Ulver - Shadows of the Sun

καλα τι chill-out καταστασεις ειναι αυτες???ασε που ακουσα παραμορφωση (τελειως feedback βεβαια) σε κομματι ulver μετα απο πολλα χρονια…Τι να λεμε τωρα???οι τυποι σε καθε δισκο ταξιδευουν αλλου…
Η απολυτα πειραματικη μπαντα που γεννησε ο μεταλ χωρος, και που πια δεν ανηκει σε αυτον…

Ακριβως!Τα παληκαρια σπερνουν.Πληρει ελευθερια σκεψεων χωρις να κολλανε πουθενα.Κατι που αν κανανε και χιλιαδες αλλες μπαντες χωρις να σκεφτονται για την αλλαγη και τις δισκογραφικες θα ακουγαμε πολυ ωραια πραγματα!:wink:

Συγγνώμη που θα διαφωνήσω, αλλά το κομμάτι με ανησύχησε…:frowning:

ε, ειναι πιο λιτο. το χαν πει εξ αλλου. και βασικα κατι τετοιο περιμενα, επειδη ειχα κατα νου το A Life All Mine των The Gathering στο οποιο ειχε συμμετασχει ο Garm…

Μπορεί να μην είμαι αντικειμενικός με τους Ulver αλλά το κομμάτι τα σπάει τα ξανακολλάει και τα ξανασπάει!!!8O Προβλέπω τον ποιό προσωπικό, σκοτεινό, μελαγχολικό δίσκο όλων των εποχών:D
Άντε ρεεεεεεεεεεε 30 μερούλες… Καλό μήνα σε ολούς By The Way…

Καλα το κομματι τα σπαει!Και ο δισκος θα τα σπασει ολα εξισου!:smiley:

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!Διερευσε και πρεπει να περιμενω 2 ωρες!
Καταραμενο rapidshare.:blow: :blow: :blow:
Δεν πειραζει σε 2 ωρες =P~

5 λεπτά :yahoo:

Το ακουσα μια φορα μονο γιατι δυστυχως γραφω αυριο.
Η πρωτη εντυπωση ειναι θετικοτατη.Εχω την αισθηση οτι
το κανανε παλι το θαυμα τους οι Λυκοι.

σωστα την έχεις την εντύπωση…κ εγω το ίδιο νιώθω. Garmαρος ρεεε…
του βγήκε πολύ κλειστοφοβικό και θεοσκότεινο πάντως…
πάμε για μια δεύτερη να το εμπεδώσουμε…

Υπερτατη σκοτεινη ΔΙΣΚΑΡΑΑΑΑΑ. Πολυ εσωστρεφης δίσκος… Οσο πιο πολυ τον ακούω τόσο περισσοτερα στοιχεία ιδιοφυιας βρίσκω… 8O Πωω ωω ωωω ωωω Τι παθαμε βραδιάτικαααααααα (Ανυπομονω να πιάσω στα χερια μου το booklet)

Και για όσους ξέρουν τα στοιχεία απο Coil είναι επιτέλους! εμφανή όσο δεν πάει!

πωπω τι φωνη ειναι αυτη!?!?!?!?!?!?!?

Ακόμα και η διασκευή στο Solitude των Sabbath είναι Θεική!!! Το κανανε τελείως δικό τους το κομμάτι! όσο πάει ο δίσκος και τον ακούω γίνεται και πιο τέλειος. Μπειτε ρε στο Studio τώρα που θα μπεί ο χειμώνας εκεί πάνω και βγείτε τον Μάρτη με καινουριο πενταπλό δίσκο!!!

Το περιμένω με ανυπομονησία. Perdition City και Marriage… είναι απ’τους αγαπημένους μου δίσκους ever

Δεν το εχω ακουσει ακομη, θα περιμενω να κυκλοφορησει να νιωσω την συγκινηση να πιανω το cd στα χερια μου…αναμενω με αγωνια…τι μπαντα κ αυτη…αυτο το perdition…!!!

Δισκάρα. Τέλος.

Το αντιστοιχο review:

http://www.rocking.gr/review1519.php

Όντως, δισκάρα. Όχι το καλύτερό τους, πάντως από τους καλύτερους δίσκους του 2007 :slight_smile:

M’αρεσεις.Μπαινεις στο κλιμα γρηγορα :stuck_out_tongue: :wink:

Εχω ξαναδηλωσει την λατρεια μου για τους Ulver.
Το αλμπουμ το εβαλα στα αγαπημενα μου για το 2007.
Ειναι ενα ταξιδι ο δισκος.Τα υπολοιπα ειναι λογια του αερα.

Πωπω τι δισκάρα είναι αυτή… Όπως κάθε δίσκος των Ulver που έχω ακούσει, χρειάστηκε κάμποσο χρόνο για να τον εμπεδώσω και να τον λατρέψω. Ναι, σχετικά πρόσφατα ανακάλυψα το μεγαλείο των Ulver αλλά μου έγινε αμέσως προφανές ότι πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες μπάντες της εποχής μας.

Καταρχάς να πω για το εξώφυλλο… Απλά κορυφαίο, ταιριάζει απίστευτα με τα μελαγχολικά μονοπάτια που ακολουθεί ο δίσκος.

Μουσικά τώρα… Έχουμε πολύ σκοτάδι και πρωτόγονο-ενδοσκοπικό συναίσθημα. Γνωρίζουμε όμως ότι αυτό το σκοτάδι δεν είναι παρά η απουσία φωτός, η σκιά ενός ήλιου που υπάρχει, απλά δεν τον βλέπουμε. Όχι καθαρά τουλάχιστον. Λιτό όσο δεν πάει, απελευθερωμένο πολλές φορές ακόμα και από κάθε είδους κρουστό.

Οι Ulver εξελίσσονται συνειδητά. Δεν περιμένουν να είσαι έτοιμος να τους ακολουθήσεις. Κατάφεραν να βγάλουν έναν δίσκο που επί της ουσίας είναι τόσο διαφορετικός από το Perdition City. Αντικατέστησαν το urban συναίσθημα (λες και είναι soundtrack από θρίλλερ) με ήχους σε οργανική δομή πλαισιωμένους από τα βαθιά-καταπληκτικά φωνητικά του Garm. Δε μιλάμε πια για μουσική, αλλά για τοπία και συναισθήματα. Για εντυπώσεις. Ναι, ίσως είναι αδόκιμος ο όρος αλλά μιλάμε για ιμπρεσιονιστικό δίσκο…

Για τη διασκευή δε θα γράψω πολλά. Και μόνο να πω ότι είναι τέλεια, δε θα λέω κάτι το ιδιαίτερο.

Για μένα η κορυφαία στιγμή του δίσκου είναι για 2-3 δευτερόλεπτα κάπου στο ομότιτλο κομμάτι. Αυτή η στιγμή (όπως και κάθε άλλη) δεν επαναλαμβάνεται πουθενά αλλού στο δίσκο, ούτε καν στο ίδιο κομμάτι (όπως και πολλές άλλες). Όμως όταν την ακούω ανατριχιάζω.

Αλήθεια είναι τόσο περιέργο όταν ακούω πρώτη φορά ένα δίσκο των Ulver, να συνεχίζεται σχετικά αδιάφορα η ακρόαση, όπως ακούς ένα μουσικό background σε μια επομπή -και ξαφνικά μετά από λίγο καιρό να έρχεται ξαφνικά η φώτηση και να συνειδητοποιείς τι δισκάρα είναι. Και αυτό δε μου έχει συμβεί μία φορά, οπότε μόνο τυχαίο δεν το θεωρώ.

:respect: