Uncle Acid & The Deadbeats

Groups & Artists
#1

Παρατήρησα ότι δεν υπάρχει θρεντ για τούτους τους θεούληδες και είναι κρίμα. Κι αφού βεβαιωθήκαμε κιόλας ότι υπάρχουν, ιδού:

Uncle Acid and The Deadbeats λοιπόν, ένα μυστηριώδες κουαρτέτο από το Cambridge. Και μιλάμε για τέτοια μυστηριότητα, που ακόμα και το γεγονός ότι είναι κουαρτέτο δηλαδή, άρτι ανακαλυφθέν είναι. Όπου και να ψάξω, τρία είναι τα μέλη που αναφέρονται, Uncle Acid (φωνητικά, κιθάρα, πλήκτρα), Kat (μπάσο), Red (τύμπανα). Κρίνοντας από τη φωτό όμως και τα δύο μόλις live που πραγματοποίησε το συγκρότημα στο Λονδίνο την προηγούμενη εβδομάδα, έχουμε ακόμα έναν κιθαρίστα στο συγκρότημα.

Με βάση αυτό (άκρως ενδιαφέρον γενικότερα), μάλιστα

If you?ve seen the one press picture that seems to be out there, Uncle Acid is the dude with the umbrella, the guy on the right of the pic is the second guitarist. I think the guy on the left is the bassist and I?m not sure who the guy at the back is unless he?s shaved his head as the drummer was completely bald. I?m really not sure about the last two because the band was backlit the whole gig.

Κι αφού, ας πούμε, παρουσιάστηκε η μπάντα, πάμε και παρακάτω…

Εθιστικά κι αρρωστημένα φωνητικά, ψυχεδέλεια, heavy rock, 70’s αισθητική, 70’s παραγωγή. Στονεροντουμ, retro, occult. Με κάστρα, νυχτερίδες και μάγισσες και απ’όλα. Αυτά και άλλα τόσα είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν τους Uncle Acid στο μυαλό μου. Α και κυρίως… Κ Α Υ Λ Α. Για ναρκωτικά και τέτοια.

Και πιο ειδικά:

[SIZE=“3”]Vol. 1[/SIZE], 2010

Το άκουσα δεύτερο σε σειρά βέβαια, αλλά για την ορθότητα του πράγματος.
Heavy rock λοιπόν και groovάτες συνθέσεις που καταλήγουν είτε σε ψυχεδελικά ξεσπάσματα και πανέμορφα σόλο, είτε ακόμα και σε πιο bluesy μονοπάτια. Πιο 60’s, νομίζω. Garage. Δυναμικό, έντονο και upbeat, αλλά πάντα σκοτεινό με όλο τo occult πνεύμα του.
Ενδεικτικά,
Crystal Spiders
Vampire Circus

[SIZE=“3”]Blood Lust[/SIZE], 2011

Ο δίσκος που τους έκανε γνωστούς.
Βρώμικο κι αυτό, υπόγειο, ταυτόχρονα όμως πιο καθαρό και άμεσο. Πάντα groovάτο. Και πάντα σκοτεινό. Με υπερπιασάρικα ριφφάκια και ένα σύνολο πιο δεμένο, πιο προσανατολισμένο. Γενικά, έπος.
I’ll Cut You Down
13 Candles (ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ)

[SIZE=“3”]Poison Apple[/SIZE], 2013 Single

Side A: Poison Apple
Side B: Under the Spell —> εχμ. ΟΡΓΙΟ. παλαιάς κοπής, ξέρετε, διονυσιακό.

Όλα όμορφα και ωραία, ενόσω αναμένουμε τον τρίτο τους δίσκο στις 15/4, το [SIZE=“3”]Mind Control[/SIZE].

Mind Control will be released on LP/CD/DL on April 15th. Its tracklist runs as follows:

‘Mt. Abraxas’
‘Mind Crawler’
‘Poison Apple’
‘Desert Ceremony’
‘Evil Love’
‘Death Valley Blues’
‘Follow the Leader’
‘Valley of the Dolls’
‘Devil’s Work’

Αυτά τα ολίγα.

Πολλά κρέντιτς και ευχαριστίες στον eNick. Αφενός που μου έστειλε κομμάτι τους και τους έμαθα/κόλλησα, αφετέρου για τις πολλές πληροφορίες που μου πάσαρε κατά καιρούς.

Για κλείσιμο, το setlist από τα 2 live τους. Σε σωστή εικόνα, όπως τους ταιριάζει.

#2

Πω, άψογη παρουσίαση. Το’χεις εσύ, το παραέχεις. Μπράβο σου!

Στα του συγκροτήματος τώρα. Ωραίο το Blood Lust (είναι και το μόνο που έχω ακούσει). Πριν καιρό θυμάμαι, υπήρξε μια περίοδος που τα έψαχνα παραπάνω, αλλά πλέον βαριέμαι. Ο δίσκος θυμάμαι, όμως, ότι μου άρεσε πάρα πολύ! Δημιουργούσε ωραία ατμόσφαιρα. Τέλος πάντων.

Στο μεταξύ, τον πήρε κάπου το μάτι μου τελευταία, πέρα απ’ τα πλέηλιστ των *εκπομπών, και ήθελα να τον ξανακούσω, αλλά μετά το θρεντ και τις όμορφες περιγραφές σου θα το κάνω αύριο κιόλας. :slight_smile:

*τελευταία τραβάνε πολύ τέτοιες μουσικές στις εκπομπές σας παιδιά, κι αυτοί οι τύποι έχουν σουξέ απ’ ό,τι φαίνεται. :stuck_out_tongue:

#3

Εξαιρετική στην απόδοση και ορθότατη στους χαρακτηρισμούς. Θα 'θελα βέβαια να “βιάσω” λίγο το θρεντ με ερωτήσεις-πανούκλα. Ειδικά όταν μου είπες ότι κααατι ετοιμάζεις, μου ήρθε η πρώτη ερώτηση-πανούκλα στο μυαλό:

[I]“Τι σκατά χρησιμοποιούν στο μικρόφωνο του Uncle Acid και ακούγεται έτσι;”
[/I]
Παρολαυτά όμως, η άκρα τελειομανία σου έθρεψε στο μυαλό μου το τέρας της δεύτερης ερώτησης:

[I]“Πότε έγιναν 4;!”
[/I]

Ήθελα να πω κι εγώ λίγο τα δικά μου για τις σεβεντίλες. Ωραίες σεβεντίλες. Αλλά, είσαι κατακλυσμός.
Θα δώσω βέβαια μία πιο λογοτεχνική εσσάνς του στυλ και του ύφους:
Τύποι που παίζουν μουσική, λες και βγήκαν από κάνα τσίρκο με φρίκουλα.
Λες και ανοίγεις βίντατζ βαλίτσες του μπαμπά μετά από ένα μεγάλο ταξίδι και ανακαλύπτεις -πέρα από τα λαχούρ πουκαμισάκια- κάτι βινύλια με τους κυρίους να παίζουν μουσική.

Προσωπική εκτίμηση: Αν δεν πεθάνουν νωρίς από ναρκωτικά, έχουμε να δούμε μεγάλα πράγματα από τους κυρίους.

ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΟΛΑ.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ 13 CANDLES, Η ΜΑΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ [B]LONELY AND STRANGE[/B].

#4

Κορίτσα μ΄αρχίδια. Συνεχίστε.

#5

^^ Χαχα, κάπως έτσι.
Μπράβο μερακλίδικη παρουσίαση και περιποιημένο format.

Τον Θείο τον είχα μάθει από το site του (προ-περασμένου) Roadburn.
Αν θυμάμαι καλά το είχα ποστάρει κι εδώ κάπου.

Είναι ωραίος ο τύπος. Τρου βιντατζίλα και θολωμένες παραγωγές.

#6

#7

Αν και δεν θέλω -πραγματικά- να καρκινιάσω το θρεντ, γιατί είναι τόσο μα τόσο ωραίο (γυναικεία πράγματα με αγάπες και ομορφιές), παρολαυτά, θα το κάνω.

Ερώτηση-πανούκλα:

[I]“Πότε προλαβαίνει ο Uncle Acid να πάει από την κιθάρα στα πλήκτρα και τούμπαλιν;”[/I]

Ποια μυστήρια δύναμη τους οδηγεί;

[SPOILER]Έλεγα να το βάλω στο θρεντ για Μουσική για Διάβασμα, αλλά ήταν ένα μόνο τραγούδι…
[B]Lonely&Strange[/B] λέγεται (κυρία Λύκαινα) και το είχα στο ριπίτ και διάβαζα Βυζαντινή Αρχαιολογία. Δεν πέρασα το μάθημα, αλλά τους στίχους τους έμαθα απ’έξω χωρίς να κάνω Google search.

[SPOILER]Περηφάνεια.[/SPOILER][/SPOILER]

#8

Αυτό που λέει η Μόκα. χαχαχαχα. Πώς γίνεται να είναι και στα πλήκτρα και στην κιθάρα και στα φωνητικά ταυτόχρονα (πιθανόν στις στούντιο ηχογραφήσεις είναι τρεις αντί για τέσσερις , ή και όχι); Εν τοιαύτη περιπτώσει, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Εμάς τί μας νοιάζει; :stuck_out_tongue:

Τώρα ακούω το Volume 1 (ή Vol. 1 τέλος πάντων). Καλός , πολύ καλός δίσκος ακούγεται. Αν και δεν είμαι στο κατάλληλο μουντ και δε μπορώ να προσέξω όσο θα ήθελα, αλλά για πρώτη ακρόαση κάτι λέει. Δεν χωνεύεται άλλωστε με τη μία, θέλει τον (κατάλληλο) χρόνο του. :slight_smile:

#9

Οπωσδηποτα θέλει τον-κατάλληλο-χρόνο του. Οι τύποι βάζουνε φουρνέλο στα ακουστικά μας νεύρα.
Πω, τρελή βιντατζίλα.
Δίνω κρέντιντς για[B] Death’s Door[/B]
[I][RIGHT][COLOR=“Red”]
[B]my BLOOD LUST never ends…[/B][/COLOR][/RIGHT][/I]

#10

Α, αρα εμεις θα τους δουμε στο 3ο τους λαηβ εβερ?
Γαμω.ΚΟΥΛ ΣΕ ΛΕΩ.

#11

Χαλαρά μια απο τις αγαπημένες μου μπάντες του χώρου και γενικότερα. Αυτό το μυστήριο γύρω απο τα μέλη μου είχε κάνει αίσθηση και εμένα, και πριν αποκαλυφθούν θα ορκιζόμουν ότι τα φωνητικά ήταν γυναικεία, στα νέα single τα αλλάξανε ελαφρώς

#12

Πφ, ποζέρι.

#13

[CENTER]Bump :wink:[/CENTER]

#14

doom \m/

#15

δεν γίνεται να βρω λόγια να περιγράψω το πόσο ΓΚΑΒΛΑ ήτανε λαηβ.όλο το ροντμπερν ήταν αυτοί.απίστευτα άψογοι, σε καποια σημεία μου έφυγε και λίγο σπέρμα.

#16

[SPOILER]:(:(:cry::cry: αγνή ΖΗΛΕΙΑ[/SPOILER]

#17

Ο νέος δίσκος είναι φανερά διαφορετικός απο τον προηγούμενο. Ενώ κρατάνε τα στοιχεία της μουσικής που τους χαρακτηρίζουν, παίζουν πιο αργόσυρτα κομμάτια, με περισσότερα doom στοιχεία και όχι τόσο ψυχεδέλεια και κακό. Το Mt. Abraxas με κούρασε λίγο, μετά όμως όλα έστρωσαν και το απόλαυσα. Στο follow your leader μύρισα την τυρίλα απο τα πρώτα δεύτερα. Μέχρι στιγμής μπορώ να πώ ότι δεν αγγίζει με τίποτα το Blood Lust. Live έβλεπα κάτι βιντεάκια τους και καύλωσα άπειρα.

#18

Επιγραμματικά να πω για Mind Control ότι σπέρνει αγρίως. Αν με το ζόρι έπρεπε να κάνω κατάταξη μπορεί να το έβαζα και τελευταίο από τα τρία, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα. Ο δίσκος είναι υπέροχος. Mt. Abraxas, Mind Crawler, Valley Of The Dolls και δεν υπάρχει γιατρειά με τίποτα. Δεν θέλω να τελειώσουν τα κομμάτια λέμε.

Κατά τ’ άλλα, η μπάντα είχε την τιμητική της στο cvltnation τις προηγούμενες μέρες, όπου ανέβηκαν κατά σειρά μια [I]συλλογή [/I]και μια [I]συνέντευξη [/I]του θείου.

It should only be about the music, but I know theres plenty of those underground hipsters that only listened to us because we were the new thing that no one else knew about. The kind of people that go on about how they were the first to hear about us and now it kills them inside that so many others are enjoying our music too.

The music we write is basically pop songs with fuzzy guitars and lyrics about murder and madness. It?s catchy and it destroys your brain. It has melody and harmony and it?s both light and dark. It?s abraxas audio. People will always want to hear good melodies despite what the record companies and radio stations try to dump on to us.

Πες τα ρε μπάρμπα ναπουμε.

Όσον αφορά στον συναυλιακό τους σχεδιασμό δεν τους πιάνεις πουθενά. Οι μισές είναι στα πιο γνωστά, τουλάχιστον στη φάση τους, μέταλ φεστιβάλ που υπάρχουν (Download, Hellfest, Roadburn) μετά παίζουν σε κάποια λιγότερο γνωστά (Freak Valley, Getaway Rock, Planet Caravan), καθώς και σε κάποια άλλα που δεν έχουν αμιγώς ή και καθόλου μεταλ χαρακτήρα (Roskilde, Putte I Parken, Øya, Bukta, Beacon). Κάποια από αυτά βρίσκοντα σε κάτι απίθανα μέρη όπως το Τρόμσο της Νορβηγίας που βρίσκεται 1.600 χιλιόμετρα βόρεια του Όσλο, πιο βόρεια δεν πάει δηλαδή, ή το Καρλσταντ στη μέση του πουθενά της Σουηδίας.

Γενικά έχω φτάσει στο συμπέρασμα πως οτιδήποτε έχει να κάνει με αυτή τη μπάντα είναι στα όρια του απόλυτου καψίματος και αυτό με κάνει να γουστάρω όλο και περισσότερο.

Τέλος, δείτε σε τρία μέρη ([I]1[/I], [I]2[/I], [I]3[/I]) κάτι λιγότερο από τη μισή εμφάνισή τους στο Roadburn, όπου την ώρα που έπαιζαν ήταν απλά το καλύτερο συγκρότημα του κόσμου.

#19

Έκαναν το 3 στα 3 με το Mind Control και για μένα πια είναι ίσως η καλύτερη οκαλτο-σαμπαθομπάντα της εποχής μετα-Witchcraft.

Εντάξει, άσχετα τι λένε, ΔΕΝ είναι pop τραγούδια με fuzzy κιθάρες, όπως και να το κάνουμε. Αλλιώς, αν είναι έτσι, να πούμε και άλλες δεκάδες heavy psych και heavy metal μπάντες pop. Απλά, είναι όντως πιασάρικοι. Όπως στο Mind Crawler, το οποίο κολλάει στο μυαλό και εγώ προσωπικά το ακούω συνέχεια. Μάλλον το δεύτερο καλύτερο κομμάτι τους, μετά το 13 Candles…

#20

Εντωμεταξύ το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, στο τοπ 3 έστω, είναι b-side στο σινγκλ.
Under The Spell. Μόνιμα με δαύτους.

Νομίζω ότι δεν χρησιμοποίησε την λέξη ποπ με την τυπική έννοια και όντως θα ονόμαζε δεκάδες άλλες χεβι γουατεβερ μπάντες ποπ όπως λες.
Από την άλλη αποποιείται την ταμπέλα του οκαλτ που τους δίνεις εσύ δίνοντας άλλο πλαίσιο στη μουσική του.
Μικρή σημασία έχουν αυτά όμως.
Γενικά τα λέει υπέροχα, τα γράφει και τα παίζει ακόμα καλύτερα.
Είναι μεγάλο συγκρότημα.