθάνουν οι “παλιοί” της μουσικής μας και τέρμα, θα “πεθάνει” κι η μουσική μαζί. Ότι δεν περιμένουμε κάποιους από τους καινούριους να τη σώσουν. Αν κι αυτό είναι εν μέρει δικό μας λάθος, αφού κολλάμε στα παλιά και τα καινούρια τα σνομπάρουμε.
Βέβαια γενικά συμφωνώ με τον ellanor: ακόμα κι αν κάποια στιγμή σταματήσει να βγαίνει νέα μουσική στο είδος αυτό, δεν νομίζω τα παλιά κομμάτια να μην συγκινούν το ίδιο… Η διαχρονικότητα μετράει.
συμφωνω ε αυτα που προειπατε,αλλα η αληθεια ειναι οτι δεν το ειχα σκεφτει οπως τα ειπε ο ellanor.ισως ο τιτλος ειναι λιγο παραπλανητικος.ας ππουμε οτι εχω αγχος για τη μουσικη οχι για μενα.δεν θελω να ακουω π.χ cream και να μου λεει ο εγγονος μου οτι ελεγα και λεω εγω στη γιαγια μου για αυτα που ακουει
μα αυτο ειναι αναποφευκτο,παιχταρα μου!!:lol:
ΔΕΝ μπορεις να αποφυγεις καποια ατυπα “στανταρντς” μεταξυ γενεων!!
Για ποιο λογο να αγχεται κανεις; Ο πρωταρχικος σκοπος της μουσικης ειναι η διασκεδαση. Ακομη κι οσον αφορα τις συναυλιες, παντα θα βρεις κατι αναλογο με το γουστο σου.
Περισσοτερο αξιζει να αγχεται κανεις οταν μεν το παιζει παλαιοροκας αλλα στην ουσια εχει να ακουσει στο σπιτι του τον ηχο της ηλεκτρικης κιθαρας απο 1542 ξερωγω. ή ας πουμε, προτιμα περισσοτερο να πατησει το ποδι του στη Μαντονα, παρα στους Warrior Soul. Κι ο λογος για τον οποιο πρεπει να αγχεται δε σχετιζεται με τη μουσικη, αλλα την ανυπαρκτη δεξιοτητα αυτοκριτικης. =p Γιατι το λεω αυτο; Αμα ειχατε βγει στα Εξαθλια εκεινο το βραδυ, θα βλεπατε πως ολα τα μαγαζια ητανε αδεια. =p
εγω πιστευω οτι η ροκ/μεταλ/πανκ θα ζουν για παντα και θα εχουν ενθερμους υποστηρικτες γιατι στηριζονται στην διαθεση για αλλαγη και επανασταση που χαρακτηριζει την νεα γενια και μονο σε αυτες τις μουσικες θα βρεις χωρο να εκφραστεις και μουσικα και στιχουργικα.Ισως θα παρουσιαζουν περιοδους καμψης αναλογα με τα τρεντς της εποχης και την απηχηση που εχουν τα αλλα ειδη μουσικης αλλα δεν θα πεθανουν,θα ζουν χωρις εισαγωγικα.
Τυχαία παραδείγματα (αν και υπαρκτά) για να γίνω κατανοητός ήταν αυτές οι μπάντες αλλά θα συμφωνήσω:).Τώρα όταν ένας πιτσιρικάς ανατριχιάσει με το II των Ζeppelin πέστου ότι είναι ξεπερασμένος και αν δεν το περάσει στα ψιλά…Μιλάμε για συναισθήματα,πιστεύω.Γίνεται να είναι ξεπερασμένα?
Άμα φτάσεις στα 50 σου να ακούς ΜΟΝΟ τα ίδια πράγματα που ακούς στα 20 σου, ναι είσαι ξεπερασμένος. Όπως για παράδειγμα κάτι τωρινοί πενηντάρηδες που ακούνε ΜΟΝΟ αυτά που άκουγαν την δεκαετία του '70 και νομίζουν ότι εκεί τελείωσε η μουσική είναι επίσης ξεπερασμένοι. Το αν αυτό είναι καλό ή κακό έχει να κάνει με την οπτική γωνία του καθένα. Όσον αφορά την ερώτηση που θέτει ο τίτλος του thread όμως η απάντηση είναι κατηγορηματική: ΝΑΙ.
εγω πιστευω πως καθε κλασσικος heavy-power-death οπαδος αρχιζει να αισθανεται ξεπερασμενος.
πλεον μοδα ειναι ο ηχος της απεναντι οχθης του ατλαντικου(βλεπε slipknot).
thrash και death τεινουν προς hardcore.
κριμα…(ρε κωλο90’s δε σας προλαβα να γουσταρω)
παραδειγμα ξεπερασμενου: Εγω, στο τοπικιο με Megadeth VS Metallica…γιατι?γιατι εμμενω σε αποψεις που πλεον εχουν κλεισει τα 18 χρονια ζωης!..παρ’ολα αυτα…το Rust in peace ειναι ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ!