λοιπόν, ξέρετε.το πραγματικό indie rock παίχτηκε στην αμερική στα τέλη των 80’s/αρχές 90’s.
βάζω τον πανθομολογουμένως καλύτερο δίσκο κάθε μπάντας.
στα 00s ειναι ψευτικα δηλαδη?
Και εδώ λοιπόν ο χόρρορ ξεπέρασε τον εαυτό του βάζοντας φλέημ ήδη από το εισαγωγικό ποστ. :!::!::!:
Επόμενο βήμα η επιστημονική απόδειξη της πυροκίνησης.
καθόλου.
απλά ακούγοντας τον όρο us indie rock, το μυαλό σου πηγαίνει κατ’ευθείαν σε μπάντες όπως αυτές του poll.πέραν του ότι τότε το indie rock πληρούσε και τον όρο indie.
και για να μη γίνονται παρεξηγήσεις και εμμένουμε σε λεπτομέρειες, πολύ ωραία τα λέει και ο SurferRosa σε αυτό το thread:
http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=10730&highlight=indie+rock
ένα bump εδώ, γιατί πρέπει.
σαφώς και οι δίσκοι του poll είναι ενδεικτικοί, μιας και το είδος είναι ευρύ και ασαφές.
Το χώνω στους γιουθ γιατί έτσι
εισαι μεγαλο μπασταρδακι χορορ…
εβαλες ανετα απ’τα αγαπημενα μου 7 και δεν ξερω τι να διαλεξω… θα ξαναγυρισω με υπερθεαματικο ποστ αυριο…
Κανονικά θα ψήφιζα άλλο, αλλά είπα να τιμήσω τους Husker Du και το δεύτερο καλύτερο άλμπουμ τους. (το καλυτερό τους πάει σε πιο punk μονοπάτια βέβαια οποτε καλώς λείπει από το πολλ). Γενικά όμως η μεγαλύτερη απώλεια στο πολλ (για μένα) είναι το πρώτο άλμπουμ των [B]Violent Femmes[/B].
Ειδικά όταν μιλάμε για 80’ς, νομίζω ότι είναι υπεράνω κριτικής το συγκεκριμένο. Είναι το άλμπουμ που
α. η αξία του αναγνωριστηκε σταδιακά - και το αποτέλεσμα ήταν μετά από 10 χρόνια χρόνια από την κυκλοφορία του να είναι ένας από τους δίσκους που “έπαιζαν” στην πρώτη γραμμή
β. ήχος μπροστά από την εποχή - ακόμη και για αυτό το είδος όπου πρέπει να ακούγεται έτσι
γ. πλέον ακόμα και οι πέτρες το ξέρουν, και δεν νομίζω να υπάρχει κανένας που να μην έχει σιγοτραγουδήσει αυτή την εξιλεωτική αντίστροφη μέτρηση από το 10 μέχρι το 1
Όσο για τα 00’ς που λέγατε πριν, θα επέλεγα ένα αλμπουμ όπου βγήκε στην αρχή της δεκαετίας από μία παλιά καραβάνα
Fugazi - The Argument (2001)
νταξ, δεν μπορώ να πω λόγια - βασικά δεν έχω λόγια για το άλμπουμ, απλά ακούστε το
μπράβο που αναφέρεις το ντεμπούτο των violent femmes. άπειρη δισκάρα. το θέμα είναι ότι δεν έχω εξακριβώσει ακόμα που ακριβώς ανήκει… είναι us indie rock? είναι punk? έχει και κάποια περίεργα -σχεδόν folk- σημεία. πάντως είναι δισκάρα. και αυτό μου αρκεί τελικά… το blister in the sun το ξέρουν πλέον όλοι, αν και πάντως δεν είμαι σίγουρος για το πόσοι ξέρουν σε ποιους ανήκει. 
τώρα οι fugazi είναι μια κατηγορία μόνοι τους. εγώ είμαι του repeater, αλλά διάολε κακό δίσκο δεν έχουν βγάλει. τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσα να τους βάλω το poll, αλλά ποιους να έβγαζα από την άλλη? είπα, οι επιλογές είναι περισσότερο ενδεικτικές.
http://www.youtube.com/watch?v=jvpEjuz1iGw \m/
εγώ θα ψηφίσω το slanted and enchanted των pavement. όλοι οι δίσκοι που έχω βάλει στο poll είναι μέσα στους αγαπημένους μου ever, αλλά από όλους αυτός είναι ο πρώτος που άκουσα, και κάθε φορά που ακούω τον malkmus να φωνάζει [I]waiting waiting waiting waiting[/I] χιλιάδες εικόνες περνούν μπροστά από τα μάτια μου με ένα απλό κλείσιμο του ματιού.
εγω τελικα αναμεσα στα τοσα καλουδια ψηφισα σουπερφαζ μπιγκμαφ γιατι ειναι οτι πιο φαζυ ντανσινγκ νοιζυ που χει βγει ποτε σε αμερικανικη ιντι! το ιντιε αριστουργημα σε γκραντζ χρονιες με ολη τη σημασια της λεξης…
εχω καποιες ενστασεις καθοτι για μενα το καλυτερο απο σονικ γιουθ ειναι το γκου
απο νταινοσορ τζ το μπαγκ και απο πιξις το καμ ον πιλγκριμ με σερφερ ροζα…
και ισως να χορουσαν και οι πολβο, και οι σελακ…
βασικά από sonic youth και dinosaur jr έβαλα τους πιο επιδραστικούς τους δίσκους. ειδικά το you’re living all over me είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια. από pixies καταλυτικό ρόλο διαδραμάτισε το υποκειμενικό στοιχείο, μιας και όλα τους είναι [U]αριστουργήματα[/U].
μπαντάρες οι polvo και οι shellac, και οι spoon τώρα που το σκέφτομαι επίσης, αλλά εν τέλει όχι με τόσο σημαντικές για το είδος κυκλοφορίες όσο οι μπάντες του poll.
διαολεμένα χορευτικό πάντως το superfuzz bigmuff, και αδικημένη μπάντα οι mudhoney σε σχέση με τους υπόλοιπους του seattle.
Αν και, όπως σωστά παρατηρεί ο the horror, είναι δύσκολο να οριστούν εκ των υστέρων δίσκοι των αρχών της δεκαετίας του '80 - σε μία περίοδο με άλλα λόγια όπου ο όρος ‘‘indie’’ δεν είχε ευρεία αναφορικότητα-, εντούτοις θα επιχειρούσα να εντάξω στη συγκεκριμένη μουσική κατηγορία το Murmur των R.E.M. και να το ονοματίσω μάλιστα ως τον αγαπημένο μου δίσκο του μουσικού αυτού είδους. Και αυτή η ένταξη του Murmur στην ‘‘indie κοινότητα’’ δεν έχει να κάνει τόσο με το γεγονός ότι πληροί την τυπική προυπόθεση του να έχει εκδοθεί από μία ανεξάρτητη τότε εταιρία (Βλ. I.R.S.), όσο από την στάση που κράτησε απέναντι στα κατεστημένα μουσικά πράγματα της εποχής. Αν αναλογιστεί δηλαδή κανείς την επικρατούσα μουσική άποψη στον χώρο της rock και της pop στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, θα συνειδητοποιήσει πως το Murmur συνιστούσε μία ουσιαστικά διαφοροποιημένη ηχητική και αισθητική αντι-πρόταση (κάτι που αποτελεί για μένα το ανυπόθετο πρόκριμα προκειμένου να χαρακτηριστεί ο οποιοσδήποτε δίσκος ως ‘‘ανεξάρτητος’’). Και παρ’ όλη την περιορισμένη εμπορική του απήχηση, η καλλιτεχνική του αυτή υπόσταση δεν αγνοήθηκε από τους μετέπειτα θιασώτες της indie σκηνής. Ιδιαίτερα η εκδοχή της lo-fi αισθητικής που απαντά στους δίσκους των Pavement και των Sebadoh έχω την αίσθηση πως μπορεί να αναχθεί στην τεχνοτροπία του Murmur. Για αυτήν του την επιδραστικότητα λοιπόν, αλλά και για την ‘‘καθαρή’’ μουσική του αξία ‘‘βαφτίζω’’ το Murmur ως τον αγαπημένο μου αμερικανικό indie δίσκο.
ωραίος για την αναφορά. περίεργος δίσκος το “murmur” για την εποχή του.ακούγοντας τον ήχο του, αν δεν ήξερα πότε είχε κυκλοφορήσει, θα νόμιζα πως είχε βγει στις αρχές των 90’s μαζί με την έκρηξη του lo-fi κινήματος. μιας και δηλώνω μεγάλος οπαδός του lo-fi, λατρεύω το “murmur” και νομίζω ότι το μεγαλείο του δεν κατάφεραν ποτέ να το ξεπεράσουν οι rem. και πραγματικά με ενοχλεί που όλοι τους ξέρουν για το “out of time” και το ‘losing my religion’.
τίθεται βέβαια το θέμα αν είναι εντός αυτής της κατηγορίας που ονομάζουμε us indie rock. από τη στιγμή που εντός αυτής της κατηγορίας είναι οι meat puppets λέω εγώ, γιατί όχι και αυτό? ίσως ο πιο επιδραστικός δίσκος για το indie rock των 90’s, και όχι μόνο. άσχετα αν δεν αναγνωρίζεται όσο θα έπρεπε ως προς τη μαζική επιρροή του.
daydream nation
sonic youth