Πάντως δεν είναι αλήθεια επειδή το γράφει το iefimerida. Ίσως και να είναι, ίσως και να μην είναι.
Ανεξάρτητα του τι ήταν ή τι δεν ήταν ο Κάστρο, έχει πλάκα να βλέπεις όλους τους νεοφιλελέδες ξαφνικά να ενδιαφέρονται για το λαό της Κούβας και τα ανθρώπινα δικαιώματα ξαφνικά.
Δώστε κλειδιά , κουμπιά, και οτι άλλο υπάρχει σε τραμπ/πουτιν/ερντογαν/κιμ/χιμ/ψιμ και πάμε για άλλα. Δεν έχει ελπίδα
Επιτέλους και ένας καλός θάνατος στο 2016.
Ομιλια John Kerry αυτη τη στιγμη εξω απο τα δοντια για το Ισραηλ και τη Παλαιστινη !
Λετε να ζησουμε λυσεις σε Κυπριακο και Παλαιστινιακο ?
Στο Κυπριακό, μπορεί να ζήσουμε μια “λύση”. Στο Παλαιστινιακό, όχι. Το Ισραήλ έχει δημιουργήσει εκεί τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης στον κόσμο και λίγο-λίγο τους εξολοθρεύει.
Οι Καταλανοί φαίνεται ότι ξύνονται να διαλύσουν την Ισπανία. Γνώμη μου ότι αν τελικά οδηγηθούν σε απόσχιση (χωρίς καν να γίνεται πόλεμος ε), θα χάσει φυσικά η Ισπανία, αλλά θα χάσουν και οι ίδιοι. Είμαι περίεργος πού θα βρούνε συμμάχους.
Και καλά Ευρώπη των ιδεών των αξιων και μπλα μπλα μπλα
Απίστευτη βία , απίστευτη ξεφτίλα
Το σημαντικό , αν και δεν είμαι καθόλου σχετικός , είναι ότι αυτά που δεν κατάφερε το ιδεολογικό και ταξικό χάσμα , το κατάφερε η οικονομική κατάρρευση της Ευρώπης και της Ισπανίας κατά επέκταση
Εγώ έχω και μια άλλη απορία. Πού θα έβρισκε συμμάχους η Ελλάδα αν έβγαινε από την ΕΕ.
Ξανθό γένος; Κινέζοι; Ρημαδούρο;
Ποιος είπε ότι θα έβρισκε;
Γυρισα χθες βραδυ απο Βαρκελωνη και ειλικρινα οι εικονες ηταν σοκαριστικες.
Περι τα του δημοψηφισματος ομως δε μπορω να παρω τελικη αποφαση παντως.
Απο τη μια καταλαβαινω τους Καταλονους που θελουν την ανεξαρτησια (σημειωση οχι αυτονομια- κατι που εχουν ηδη).
Απο την αλλη ομως το δημοκρατικο Συνταγμα του 1978 ειχε αποδοχη 90% απο τη Καταλονια, το οποιο εδινε αυτονομια στις περιοχες αλλα μονο κατω απο την Ισπανικη ομπρελα. Μονο το Ισπανικο κοινοβουλιο μπορει να παρει την αποφαση αλλαγης του Συνταγματος, οποτε το δημοψιφισμα ειναι ακυρο.
Η κυβερνηση ομως μετα απο τετοια αηδιαστικη βια εχασε οτι “δικιο” ειχε.
Πάντως, ο όρος “δημοψήφισμα” δεν ταιριάζει στην περίπτωση της Καταλονίας, σύμφωνα με το πως οι Ελβετοί πολιτικοί επιστήμονες ορίζουν το δημοψήφισμα (σημείωση: η Ελβετία είναι η τελευταία direct Democracy άρα μετράει και η άποψη τους σε τέτοια θέματα). Ο σωστός όρος σύμφωνα με τους Ελβετούς είναι πως στην Καταλονία έγινε “προσωπικό δημοψήφισμα” (στα αγγλικά “plebiscite”). Στους πολίτες δεν τέθηκε ξεκάθαρο ερώτημα (με βήματα και timeplan για κάθε απάντηση), δεν είχαν αρκετό χρόνο οι πολίτες για να μελετήσουν/συζητήσουν τα συν/πλην της κάθε επιλογής και τέλος το αποτέλεσμα δεν θα ήταν δεσμευτικό για όσους το οργάνωσαν (καθότι αόριστο, παράτυπο, πλημμελώς οργανωμένο και διατυπωμένο από όσους θα πρέπει να το ερμηνεύσουν και να το εκτελέσουν).
Τα δημοψηφίσματα πρέπει να ικανοποιούν τους 3 παραπάνω κανόνες Ειδάλλως θεωρούνται “προσωπικό δημοψήφισμα” κατά το οποίο οι κυβερνώντες χρειάζονται πολιτική στήριξη και ζητούν την στήριξη των πολιτών για να τους εκπροσωπήσουν όπως ο ίδιοι πιστεύουν εν τέλει. Όπως και στην περίπτωση της Ελλάδα το 2015, καλό θα ήταν να χρησιμοποιείται ο σωστός όρος εάν είναι όντως “προσωπικό δημοψήφισμα” κι ας είναι συνδεδεμένος ο όρος με τις δικτατορίες. Αλλιώς η όλη διαδικασία παίρνει πολύ μεγαλύτερο κύρος από ότι της αναλογεί.
Ευτυχώς που οι μπάτσοι του Ραχόι σακάταψαν τους Καταλανούς γιατί έτσι έπεσαν και οι τελευταίες μάσκες της “δημοκρατικής” ευρωπαϊκής ένωσης και της ευρώπης γενικότερα.
Αν και το δημοψήφισμα όντως ήταν ασαφές όσον αφορά έξοδο απ’ το ευρώ με την απόσχιση αλλά και το τι μέλλει γενέσθαι γενικότερα, άντε σειρά να πάρουν και οι Βάσκοι, η Γαλίθια, οι Βορειο-Ιρλανδοί, οι Κούρδοι, οι Παλαιστίνιοι, οι Τσετσένοι και όποιος άλλος έχει σειρά.
Δύσκολα θα μπορούσε να έχει χειρότερο πρωθυπουργό η Ισπανία αυτή την περίοδο.
Κατά τα λοιπά, το αποτέλεσμα του “δημοψηφίσματος” έχει ισχύ ανάλογη με αυτή των αποτελεσμάτων των φοιτητικών εκλογών.
Ίσως έτσι είναι, αλλά και πάλι δείχνει τη θέληση ενός λαού που δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με τη μαμά Ισπανία για ανεξαρτητοποίηση. Ας είχε τα κότσια ο Ραχόι να το νομιμοποιήσει όπως ο Κάμερον με τη Σκωτία.
Μα αυτό είναι το θέμα, ότι δεν είχε τα εν λόγω κότσια ο συγκεκριμένος καραγκιόζης.
Η Ισπανία αποτελεί ένα φοβερό παράδειγμα, όπου πολλές διαφορετικές εθνότητες έχουν μαζευτεί κάτω από μια κρατική οντότητα. Κρίμα να διαλυθεί από ηλιθιότητες και των μεν και των δε. Τόσες χιλιάδες χρόνια ιστορίας έχει περάσει η ανθρωπότητα, ακόμα δεν έχουν καταλάβει μερικοί ότι “η ισχύς εν τη ενώσει”. Ναι, εντάξει, ΟΚ, θα φύγει η Καταλωνία από την Ισπανία. Θα φύγει και από την ΕΕ, θα αποκτήσει και καταλανικές πεσέτες έτσι ώστε ότι εξάγει από τα προϊόντα της, οι Ευρωπαίοι να τα αγοράζουν φτηνότερα απ’ ότι σήμερα. Και λοιπά και λοιπά. Δε νομίζω να κάθησε κανείς να τα πει όλα αυτά στους Καταλανούς, μόνο να πωλώσουν το κλίμα κοίταζαν οι εκατέρωθεν καθυστερημένοι. Ας τα λουστούνε τώρα και οι μεν και οι δε. Ξύλο και των γονέων οι μεν, διακήρυξη ανεξαρτησίας με 42% συμμετοχή οι δε (πολύ δημοκρατικό και αυτό).
42% γιατί οι μισές κάλπες είχαν εξαφανιστεί.
Το θέμα είναι ότι τέτοιες αποσχιστικές τάσεις κρατάνε χρόνια. Το ότι ένας λαός, μια κοινωνία, όπως θες πες το θέλει να φύγει απ’ το ισπανικό κράτος (είτε για λόγους πατριωτικούς, είτε για οικονομικούς), δείχνει ότι κάτι δε πάει καλά.
Το τραγικό για μένα είναι ότι οι κάλπη στις αστικές δημοκρατίες είναι υποτίθεται η ουσία του πολιτεύματος. Απλά μόνο όταν μας συμφέρει.
Ο Κάμερον ήταν μέγας μάγκας γιατί έπαιξε και κέρδισε. Το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και ο Ραχόι.
42% γιατί αυτοί που είναι εναντίον της απόσχισης δεν πήγαν να ψηφίσουν.
Διάβασα πως όταν έγινε το Σύνταγμα του 1978, με το οποίο ουσιαστικά έγινε η ένωση της Ισπανίας, στην Καταλωνία το ποσοστό που την ήθελε ήταν 90%. Οι Καταλανοί υποστηρίζουν ότι οι αποφάσεις στην Ισπανία λαμβάνονται από κέντρα αποφάσεων της Μαδρίτης στα οποία κυριαρχεί η διαφθορά και έχουν δίκιο. Το κράτος σου είναι όμως, προσπάθησε να το αλλάξεις. Επίσης, υποστηρίζουν ότι πληρώνουν περισσότερα απ’ ότι λαμβάνουν από το κράτος. Όταν όμως φτιάχτηκε η πόλη τους για να φιλοξενήσει τους ΟΑ το 1992, δε νομίζω να έγινε μόνο με τους δικούς τους φόρους. Και την υπεραξία την καρπώνονται ακόμα με τη γιγάντωση του τουρισμού. Τέλος πάντων, δεν είναι και τόσο απλό το θέμα όσο παρουσιάζεται.
Έπαιξε και κέρδισε στο δημοψήφισμα με τους Σκωτσέζους, έπαιξε κι έχασε στο δημοψήφισμα για το Brexit, το οποίο φαίνεται ότι το θέλουν τελικά όλοι τόσο πολύ που το προχωράνε με ρυθμούς ανάπηρης χελώνας. Ο Ραχόι είναι πάρα πολύ ακατάλληλος. Πραγματικά απορώ πώς κατάφεραν και τον εξέλεξαν δεύτερη φορά, φαντάζομαι τι κουμάσια θα είναι οι υπόλοιποι.
Υπόψη ότι στην Ισπανία υπάρχει κυβέρνηση μειοψηφίας ε. Ούτε να τον ρίξουνε δεν μπορούνε όμως οι άλλοι .
Για το πόσοι δε πήγαν να ψηφίσουν η αλήθεια είναι δε το γνωρίζω, αλλά γνωρίζω ότι 10000 μπάτσοι δε κατάφεραν να σταματήσουν άοπλο κόσμο απ’ το να εκφράσει δια της κάλπης τη θέληση του.