Μου ήρθε φλασιά και ανοίγω poll. Εσείς ποιο είδος κινηματογράφου προτιμάτε; Μπορείτε αν θέλετε να αναφέρετε συγκεκριμένη χώρα ή/και σκηνοθέτες.
Θα μπορούσα να κάνω το poll πιο συγκεκριμένο, αναλύοντας λιγάκι τον Ευρωπαϊκό και τον Ασιατικό αλλά δε φτάνουν οι επιλογές 
big in Japan
αυτον που αμα κατσω να δω ταινια με φιλους η στο τελος θα φαω ξυλο η στα μεσα τις ταινιας θα εχουν σηκωθει ολοι και θα παιζουν ταβλι
Γαμάτο poll! Όλα τα είδη έχουν να δείξουν διαμάντια αλλά περισσότερο μ’ αρέσει ο Ευρωπαικός. Παρ’ όλα αυτά αν ο ανεξάρτητος Αμερικάνικος θελήσει να δείξει κάτι θα το κάνει με μεγάλη επιτυχία. Ο Ασιάτικος επίσης είναι καλός αλλά με αγγίζουν μόνο τα κοινωνικά τους και τον θεωρώ τον πιο δύσκολο απ’ όλους στο poll. Οι υπερπαραγωγές Αμερικάνων έχουν δείξει κάποια καλά πράγματα επίσης αλλά ξεφεύγουν περισσότερο όταν θέλουν να πουν κάτι σε σχέση με τους άλλους που έχεις στο poll. Ευρωπαικός για μένα γιατί είναι μετρημένος και πιο κοντά στην πραγματικότητα μας (Ευρώπη ζούμε, όπως και να το κάνουμε :Ρ).
Κι ένα ψηφοδέλτιο για τον λαό:
Ευρωπαικός ----> Η διπλή ζωή της Βερόνικα
Αμερικάνικος ανεξάρτητος ----> Dead Man
Αμερικάνικο blockbuster ----> Οι αδιάφθοροι
Ασιάτικος ----> Η εκδίκηση μιας κυρίας, Νοσταλγία (ενδεικτικά, γιατί έχει πολλές ουσιαστικές κατηγορίες)
αμερικανικος ανεξαρτητος για μενα…
Δεν με νοιάζει από που είναι η ταινία, αρκεί να είναι καλή και να μου αρέσει.
Το Νοσταλγια στον ευρωπαικο δεν πιανεται βρε wretch?
Δύσκολο να αποφασίσω. Αν εξαιρέσω τον Ασιατικό με τον οποίο δεν τα πάω καλά γενικώς, μπορώ να βρω αγαπημένες μου ταινίες και στα 3 είδη.
Ευρωπη… Αγγλια κ Γερμανια πρωτα
Οπως και στην μουσική, έτσι και στο σινεμά δεν έχω αγαπημένο είδος.
Aσιιατικό πάντως δεν έχω δει.
Ας ποστάρω κι εγώ, αφού άνοιξα κοτζάμ πολλ.
Εγώ βλέπω τα πάντα, δεν έχω κολλήματα. Τον τελευταίο καιρό όμως έχω φάει κόλλημα με ευρωπαϊκό, αφενός επειδή νιώθω την ανάγκη για μια αλλαγή και αφετέρου αφετέρου γιατί όπως είπε και ο Wretch είμεθα Ευρωπαίοι και νιώθουμε αυτόν το κινηματογράφο πιο κοντά σε μας.
Από κει και πέρα ο ανεξάρτητος Αμερικάνικος κινηματογράφος έχει αποδείξει πως βγάζει διαμάντια. Οι ακριβές παραγωγές από την άλλη πολλές φορές αποδεικνύονται καταπληκτικές ταινίες. Αρκετές φορές όμως είναι ταινίες με συγκεκριμένη θεματολογία, που απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό και τότε είναι καλός για μια ξέγνοιαστη βραδιά με παρέα και χαβαλέ, τίποτα περισσότερο.
Από τον Ασιατικό ξεχωρίζω Ιαπωνικές και Κορεάτικες ταινίες, κοινωνικές κατά βάση οι οποίες βγάζουν μια απίστευτη μελαγχολία και μια διαφορετική αισθητική, διαφορετικός πολιτισμός γαρ.
Γαλλικος,ρωσικος και σουηδικος κινηματογραφος,παραμενουν τοπ για μενα… μπεργκμαν,ταρκοφσκυ και μετα ολους τους αρχηγους της νουβελ βαγκ,τρυφω,γκονταρ(ποοοσοοο θεος),κτλ,προσκυναω δλδ…απο ισπανια, μπουνιουελ και σουρεαλισμος γραψαν ιστορια,ενω μεγαλη βρετανια,εβγαλε μοντυ παιθον,κεν λοουτς,νικολας ρογκ,πητερ γιεητς,οπωτε τι να πεις δλδ…η ευρωπη για μενα,ειναι το κεντρο του παγκοσμιου κινηματογραφικου χαρτη…(παραδοξως,ο ιταλικος,δεν μου αρεσει τοσο-βεβαια με αρκετες εξαιρεσεις,ειπαμε δλδ,αλλα δεν με γεμιζει οπως πχ ο γαλλικος…)…για να μην πιασω ολες τις χωρες,ενδεικτικα γαλλια,σουηδια,ρωσια(καλα νασαι δλδ),αγγλια και ισπανια,προσφεραν τα μεγιστα και εξερευνησαν καθε πτυχη και σημασια του κινηματογραφου…οπωτε το αγαπημενο μου ειδος,αν το πουμε ετσι,κινηματογραφου,ειναι κυριως απο την ηπειρο μας…
γουσταρω αρκετα βεβαια japan και τριγυρω,μιας κ κουροσαβα ηταν ενας…αλλα πλην τουτου,ειμαι και γενικοτερα φαν των ταινιων και της φιλοσοφιας αυτου του λαου/λαων,απο ανιμε μεχρι οτι θες,οπωτε γουσταρω τρελα…
αμερικανικος,ανεξαρτητος και μη,καλα ειναι…εχει τις στιγμες του,παρακολουθω και περισσοτερο τα τελευταια χρονια,αλλα την αξια που εχουν για μενα οι παραπανω χωρες,κινηματογραφικα,δεν ακουμπαει…τεσπα,αυτοι που μου αρεσαν οντως,απο Usa,το εχουν χασει πια…υπαρχουν παντως σημερα σκηνοθετες εκει,που κανουν τη διαφορα και καταφερνουν να κλεψουν λιγη λαμψη απο τα περλ χαρμπορ κ τις λοιπες μλκιες,δειχνοντας μας πως δεν ειναι και ολοι πλεον ζωα εκει…(τις αμερικανικες ανεξαρτητες αλα juno κτλ,οκ,μ’αρεσουν,αλλα δεν μπορω να καταλαβω γτ τρελενονται ολοι,οκ,ωραια feel good ταινιακια ειναι,τι το απιστευτο δλδ???)
Άνθρωπος που βλέπει σοβαρά ταινίες δεν έχει απάντηση στο ερώτημα αυτό. Παντού και πάντα θα υπάρχουν και καλές και κακές ταινίες. Σε όλα τα είδη και σε όλες τις σχολές.
Βασικά το έβαλα Ασιάτικο γιατί στο poll έχει τον Ρώσικο στην Ασία. Λες Ευρωπαικό επειδή γυρίστηκε στην Ιταλία;
Αν και δεν είναι κάτι που με απασχολεί τόσο, δε μπορώ να πώ ότι δε ψοφάω για αμερικανιές, ειδικά με κοινωνική ματιά, οπότε κλασσικά USA
To λεω επειδη το κυριο μερος της Ρωσιας ειναι ευρωπαικη.
Κατα τα αλλα ουτε και εγω εχω καποιο ιδιαιτερο κολλημα.Μια μικρη δυσκολια με Ασιατικο,μια τρελα με βρετανικη κωμωδια αλλα και Λοουτς φρηαρς κλπ,ψαχνομαι στους Ιταλους(αγαπημενη ηθοποιοι απο κει-Μαστρογιαννι κλπ,ανατολικο μπλοκ δεν ειμαι παρα πολυ διαβασμενος ενω αμερικανικος ανεξαρτητος μ αρεσει πολυ.Αλλα μαλλον δεκαετια 70 περισσοτερο.Σιγουρα και το Holywood εχειι βγαλει σπουδαιες ταινιες αλλα παρα μα παρα πολλα σκουπιδια.Δανια για Τριερ.Σερβια για Κουστουριτσα:D.Την Γαλλια την αντιπαθω γενικως(προκαταληψη σε μεγαλο βαθμο8)) αλλα σιγουρα εχουν βγει ταινιαρες…Επισης αξιολογες τιανιες εχω δει και απο Φινλανδια και απο Σουηδια και απο διαφορες φαινομεικα ακυρες χωρες λατινικη αμερικη κλπ.
Οι εκπλήξεις υπάρχουν περισσότερο από χώρες όπως Ιράν πχ. Μπορείς να το φανταστείς αλλά εκεί που δεν το περιμένεις σου πετάνε μια κοινωνική και γίνεσαι σκουπίδι.
Όντως ισχύει αυτό, για παράδειγμα το πρώτο βραβείο στο φετινό φεστιβάλ Βερολίνου το πήρε ταινία απ’ το Περού αν θυμάμαι καλά. Αυτό δείχνει ότι δε πρέπει να είσαι καμιά σούπερ ανεπτυγμένη χώρα για να παράγεις καλές ταινίες ούτε μεγάλα budgets θέλει. Φαντασία, μεράκι και τόλμη θέλει μόνο.
Ακριβως .
Προσφατα εγκαινιαστηκε η εκθεση της SHIRIN NESHAT στο μουσειο συγχρονης τεχνης .
Παραθετω :
"Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το καινούριο μνημειακό συνθετικό έργο της διεθνούς Ιρανής καλλιτέχνιδας Shirin Neshat, Women without Men, που ξεκίνησε το 2004 και ολοκληρώθηκε το 2008.
Το έργο είναι εμπνευσμένο από το ομότιτλο ?απαγορευμένο στο Ιράν- μυθιστόρημα της ιρανής συγγραφέως Σαρνούς Παρσιπούρ, που γράφτηκε το 1989 ενώ η δράση του τοποθετείται το 1953, χρονιά κατά την οποία εκδηλώνεται το πραξικόπημα εναντίον του δημοκρατικά εκλεγμένου πρωθυπουργού της χώρας Mohammad Mossadegh, με σκοπό την επαναφορά του Σάχη στην εξουσία. "
Aυτο με το μπατζετ ισχυει ως ενα βαθμο σιγουρα.Αντιθετα βλεπουμε στην Ελλαδα ολους να παραπονιουνται για τα λεφτα και οταν τα παιρνουν γυρνανε παντα μα παντα ενα μετριο εποχης και αντι να το κανουν σωστα χωνουν κατι σκαραβαιους για αυτοκινητα δεκαετιας 30(ακραιο παραδειγματακι:D).Και γενικως στην Ελλαδα οι μονες ταινιες που εχουν ελπιδες για διακριση ειναι δραματα εποχης(Νυφες πχ).Απο τις υπολοιπες οι πιο καλες εχουν ελπιδες μονο για εσωτερικη καταναλωση(προσφατες φτηνες καλες ταινιες οπως ο Βασιλιας πχ)…
Αυτο που θελω να πω ειναι οτι πρεπει καποια στιγμη να σταματησουν να φωναζουν μονο για τα λεφτα,να σταματησουν λιγο να τη λενε στον Αγγελοπουλο,να σταματησουν να βαζουν τη Μακρυπουλια πρωταγωνστρια και να στρωσουν το κωλο τους να γραψουν κανα σεναριο της προκοπης.Αυτο ειναι κατ εμε το βασικο σε συνδυασμο με την ανυπαρξια εσωτερικης καταναλωσης(ηλιθιο κοινο?ΣΟΥΛΑ ΕΛΑ ΞΑΝΑ) και αντιστοιχα ανεπαρκους διανομης(φαυλος κυκλος) εχει φερει τον ελληνικο κινηματογραφο εδω που ειναι σημερα.