προσφατα ειχα μια συζητηση με εναν γνωστο μου για το θεμα της ωριμοτητας στην προσωπικοτητα των ατομων.
τι ειναι αυτο που χαρακτηριζει καποιον πιο ωριμο απο καποιον αλλο.ειναι οι πραξεις τους, η συμπεριφορα του, ο τροπος σκεψης του η ο τροπος που αντιμετωπιζει τα πραγματα γυρω του.
btw…
τις δικες μου αποψεις για το θεμα θα τις καταθεσω μετα…
Θεωρω πως η ωριμοτητα ειναι υποκειμενικη. σαν την ομορφια.
ανωριμο συνηθως παντως χαρακτηριζουμε αυτον που συμπεριφερεται και σκεφτεται οπως εκανε πλειοψηφια (των τωρα ωριμων) απο τα 15 και κατω…
Γενικά ένας είναι ώριμος άμα μπορεί να σκέφτεται ώριμα,δηλαδή να σκέφτεται αρκετά αρκετά μακροπρόθεσμα και όχι μόνο για το τι θα κάνει τώρα και άσχετα τι συνέπειες θα έχει αυτό.Η ωριμότητα δεν συναντιέται σε συμπεριφορές αλλά σε τρόπο σκέψης.Γιατί πολλοί κάνουν καφρίλες ενώ σε συζητήσεις είναι πολλοί σοβαροί ενώ άλλοι είναι σοβαροί και λιγομίλητοι και μόλις τους γνωρίσεις καλύτερα καταλαβαίνεις πόσο ανώριμοι είναι:p.
Σπουδαίο πράγμα η ανωριμότητα…
Γιατί βάλατε την παρένθεση γαμώτο. Και ήμουν έτοιμος να γράψω ποιά είναι τα αγαπημένα μου φρούτα… 
Η ωριμότητα έρχεται με τα βιώματα, σε συνδιασμό με τον χαρακτήρα. Πολλοί καυχιούνται οτι “ωρίμασαν” (κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας), ωστόσο το οτι μεγαλώνεις δε σημαίνει απαραίτητα οτι ωριμάζεις. Η ηλικία με λίγα λόγια είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη (δεν αρκεί δλδ).
Μερικές φορές βιαζόμαστε να ωριμάσουμε και δε χαιρόμαστε κάποιες τρέλες που χρειάζονται και με το παραπάνω. Αν και ο πραγματικά ώριμος πιστεύω αναγνωρίζει τη σημασία της “τρέλας” και δε τη βγάζει απ’ τη ζωή του.
Τέλος, υπάρχει νοητική ωριμότητα, όπως και συναισθηματική ωριμότητα (και άλλα ακόμα). Μερικές φορές το ένα δε συμβαδίζει με το άλλο. Κάποιος μπορεί να σκέφτεται πολύ ώριμα και μπροστά απο την ηλικία του, αλλά συναισθηματικά να είναι ανώριμος. Ή το αντίστροφο.
Α να πω και κάτι μεταφορικό: Το φρούτο όταν ωριμάσει θέλει ΜΑΖΕΜΑ! Δε το αφήνουμε να μαραζώσει πάνω στο δέντρο! Αυτά.
Έχεις το ελιξίριο της ζωής;
μετα την ωριμανση ερχεται το σαπισμα…(οχι μονο στα φρουτα)
:-k
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει κάποιον ώρημο ή ανώρημο…
:-k
Δεν ξέρω, μπορεί να έχει σχέση με τους εξής παράγοντες:
αυτο κυριως, αν και λα ειναι σχετικα στη ζωη και εξαρταται πως το βλεπει ο καθενας μας
αναφερεσαι μονο στην εξωτερικη εμφανιση ενος ανθρωπου?ή αναφερεσαι και σε σαπισμα του μυαλου?
πιστεύω ότι ωριμότητα είναι η ικανότητα να αντεπεξέλθεις με ψύχραιμο/μυαλωμένο τρόπο σε αυτά που σου φέρνει η ζωή, να δέχεσαι ευθύνες και συγχαρητήρια το ίδιο εύκολα, να μπορείς να δώσεις μόνος σου τις λύσεις που χρειάζεσαι, να βασιστείς στον εαυτό σου και να μπορούν οι άλλοι να βασιστούν σε εσένα…Μπορείς ταυτόχρονα να είσαι πολύ αυθόρμητος, ή γλεντζές ή whatever δεν είναι ανάγκη να είσαι και ξενέρωτος :lol: Απλά να ξέρεις ΠΟΤΕ είναι η ώρα να είσαι σοβαρός αντί να κάνεις βλακείες… 
Σωστος, π.χ. θεωρειται γενικα ωριμος ενας ανθρωπος που κανει υποχωρησεις στις σχεσεις του με τους αλλους ανθρωπους και καποιους συμβιβασμους, γιατι θεωρουμε οτι καποιες εμπειριες τον εχουν “ζυμωσει” ετσι ωστε να καταληξει να πραττει ετσι. Αντιστοιχα καποιος αλλο μπορει λογω παρομοιων εμπειριων να καταληξει να μην κανει υποχωρησεις που θα βαλουν σε δευτερη μοιρα τα θελω του. Γιατι πρεπει αναγκαστικα το ενα να θεωρειται ωριμοτητα και το αλλο ανωριμοτητα? Θεωρω οπως και να χει οτι η ωριμοτητα ερχεται με τις εμπειριες και την αντιμετωπιση των εμποδιων που συνανταμε, ασχετως που καταληγουμε.