Ναι γενικα ειναι heavy epic αλλα με την καμια δεν ειναι το US power που συζηταμε εδω!!! Και δεν το λεω για κακο, ειμαι μεγαλος φαν τοσο των Manilla Road οσο και των Omen ετσι κι αλλιως ειναι οι μπαντες που με εβαλαν στο underground 
Ε ψηφίζω ξαναμανά Riot για να μαι έγκυρος 
QUEENSRYCHE του Warning και του EP
CRIMSON GLORY
Jagpazer-Sanctuary είναι πολύ αγαπητοί στην Ελλάδα αλλά απάλευτοι για μένα
Οι Titan Force μου αρέσουν περισσότερο.
Γενικά προτιμώ Queensryche-Warlord-Heir Apparent-Fates Warning-Riot, δηλαδή λυρικό us power.
Ο Malmsteen αν και ζει στις ΗΠΑ από το ξεκίνημα της καριέρας του,μάλλον πιο κοντά στο euro-power κατατάσσεται οπότε τον αφήνω εκτός.
*το χώνω εδώ
[B]Vicious Rumors - live @ the Rambler Eindhoven (NL) 2012-08-02[/B] (27 λεπτά)
[B]VR is confirmed for German HEADBANGERS OPEN AIR 2013 and will perform a special set of songs that haven’t been played before… [/B]
Ότι οι jag panzer ας πούμε, δεν έχουν καμμία σχέση με το λυρικό u.s. Power!!!
Πλάκα κανείς ωρέ???
Εγω λεω καποιος μοντ να διαγραψει αυτο το πολλ…ειναι μεγαλο ζορι, να προσπαθεις να ξεχωρισεις την καλυτερη us power μπαντα, οταν χυνεις κολιεδες με καθε νοτα απο αυτες…ασε που λειπουν πολλες (αναμενομενο και φυσικο) και πολλες αλλες εχουν αδικηθει…
Οσο για το σκηνικο με Vicious Rumors και Headbangers Open Air, και μια και θα 'χω τελειωσει τις πανελληνιες τοτε,
[SPOILER][B][SIZE=“7”]ΕΙΜΑΙ ΗΔΗ ΕΚΕΙ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΗ ΖΩΗ…ΑΜΒΟΥΡΓΟ ΣΟΥ 'ΡΧΟΜΑΙ[/SIZE][/B][/SPOILER]
Double post, αλλα κλαϊν μαϊν. Κατ’ αρχας, εριξα επιτελους ψηφο, δεδομενης της αγαπης μου για τους Jag Panzer, και του μαζικου εγκεφαλικου ανευρισματους που μου προκαλουν τα “Ample”, “Thane” & “Age”, και παραβλεποντας το εκτρωμα ονοματι “Dissident Alliance”, τιμησα την μεγαλυτερη heavy metal φωνη των καιρων μας. Ως εναλλακτικες, βεβαια, ειχα τους εξισου θεους Sanctuary, Vicious Rumors και τους αδικημενους Fifth fucking Angel.
Το θεμα ομως δεν ειναι αυτο. Το θεμα ειναι οτι τελικα αυτο το ειδος μουσικης εχει τοσο πλουτο μεσα του που ποτε δεν σταματας να ανακαλυπτεις καινουρια διαμαντια, εκτος κι αν εισαι ο Τραμπακουλας :p. Ετσι λοιπον κι εγω, οταν γυρισα απο το χωριο (δηλαδη πριν απο λιγες μερες), ειδα καπου ενα link για τους Zions Abyss, και συγκεκριμενα για το “Final Command” κομματι τους, και απο τοτε μεχρι σημερα, ο δισκος δεν λεει να ξεκολλησει απο τα ηχεια μου. Πραγματικα, τα λογια δεν φτανουν για να περιγραψει κανεις τον δισκο, αλλα θα κανω μια προσπαθεια να δωσω μια γευση σε οσους δεν τον εχουν ακουσει…Το δισκιον λοιπον μπαινει με ενα ορχηστρικο κομματι του εναμισι λεπτου πανω κατω, ονοματι [B]“Madness”[/B], για να ακολουθησει το επος [B]“Sorrow On The Horizon”[/B] στο οποιο αρχιζουν να γινονται απο νωρις εμφανεις οι επιρροες του κιθαριστα Andy Waitkus απο τον μεγιστο Criss Oliva, με το ιδιο το κομματι να σε καθηλωνει με τις αλλαγες απο γρηγορο σε αργο τεμπο, το εκπληκτικο ριφφ, την εξοχη (οπως και σε ολο το δισκο) ερμηνεια του κυριου Klaus Whissel. Η τραγικη συμπτωση της περιπτωσης ειναι οτι ο Waitkus, πεθανε και αυτος σε τροχαιο 3 χρονια μετα τον θανατο του Criss…ε ρε πως τα φερνει η τυχη. Συνεχιζοντας στον δισκο, εχουμε ενα κομματι-ορισμο του Sanctuary-like αμερικανικου power ηχου, κυριως λογω των φωνητικων του Whissel, που εδω στις κραυγες, εχουν διαχυτη την ειρωνεια και τον σαρκασμο που διακατειχε τον Warrel Dane, ο οποιος εφτυνε και φτυνει τους στιχους σαν δηλητηριο. Η κιθαριστικη δουλεια, οπως και σε ολο το αλμπουμ, ετσι και εδω θυμιζει Criss, με ενα καταπληκτικο ριφφ και τρομερα γυρισματα. Προχωροντας, στο [B]“Darkest Dream”[/B], ηρθε η ωρα να χαμηλωσουν οι ταχυτητες, καθως το κομματι ειναι αυτο που θα λεγαμε doomy, με αρκετα βαρυ riff, και φωνητικα αργοσυρτα και παρανοϊκα, που σε παρασερνουν σε μια “δινη”, σαν να εισαι σε μηχανημα φυγοκεντρισης η σε μια αλλη διασταση οπου κι εσυ αλλα και ολοι γυρω σου υφιστανται βασανιτηρια αλλα εσυ γουσταρεις. Στο επομενο [B]“Running Out Of Time”[/B] εχουμε ξανα ανεβασμα των ταχυτητων, ομως η πραγματικη κορυφωση του δισκου, ξεκινα απο το [B]“Scarred For Life”[/B], μια απο τις καλυτερες μπαλαντες στο μεταλ γενικοτερα. Μια ωδη στην παρανοια, με Crimson Glory-ικους στιχους, και με εναν Whissel ο οποιος, σαν αλλος Midnight, η και σαν αλλος Jon Oliva του Summer’s Rain, παρ’ οτι κλειστος και εσωστρεφης, δεν δισταζει να εκτεθει, και να πεσει στα πατωματα, με μια ερμηνεια που πραγματικα σε καθηλωνει. Η κιθαριστικη δουλεια ειναι κι εδω ενα αραβουργημα, ενω για πρωτη φορα στο δισκο αναδεικνυονται τοσο πολυ οι πανεμορφες μπασογραμμες του Mike Plummer. [B]Once scarred, you’re scarred for life.[/B] Πραγματικο μεγαλειο…Συνεχιζοντας ο δισκος, ανεβαινουν και λιγο οι ταχυτητες, και ειμαστε στο [B]“Changing Sands”[/B], με καταπληκτικους για μια ακομη φορα στιχους, εναν Klaus που ακουγεται σαν ενας πιο ωριμος Harry “The Tyrant” Conklin, σαν αυτον που θα ακουγαμε 9 χρονια αργοτερα στο “Thane To The Throne”. Χαλαρα, στις 2 πρωτες θεσεις των κομματιων του δισκου. Ο ορισμος της καθηλωσης…
Break off the chains
The lion must kneel before the lamb
For beneath the changing sands
Lies your anchor, your stone
Προχωραμε στο [B]“Time Traveller”[/B] του οποιου το riff θυμιζει αμυδρα το riff του “Mentally Yours” μετα το πρωτο solo (μιλαω για το riff που σκαει περιπου στο 4ο λεπτο του Mentally Yours), ενω ο Whissel μας προσφερει μια γεματη λυσσα ερμηνεια, στα standards του definitive us power ηχου, οπως τον διδαξαν οι Vicious Rumors στο “Digital Dictator” και οι Jag Panzer στο “Ample Destruction”. Δωστε σοβαρη βαση στις τσιριδες οταν τραγουδαει [B]“Twisting, falling, darkness calling”[/B]. Επομενο κομματι το “Son Of Sam” εχουμε ενα πιο στρωτο κομματι, κυριως στον τομεα των φωνητικων, ομως και παλι ο Whissel δεν αποχωριζεται τις τσιριδες του, και καταφερνει να σου δωσει τα μυαλα στα χερια με το καταπληκτικο φιναλε του κομματιου. Προχωραμε σε ενα ακομα Jag Panzer-Sanctuary-ικο κομματι, με τιτλο [B]“Mercenary”[/B], για να κλεισει ο δισκος με ενα 7λεπτο ολοκαυτωμα ονοματι [B]“Forever Alive”[/B]. Εδω πια η μπαντα, δειχνει μεχρι που μπορει να φτασει, δειχνοντας απειλητικη τα δοντια της, και σαν ο δισκος να ακολουθει ενα “σχημα κυκλου”, το κομματι σαν δομη θυμιζει το “Sorrow On The Horizon”, εχοντας λυσσασμενα περασματα, αρμονικες δισολιες, πιο ηρεμα σημεια, τσιριδες, λυρικα φωνητικα, και τον Waitkus σε εξαρση εμπνευσης, να προσφερει ενα σολο-οργιο, ασελγωντας πανω στην κιθαρα, η οποια αν ειχε στομα σιγουρα θα τον πηγαινε στο τμημα ηθων για σεξουαλικη αποπλανηση… Οσες αμυνες μενουν απο την καταστροφικη επελαση του υπολοιπου δισκου, φροντιζει να στις καταστρεψει το “Forever Alive”, οχι αδιαφορωντας για το αν θα μεινει τιποτα ορθιο, αλλα [B]σκοπευοντας να μην μεινει τιποτα ορθιο[/B]. Και χρησιμοποιει ολα τα διαθεσιμα οπλα για να πετυχει τον σκοπο του.
Life taken life
Forever young
Forever alive
Ο δισκος, κλεινει οπως αρχισε, με την καθαρση, και το φανταστικο κιθαριστικο ιντερλουδιο (με ακουστικη κιθαρα παρακαλω πολυ), με τιτλο “Serenity” κι εσενα να προσπαθεις να μαζεψεις τα κομματια σου, να επανελθεις στην πραγματικοτητα, ισως και να σηκωσεις το τηλεφωνο που εχει χτυπησει 37428379 φορες απ’ την ωρα που αρχισε ο δισκος.
Ελπιζω να καταφερα να βαλω τις σκεψεις μου σε μια σειρα, και να σας εδωσα μια εικονα για οσα θα ακουσετε το δισκο, ισως και αν οι συσχετισμοι μου δεν ειναι απολυτα πετυχημενοι, μια και εχω λιγες μερες μονο ζωντας με τον δισκο. Σιγουρα θα ακουστει κι αλλες πολλες φορες, μετα την αγορα του (παω να το τσιμπησω σε 10 λεπτα), και θα συμβουλευα κι εσας να κανετε το ιδιο.
Τα λογια δεν εχουν καμια αξια. Απολαυστε ελευθερα.
Οπως τα περιγραφει ο Πανος,και χωρις γλαφυροτητες.Ο δισκος ειναι πανμεγιστος και οποιος αρεσκεται σε αυτον τον ηχο,να τον ακουσει/απολαυσει ταχιστα.
Βέβαια οι Zions Abyss είναι Καναδοί Βέβαια οκ το στυλ ίδιο είναι δεν το συζητάμε.
Λατρεμένη γραφικότητα το ποστ του Πάνου, από την αρχή ίσαμε το τέλος. Γουόκ ον.
Ντροπη στο θρεντσταρτερ που δεν εβαλε fates warning, για τα 3 πρωτα παντα…[-X
Μπράβο για το γαμηστερό review στο T.A.L.E.S. των Zions Abyss… Τιτάνιο αριστούργημα για τον χωμένο χώρο!
Να ‘στε καλα παιδια, επεται αφιερωμα στο κορυφαιο concept album του US power και ενα απο τα αγαπημενα μου albums ολων των εποχων, το οποιο θα αργησει γιατι θελω να ειναι προσεγμενο απ’ ολες τις αποψεις…Γρακχο, εχουμε κανονισει μπυρομεταλοσυζητηση οταν ξεμπλεξεις με τα χακι, dargaard σου ετοιμαζω πραμα!!!
…υπέροχο κείμενο Πάνο, γαμάτος ο δίσκος των ZionsAbyss… άκουσα τα κομμάτια του σε διάλειμα στο γραφείο, απ’το youtube, και πήγα απέναντι στον offtherecords μήπως το βρει και το παραγγείλω, αλλά δεν βρήκαμε τίποτα…πάντως είναι μια γαμηστερή πρόταση με μια δισκάρα, που θα ‘‘λιώσει’’ το πσκ:):!:
Να 'σαι καλα στεφ 
. Κοπια λιγο δυσκολο εως ακατορθωτο να βρεις, αλλα ετσι κι αλλιως, τετοιοι δισκοι ειναι παντα δυσευρετοι. Οσον αφορα το διαλλειμμα στο γραφειο, τι γραφειο ειναι αυτο που στα διαλλειμματα του μπορεις να παιζεις heavy fucking metal να ρθω εστω και για να φερνω καφεδες…8O
Λαβ γιου
:respect:
Παιδες,το δισκιον εχει επανακυκλοφορησει σε cd απο την Steel Legacy το 2006.
Steel Legacy=Εταιρια του Τραμπακουλα+
Για ρωτα τον,ολο και καποια κοπια θα εχει…
…ωραίος, θα ξανατσεκάρω από Δευτέρα:):!:
Oracle-As Darkness Reigns
Εξωφυλλακι δεν παιζει και η μοναδικη αναφορα που βρηκα στο Metal Archives(http://www.metal-archives.com/bands/Prodigy/3540262604) ειναι σαν Prodigy.Πληροφοριες στο αυτοκολλητακι παμω στο cd ‘‘Ex-Prodigy from Florida,USA.Progressive power and melody.Join the reign of Power’’.Δεν ξερω για σας αλλα εμενα με επεισε και το τσιμπησα.Και οντως ειναι U.S. Power με καποια δισδιακριτα προγκ στοιχεια,σαν αυτα του The Warning των Queensryche.Πιο πολυ στην τεχνικη τους παει παρα στον ηχο.Στα The Watcher και στο Prodigy)φαινεται οτι τα παλικαρια το κατεχουν το αθλημα,και στα οργανα και στην ψυχη.Λυρικοι οσο δεν παει,σολαρισματα με ουσια,φωναρα (ο νυν τραγουδιστης των Mystic Force),στιβαρο ρυθμικο ντουετο(και οι 2 περασανε απο τους Iced Earth) που επιτρεπει τις κιθαρες να ωριμασουν(No Faith for the Lair )κατα την διαρκεια του καθε τραγουδιου.Καθαρο ατσαλι που λενε και μερικοι!!Μαγευτικοι παλμοι αντικαθιστουν τους καρδιακους οταν ακους το ομωνυμο και (αν και βλασφημια) νιωθεις να μην σου λειπουν πλεον οι Queensryche αφου υπαρχει και αλλου μουσικη που μπορει να σε παρασυρει.Ειναι Σειρηνα ο William Wren ρε γμτ.Καταθεση ψυχης στο Paradise (On the Edge of the World),που πιθανοτατα ειναι η κορυφη αυτου του δισκου.Αντε μετα,με τι καρδια να βαλεις κατι αλλο να ακουσεις σε αυτο το στυλ και να σου αρεσει?
Οποιοι αρεσκονται στο The Warning των Queensryche και Into the Mirror Black των Sanctuary,οπωσδηποτε ακουσμα.Ναι και εσυ που ακους τελευταια το Programmed των Lethal.