Ελπίζω να ένιωσες το έπος του Enter the eternal fire 
5 Likes
Alone again- dokken
2 Likes
Μια συμπάθεια στην ντίσκο την έχω, είναι πολύ fun μουσική αλλά σίγουρα προϋποθέτει ένα συγκεκριμένο mindset. Δεν μπορώ να φανταστώ πως γίνεται κάποιος να βάζει έναν δίσκο να παίξει χαλαρά με τον απογευματινό του καφέ ή όταν ξυπνάει ή όταν χαλαρώνει μετά την δουλειά. Δεν θα έλεγα πως την έχω ψάξει ιδιαίτερα, ούτε με καίει πολύ κιόλας αλλά είναι εν γένει ένα ευχάριστο άκουσμα.
Για να μην μακρυγορώ όμως, αυτό εδώ το ξανάκουσα χθες, κάπου έξω. Εκτός του ότι είναι κομματάρα με φοβερή ενορχήστρωση, έχει ένα από τα πιο γαμάτα και κολλητικά ρεφρέν που έχει γράψει άνθρωπος. Αλλάζεις ρυθμό στο περπάτημα και μόνο στην σκέψη.
5 Likes
9 Likes
Έκλεισα για Maiden γαμω τον άξονα της Γης, δύο μήνες υπομονή μόνο και έστω και λίγο να είναι το live τους σαν αυτό του '18 θα ζήσουμε μαγικές στιγμές. On topic
7 Likes
2 Likes
Λέω να ξεπαρθενιαστω φέτος κι εγώ, δε θα το απολαύσω φουλ, αλλά σκέφτομαι ότι είναι κρίμα να μην τους έχω δει ποτέ
1 Like
I’m still sitting right here with the same fucked up people
2 Likes
11 Likes
6 Likes
2 Likes
Tasmanian 
3 Likes
Πρεπει να το εχω ποσταρει 15 φορες εδω μεσα (υπερβολικος οπως παντα), αλλα ποτε δεν το βαριεμαι.
@Ixnay βαλε το στη λιστα για την ποδηλασια σου ανθρωπε μου, ουτε νοτα δεν ειναι λαθος σε αυτο το αριστουργημα.
Ένας συνάδελφος εφαγε χθες μισο ταψι παστιτσιο. Σημερα εφερε λιγο παραπανω, εμοιαζε με μονομπλοκ για οικοδομη. Ετσι αρχισα να τραγουδαω το She Took an Axe (όπου whacks, παστιτσιο) και θυμηθηκα τη δισκαρα:
Lizzy Borden took an axe, gave her mother forty whacks,
When she saw what she had done, she gave her father forty-one.
12 Likes
7 Likes
10/10 απλά, λιτά, απέριττα. Το ομότιτλο είναι το καλύτερο κομμάτι της δεκαετίας για όσο παίζει.
Son watches father scan obituary columns in search of absent school friends
While his generation digests high fibre ignorance
Cowering behind curtains and the taped up painted windows
Decriminalised genocide, provided door to door Belsens
Pandora’s box of holocausts gracefully cruising satellite infested heavens
Waiting, the season of the button, the penultimate migration
Radioactive perfumes, for the fashionably, for the terminally insane, insane
Do you realise? Do you realise?
Do you realise, this world is totally fugazi
Where are the prophets, where are the visionaries, where are the poets
To breach the dawn of the sentimental mercenary
11 Likes
Και τοτε ειπε ο ποιητης:
They shoot without shame
In the name of a piece of dirt
For a change of accent
Or the color of your shirt
Better the pride that resides
In a citizen of the world
Than the pride that divides
When a colorful rag is unfurled
-Territories
9 Likes