Παραλίγο να δακρύσω (με το βιογραφικό ποστ του μιουλ για τη ραντ δάκρυσα πάντως)! Εγώ λέω πως η συγκίνηση που παράγεται μέσω της επαιτείας είναι άκρως παραγωγική. Κάθε φορά που βλέπω κάποιον ζητιάνο (πώς ορίζεται η έννοια;), η απόδοση μου στη δουλειά επηρεάζεται καταφανώς από τα αισθήματα που μου προκαλεί η ζητιανιά. Μέχρι στιγμής τέτοιες καταστάσεις με έχουν κάνει παραγωγικότερο, οπότε θα έλεγα πως η ζητιανιά έχει ως επίπτωση το να φάει το αφεντικό μου περισσότερο ψωμί καθότι το ότι γίνομαι εγώ παραγωγικότερος (εξαιτίας των αισθημάτων που μου προκαλεί ο ζητιάνος) δε συνεπάγεται ότι καταλήγει σε μένα το περισσότερο ψωμί που παράγεται. Τουλάχιστον σε αυτό είχε δίκιο η ραντ. Αλήθεια, το γράψιμο παράγει κάτι παραπάνω απ’ ό,τι μπορεί να παράξει η ζητιανιά (προς το παρόν μένω στο ότι καταναλώνει περισσότερους πόρους);
Μάλιστα. Υποθέτω ότι στο ψωμί που έτρωγε η ραντ δεν εμπλεκόταν καθόλου σωματική εργασία (η οποία πέρα από σωματική είναι πάντα και πνευματική και διανοητική).
Εγώ θα έλεγα πως κερδίζει χρήματα αυτός που έχει ήδη χρήματα (ασχέτως αν είναι αυτός που επινόησε κάτι) σε βάρος αυτών που επινοούν κάτι και σε βάρος αυτών που κατασκευάζουν αυτό το κάτι. Τώρα αν είναι έντιμο αυτό, εξαρτάται αν καταφάσκει με την ατομική ηθική αυτού που το πράττει. Αν ισχυρίζεσαι πως είναι οκ να εκμεταλλεύεσαι τους λιγότερο ικανούς (από τους οποίους είσαι περισσότερο ικανός όχι χάρη στην προσπάθειά σου, αλλά εξαιτίας παραγόντων που δεν ελέγχεις), τότε ναι, είναι έντιμο να εκμεταλλεύεσαι τους λιγότερο ικανούς/δυνατούς/πλούσιους. Όπως είναι έντιμο να είσαι ο ρομπέν των δασών ας πούμε αν πιστεύεις πως πρέπει να τρώνε ψωμάκι και οι άτυχοι αυτού του κόσμου εκτός από τους ικανούς, τους πλούσιους και τους κρετίνους!
Κάπου στο fb πιθανότατα θα λέει επίσης πως η απλούστευση (και η υπεραπλούστευση) δεν είναι ένα και το αυτό με την απλότητα.
Επειδή είναι κρίμα τα αξιόλογα ποστς να μην απαντώνται:
H αναφορά μου για το αμετάφρστο ήταν για το -πολύ πιό πολιτικά φορτισμένο- Atlas shrugged και όχι για το Fountainhead.
Προσωπικά θεωρώ την Rand λογοτέχνη και όχι φιλόσοφο (ίσως γιατί δεν χρησιμοποιώ βιβλία αυτοβοήθειας; :roll:), που όμως το έργο της διαπνέεται από ξεκάθαρες φιλοσοφικές αντιλήψεις και αξίες: Tον σεβασμό του ατόμου και της μοναδικότητας του ως βασικό κύτταρο της κοινωνίας, την εξύμνηση της δημιουργικότητας, την πίστη στην σκληρή δουλειά, την αμφισβήτηση της τυραννίας που επιβάλλεται για το “κοινό καλό”.
Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουν επικρατήσει -ακόμα και σε χωρους που αυτό δεν συμβαίνει στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο- αντιλήψεις που βλέπουν τον ατομισμό σαν εχθρό της κοινωνίας συνολικά (η ερώτηση που θέτεις και εσύ στο ποστ σου). Η προσέγγιση της Rand έρχεται κατ’ ευθείαν από τον Adam Smith και την πεποίθηση πως αν ο καθένας αναζητήσει το προσωπικό του κέρδος (όχι παρανομώντας) στο τέλος η κοινωνία συνολικά θα ωφεληθεί. “Δεν είναι από την φιλανθρωπία του χασάπη και του φούρναρη που περιμένουμε να φάμε βραδινό, αλλά από την διάθεση τους για προσωπικό κέρδος”
Λες και η “αστική καταγωγή” από μόνη της είναι ένας αποδεκτός λόγος για να αντιμετωπίζει κανείς διακρίσεις…
ΥΓ: Drizzt ο Galbraith [B]είναι[/B] αριστερός στο Αμερικάνικο πολιτικό φάσμα, υπήρξε διαχρονικά από τις δυαντότερες φωνές του κρατισμού στην χώρα και δάσκαλος του… Ανδρέα Παπανδρέου!!!
Προσωπικά έχω πάρει αρκετά από το έργο της Rand, τα γράφει εδώ πάρα πολύ ωραία ο Mule. Η ακραία της πολιτική πεποίθηση (απόρροια ίσως αρκετών απωθημένων από την πορεία της ζωής της) με βρίσκει αντίθετο.
Διαβάστε και οι αριστεροί Rand πάντως μην είστε κολλημένοι. Κάτι καλό θα βρει κανείς στο οτιδήποτε, δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο.
Έντιτ: επειδή αναφέρθηκαν οι Rush (ότι την προσκυνάνε κτλ), μόνο ο Peart έχει εμβαθύνει στο έργο της Rand. O Geddy διάβασε μετά από προτροπή του προφέσσορα, παίζει να έχει διαβάσει μόνο το Fountainhead και έχει δηλώσει ότι το μόνο που έχει πάρει από την Rand είναι το καλλιτεχνικό της statement/manifesto. Ο Lifeson μάλλον είναι ο πιο αδιάφορος.
Θέλω να ρωτήσω τους συριζαίος του φόρουμ, ειναι συριζαίοι επειδή ειναι αριστεροί η σαν αντίδραση στο υπάρχον σύστημα?
Και αν ναι αν θεωρούν τον συριζα αριστερό κόμμα με ιδεολογία
Θα περιμένω τις απαντήσεις σας!!!
Αντιλαμβάνεσαι ότι η ερώτηση: “Είσαι συριζαίος επειδή είσαι αριστερός ή σαν αντίδραση στο υπάρχον σύστημα;” …δεν μπορεί να λάβει απάντηση «ναι» από άνθρωπο που ομιλεί την ελληνική, έτσι;
Δεν σε πιάνω…η απάντηση πρέπει να γινει με ένα γαμώ επιχείρημα γιατί εισαι συριζαίος μήπως επειδή εισαι αριστερός η απλά επειδή θα αντιδράσεις έτσι στο υπάρχον πολιτικό σύστημα…
Με πιάνεις τι εννοώ η πρέπει να το κάνω πιο λιανά για να με καταλάβεις?
Υποθέτω πως οι αριστεροί αν διαβάσουν ραντ ως αριστεροί, θα βρουν πάρα πολλά στο έργο της - σχεδόν όλα όσα χρειάζονται για να ταμπουρωθούν πίσω από το δικό τους δόγμα. Εκτός κι αν έχουν πιει αρκετά ώστε να μπερδέψουν το καπιταλιστικοουτοπικότελεολογικό παραλήρημα του άτλας σραγκεδ με κομμουνισμό. Κατά τ’ άλλα, την ώρα που θα ξοδέψουν για να διαβάσουν ραντ θα μπορούσαν να την ξοδέψουν για να διαβάσουν αριστοτέλη ή καντ π.χ, κάναν λιμπερτάριαν που δε γράφει συνθήματα (ή αυτά που γράφουν ορισμένοι από αυτούς για τη ραντ), κάναν ατομικιστή που ξέρει τι του γίνεται και δεν κρύβεται πίσω απ’ το δάχτυλό του, κάναν επιστημολόγο ή σημασιολόγο που χρησιμοποιεί λιγότερες ταυτολογίες (ενώ κάνει σταυρό του τον ορθό λόγο), κάναν εξελικτιστή που ξέρει να συνδέει μεταξύ τους αυτά που παρατηρεί και δεν πετάει το 99% των παρατηρήσεων του απλώς επειδή έτσι.
Είναι
η υπονόμευση του συλλογικού και η θρησκεία του άφατου ατομισμού που στην οικονομία λατρεύει τον «ιδιώτη» και στην πολιτική διακηρύττει το θατσερικό δόγμα «η κοινωνία δεν είναι τίποτα, το άτομο είναι το παν».
Είναι
το εγκατεστημένο ανταγωνιστικό μοντέλο συμβίωσης που αναπαράγει το πρότυπο «ο άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο» και σε συνθήκες κρίσης διαποτίζει τον κοινωνικό ιστό με το δηλητήριο «ο θάνατός σου η ζωή μου».
*
Είναι
η παραχάραξη της έννοιας «αλληλεγγύη» σε φαρισαϊκή «φιλανθρωπία», η προσπάθεια γελοιοποίησης ή και αντιποίησης του «ο ένας για όλους και όλοι για έναν», που στρώνει το έδαφος στη λογική «ο καθένας για την πάρτη του» και «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
*
Είναι
η κρατική επιχορήγηση του «κοινωνικού αυτοματισμού» που αναγορεύει το «φραγγέλιο» σε «λύση» και δημιουργεί το περιβάλλον που εισάγει το μικροαστισμό στο ιδεολογικό κατακάθι, που ανάγει το λιντσάρισμα σε απενοχοποιημένη «πολιτική δράση».
*
Είναι
η ελεεινολόγηση του «άλλου» και του «διαφορετικού» που εκείνοι που τον φέρανε εδώ, αυτοί που τον εκμεταλλευτήκανε, αυτοί που τον θέλουνε για δούλο τους, τώρα θα τον κλείσουνε με «φράκτες» και σε στρατόπεδα για να «επανακαταλάβουνε τις πόλεις μας».
*
Είναι
η στοχοποίηση του αδύναμου ως εύκολου στόχου και ως ιδανικού αποδιοπομπαίου αντιπάλου.
*
Είναι
η κοινωνική και πολιτική αγριότητα που γυρεύει εξαγνισμό και νομιμοποίηση υποκρινόμενη ότι ασκείται στο όνομα του «υπέρτερου συμφέροντος», του «λαού», της «κοινωνίας».
*
Είναι
ο κατακερματισμός και η προώθηση της αντιπαλότητας μεταξύ των θυμάτων της κοινωνίας, ο διαχωρισμός τους σε αντιτιθέμενες μερίδες «κανιβάλων» που διαποτίζονται από την αρχή «χάνεις - κερδίζω», «αφανίζεσαι - υπάρχω», «πεθαίνεις - ζω».
*
Είναι
η διαστρέβλωση, το ψέμα, η ιστορική αφασία και ο γκεμπελισμός ως μόνιμων μεθόδων άσκησης και επιβολής πολιτικής.
*
Είναι
η ενοχοποίηση του μαζικού κοινωνικού, ταξικού, πολιτικού αγώνα και η ιταμή διασύνδεσή του - με στόχο την άνωθεν υποκατάστασή του - με τα «τάγματα εφόδου» των λούμπεν της ακροδεξιάς τρομοκρατίας.
*
Με δυο λόγια:
Η φασιστική - νεοναζιστική συμμορία των τραμπούκων του υποκόσμου που υποδύεται το πολιτικό κόμμα,
είναι
το δημιούργημα της σαπίλας, είναι η σαρξ εκ της σαρκός, ενός πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος που για την αυτοπροστασία των δομών του και για την αναπαραγωγή του, μετατρέπει την ίδια τη βρωμιά του σε κοπριά με την οποία καλλιεργεί στα κεφαλαιοκρατικά θερμοκήπια τους Φρανκενστάιν, τους εντεταλμένους να υπηρετούν τη σαπίλα που τους δημιούργησε.
Είναι φοβερό αυτό το πράγμα! Τολμάει να κράζει «την διαστρέβλωση, το ψέμα, την ιστορική αφασία και τον γκεμπελισμό» μέσα σε ένα κείμενο ακραίας διαστρεβλωτικής προπαγάνδας. Είναι πραγματικά ανελέητος με την νοημοσύνη του αναγνώστη. Ως συνήθως, ο «καλός αριστερός» ομαδοποιεί όλους τους εχθρούς του και, χωρίς το παραμικρό επιχείρημα, με στείρα πομπώδη συνθηματολογία, καταργεί τις αντιθέσεις μεταξύ τους, ώστε οι φιλελεύθεροι να βράζουν στο ίδιο καζάνι με τους ακροδεξιούς. Επιμένω ότι πρόκειται για ιδεολογική ανηθικότητα. Φτιάχνει ένα κείμενο με το δήθεν ρητορικό εύρημα: «Φασισμός είναι… Φασισμός είναι…» και, στην ουσία, τα μισά του σημεία δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τον φασισμό ? τουλάχιστον όχι όπως τον ορίζουν οι πολιτικές επιστήμες. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς να μας κάνει τη χάρη ο δημοσιογράφος να επιχειρηματολογήσει, ώστε να στηρίξει την γνώμη του κάπου. Αμ δε! Κάθε πρόταση θα μπορούσε να ξεκινάει κάλλιστα με: «Κακό είναι… Κακό είναι…» και θα έλεγα ότι «Ναι μεν δεν επιχειρηματολογεί, αλλά η γνώμη του είναι ότι όλα αυτά δεν είναι καλά πράγματα», οπότε ας έχει όποια αξιακή κρίση επιθυμεί. Εδώ, όμως, στην ουσία δίνει νέους ορισμούς σε ήδη γνωστές λέξεις! Πιθανόν να φταίει το γεγονός ότι η οργάνωση στην οποία επιτίθεται αυτοπροσδιορίζεται ως αντικαπιταλιστική και αυτό μάλλον θα ενοχλεί τα ιδεολογικά μονοπώλια.
[/SPOILER]