Afraid to shoot stranger (για καποιους το καλυτερο solo των Maiden) Be quick or be dead, From here to eternity, wasting love, fear of the dark. Mαλλον εχει εμπνευση
:?:
+1000.Εντάξει ήταν το πρώτο άλμπουμ σκληρής μουσικής που άκουσα,και το αγαπώ γιατί του χρωστάω8) αλλά έχει πολλά fillers.
παραδειγμα εδωσα ουτως η αλλως εγω ειπα μεχρι το brave new world νωριτερα
I agree, αλλά…
Και μη ξεχνάμε και το Judas Be MY Guide που είναι χαλαρά στα καλύτερα που έχουν γράψει. Να μη μιλήσω για το Afraid…
No Prayer > Fear Of The Dark όμως.
Aνατριχιλες και αναμνησεις με Afraid,απιστευτη τραγουδαρα.Αλλα οντως το Fear εχει μεσα και κατι Apparition κι ετσι που το κανουν να χανει συνολικα…
Στο No Prayer υπάρχουν 2-3 κομμάτια που πατάω skip track, γι αυτό θεωρώ το Φόβο καλύτερο:P
Kανενα αλμπουμ δεν θα την παλευε μετα το Imaginations και ειδικα αυτο το Mirror Mirror μου σπαει
τα νευρα.Στο Imaginations ειχανε αυτα τα επικα τραγουδια που γουσταρες να τα ακους ρε παιδι μου.
Το Nightfall μου φανηκε σαν καπως προχειρο…
To fear of the dark εχει αρκετα fillers μεσα κατα την προσωπικη μου αποψη.
Eνω μ’αρεσει πολυ δεν μπορω να το συγκρινω με τα 2 προηγουμενα.Μπορει και να κανω λαθος γιατι
εχω και καιρο να το ακουσω.
Μη ξεχνάμε πως το θέμα του θρεντ είναι δίσκοι στους οποίους έπεσε κατακόρυφα η δημιουργικότητα ενός συγκροτήματος και όχι “δίσκοι έπειτα απο τους οποίους πάψατε να γουστάρετε μια μπάντα”, γιατί τότε ο καθένας μπορεί να πει εκατοντάδες…
δεν λεμε κατι διαφορετικο, εγω σου λεω για πανω απο 2 μετρια και συ μου λες για 5-6 ωραια κομματια οταν το αλμπουμ εχει 12. νταξει και γω γουσταρω judas γιατι οταν ακουγα τον δισκο εβλεπα μειντεν και στον υπνο μου αλλα αντικειμενικα αν το δουμε μετα το 7th αρχιζουν και πεφτουν αρκετα.
Συγουρα οι Iced Earth ειναι must σε αυτο το thread…Eιναι δυσκολο να πεις κατακορυφα για καποιες bantes
ναι αλλα αν το παρουμε κυριολεκτικα δεν θα βορυμε ουτε 3 μπαντες, γιατι μια μεγαλη μπαντα οσο και να πεσει ποσο και ποσα πραγματικα ασχημα αλμπουμ μπορει να βγαλει?
Manowar μέχρι και το ?Louder Than Hell?.
Helloween μέχρι το δεύτερο Keeper. Μέχρι τότε γράφανε τις απίστευτες συνθέσεις. Δισκάρες βγάλανε και μετά, αλλά πέρασαν αρκετά χρόνια.
Εγω θα πω μεχρι και Triumph of Steel,εκει πιστευω γινεται η μεταβαση τους απο την εμπνευση προς τη μετριοτητα και τα πολλα fillers…
Eπισης
Gamma Ray-No World Order(οκ αν δε το θεωρειτε δικο τους αλμπουμ,μεχρι και το Powerplant:lol:)
Rainbow-Long Live Rock n Roll(μ’αρεσαν και κομματια απο επομενα,αλλα τι νοημα εχουν οι Rainbow χωρις τον κοντο?)
Ναι, γι’ αυτό και δυσκολεύτηκα ο ίδιος να πω συγκεκριμένα άλμπουμ. Αλλά εντάξει, μεγάλη πτώση δε σημαίνει άσχημους δίσκους απαραίτητα, απλά μια γενικότερη παρακμή σε σχέση με ένα μεγάλο παρελθόν, έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ. Επιμένω πάντως πως δύσκολα μπορούμε να βρούμε απαντήσεις στις οποίες θα συμφωνούν οι περισσότεροι σε αυτό το θρεντ (όπως και σε όλα τα θρεντ του είδους, όπως “υπερκτιμημένες μπάντες” κλπ)… Είναι πάρα πολύ υποκειμενικά όλα.
Ιron Maiden μέχρι και το Fear of the dark
Marilyn Manson μέχρι και το Ηollywood
Pearl Jam μέχρι και το Yield
Smashing Pumpkins μέχρι και το Adore
χαχα ρε χαμένε εσύ κάποτε είχες πεί ότι οι Morbid Angel δεν έχουν καν κακό τραγούδι, πάλι τα τσούζεις.
On Topic Tea Party μέχρι και το Seven Circles.:har::har:
Κατά γενική ομολογία, Queensryche μέχρι και το Promised Land.