Πολύ καλή δουλειά, πραγματικά. Προσωπικά, είχα χρόνια να πω ότι γουστάρω με δουλειά τους (μάλλον από το In Waves) και να με κρατήσει τόσο στην ολοτητα της, κάτι που εδώ επιτυγχάνεται 100%.
ως τωρα το Amongst The Shadows & The Stones το θεωρω το καλυτερο του δισκου.
Θα σφαχτουμε τωρα εε!
Μόλις ερχόμουν να το ποστάρω. Πολύ καλή κίνηση να το παίξει ολόκληρο (κάνει συχνά streams στο twitch, 4-5 φορές τη βδομάδα και βγάζει κάποια λεφτά ενώ κι οι οπαδοί του, γουστάρουν προφανώς).
Στα του δίσκου, τον έχω ακούσει 7 σερί φορές από χθες (και συνολικά γύρω στις 10-15). Προσωπικά μου κάθεται πολύ καλά η μουσική που βγάζουν στους 2 τελευταίους δίσκους και γι αυτό τους ακούω συνεχώς. Νομίζω πως εξακολουθώ να προτιμώ τον προηγούμενο αλλά κι αυτός έχει 2-3 κομματάρες κι από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα είναι τουλάχιστον καλά και δεν κάνω κανέναν skip.
- Πρώτο και καλύτερο το What the Dead Men Say με το ωραίο ρεφραίν, τα ωραία φωνητικά από πίσω, τις εκπληκτικές κιθάρες.
- Catastrophist με το επίσης κολλητικότατο ρεφραίν.
- Το Amongst the Shadows έχει αυτή τη φοβερή δισολία στο 03:40 (και πως κάνει το μπάσιμο με τα ντραμς ο Bent, ε; )
- Bleed into Me ξεκινάει ωραία με το μπάσο, είναι λίγο το love song/power ballad (είχαν και στο προηγούμενο 1-2 τέτοια). Κακό δεν το λες αλλά νομίζω είναι το λιγότερο καλό του δίσκου γιατί δε δίνουν κάτι έξτρα οι κιθάρες, όπως σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του album.
- The Defiant ολντ σκουλ Trivium κομμάτι εποχής Ascendence με επίσης ρεφραινάρα (I staaaaand in defiance of your ways!) και maidenική δισολία.
- Sickness Unto You… To breakdown με το εκπληκτικό μπάσο στο 03:27
- Scattering the Ashes επίσης κλασικότατο Trivium με λυρικό/μελωδικό καθαρό ρεφραίν, θα παίξει στανταράκι sing along στις συναυλίες.
- Bending the Arc to Fear… τα licks στην κιθάρα…
- The Ones We Leave Behind θα μπορούσε να είναι άνετα στο Sin and the Sentence. Μ αρέσει πολύ ο ρυθμός που τραγουδάει. Ιδανικό closure…
Επίσης μ αρέσει πολύ που είναι μόνο 47 λεπτά, δεν κουράζει καθόλου και δε βρίσκω περιττές στιγμές (όπως είπα πριν δεν κάνω πουθενά skip) κι αυτό είναι αρκετά δύσκολο (καθότι το ίδιο συνέβη και με το Sin) για μια μπάντα που βασιζοταν τόσο καιρό στις εντυπωσιακές κιθάρες. Δείγμα ότι έχουν βελτιώσει πολύ το song writing τους.
Συμφωνω απόλυτα, και δεν είμαι και κάνας φαν, αλλα ο δισκος κυλάει νεράκι. 47 λεπτά πραγματικά ιδανικός χρόνος για δίσκο.
Καλό είναι, το άκουσα κι εγώ!