Πέντε στα πέντε;
1 Like
Πέντε στα πέντε, πραγματικά καθηλώτικος ο νέος δίσκος από την πρώτη ακρόαση. Φοβερό συναίσθημα όπως πάντα. Ακόμη δεν μπορώ να ξεχωρίσω κομμάτια ο δίσκος καταναλώνεται μονορουφι!
1 Like
μπαινω στο ποστ να προωθησω το ρηβιου, και βλεπω οτι εχεις γραψει και συ τη λεξη μονορουφι…
Oh well
Ρηβιου
Συνεντευξη!
3 Likes
Ωραίο το ρεβιου και ακόμη πιο ωραία η συνέντευξη!!! Ρε πως τα κατάφεραν πάλι οι μπαγασηδες!! 5/5 άνετα και χαλαρά
2 Likes
2 Likes
Αδιανόητο
4 Likes
1 Like
δεν εχουμε θρεντ για τη μπαντα (και το λαηβ)
Ποιοι θα πανε για ομαδικο κλαμα;
Κοψανε κωλους την προηγουμενη βδομαδα δω περα
Στελνω κολαουζο να μου τσιμπησει αφισα
3 Likes
Θα ηταν ντροπη μου να χασω τετοιο live…
2 Likes
Είμαστε ηδη εκει… αν βρει καποιος τις ωρες ας κάνει το καλό
Doors: 20:30
Psycorepaths: 21:30 - 22:10
Touche: 22:40
2 Likes
οταν καμια φορα σκεφτομαι το ονομα της μπαντας μου και ντρεπομαι λιγο, θυμαμαι τι υπαρχει εκει εξω.
καλα να περασετε βρε
6 Likes
για πειτε
απο κατι βιντεο που ειδα, μουρλια φανηκαν
1 Like
Κάθαρση, τίποτα άλλο.
Νόμιζα πως ήμουν έτοιμος, στο πρώτο δευτερόλεπτο κατάλαβα πως δεν, ρήμαξαν πσυχουλες.
5 Likes
Αυτο ακριβως, μπαινεις λες οκ παμε χαλαρα… και σκαει ο τζερεμι και πέφτουνε οι σφαλιαρες συννεφο… μας τσακισαν
5 Likes
Μου λέει η γυναίκα μου προχθες… Τι;; Θα πας μόνος σου δηλαδή;; Δεν θα πάει ο Δημήτρης;;
Είναι Μεταλάς αγάπη μου, δεν ακούει τέτοια.
Βάλε μου να ακούσω. (υπονοούμενο: να δω αν είναι να έρθω)
<Βάζω>
Αυτός ουρλιάζει δεν τραγουδάει. Μια μου βάζεις αυτούς που είναι για εξορκισμό την άλλη έναν που ουρλιάζει.
/
Ούρλιαξε μέσα στην ψυχή μας χθες. Ακόμα να συνέλθω.
2 Likes
“Δεν ουρλιαζει, πονάει” πες της.
5 Likes
Και εγω μονος ημουν γιατι απλα δεν γινόταν να το χασω επειδή οι δικοι μου ειναι ανιωθοι… Θελουμε περισσοτερο τετοιο πονο Ελλαδα ωρε…
1 Like
Αυτή η συναυλία ήταν στοίχημα από πολλές απόψεις. Έπεσε πολύς ιδρώτας, άγχος και αβεβαιότητα για να συμβεί. Τελικά οι πλανήτες ευθυγραμμιστηκαν με το πείσμα ενός κοριτσιού.
Δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη φορά, το βάζω άνετα μέσα στα δέκα τοπ λαηβ μου, ενώ περιτριγυρίζουν από τυρενιες απδε χαμερς εμφανίσεις
Νομίζω πως, την συναισθηματική ένταση ενός post hardcore live, που η μπάντα στη σκηνή δίνει εκτός από την ψυχής της, κι ένα κομμάτι της δικής σου, η οποία θυμάται κάθε στίχο και τον φωνάζει αγκαλιά με αγνώστους, φίλους και πολύ μακρινούς γνωστούς στις πρώτες σειρές, είναι κάτι ασύγκριτο με οποιαδήποτε άλλη συναυλιακή εμπειρία. Είναι ποτισμένο στο ιδίωμα.
ΥΓ: Να κρατάς τον Τζέρεμι και να got a love-hate-love, with the city I’m in.
Μακάρι να είναι μια καλή μας αρχή για πολλά ακόμη τέτοια που έλειπαν από την πόλη μας.
Το μόνο αρνητικό, πως δεν ξέρω αν άλλο λαηβ θα μου προσφέρει τα ίδια συναισθήματα εβερ.
10 Likes