Αν υπήρχε κάποιος με ρεαλιστικές πιθανότητες να σταθεί σαν επάρκής αντικαταστάτης του Messiah Marcolin στους Candlemass, αυτός ήταν ο Robert Lowe! Το πρώτο, στουντιακό τεκμήριο αυτής της συνεργασίας ήταν εντυπωσιακό, 15 χρόνια (και κάτι μέρες) πριν!
Παρόλο που τελικά δε λειτούργησε η συνεργασία σίγουρα δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε καλύτερο αντικαταστάτη. Τα άλμπουμ ήταν αξιοπρεπέστατα(ανήκω στη πολύ μικρή μειοψηφία που θεωρεί καλύτερο δίσκο τους με τον ξανθό μάγο το psalms for the dead). Τα λάιβ βέβαι ήταν μία τραγωδία. Το συγκεκριμένο άλμπουμ άφησε παρακαταθήκη ένα από τα καλύτερα τραγούδια της καριέρας τους, το ανυπέρβλητο of stars and smoke
︎ Νιαούρισμα της Γάτας | KATAXNIA (bandcamp.com)
Σε repeat από χτες το πρωΐ. Το νιαούρισμα της γάτας ακούγεται πιο δυνατό και από τα πουλιά και από τους λύκους και φτάνει στα επίπεδα της κουκουβάγιας. Η ερμηνεία του τραγουδιστή είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ το λιγότερο. Όσον αφορά τους στίχους νομίζω πως η Κατερίνα Γώγου θα ήταν πολύ πολύ περήφανη
Το αυτό
Συνεχίζοντας το ταμπούρι εντός της οικίας, βρήκα την ευκαιρία να φέρω το στέρεο στο νέο σπίτι και να αρχίσω να ακούω ένα πάκο άθικτα CD που με περιμένουν (κάποια αγοράστηκαν μέχρι και τέλη του 21). Απόλυτη ευτυχία που έκατσα στον δικό μου χώρο να ακούσω την μουσική μου με τον τρόπο που θέλω ύστερα από τόσο καιρό.
Τώρα βαράει τούτο εδώ, EP-κόσμημα για το USPM (τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα), πρόσφατη αγορά στο UTH.
Το μόνο που έχω να πω είναι ένα τεράστιο μπράβο στους χωριάτες. Μιας και καταγόμαστε απο την ίδια πόλη και ξέροντας τους περισσότερους πραγματικά απο παιδιά ποιος να φανταζόταν οταν πριν απο καμια δεκαπενταριά χρόνια παίζανε σε μπαράκι με κοινό 30 40 άτομα οτι θα φτάσουμε να παίξουνε στο hellfest, να κάνουνε όλες αυτες τις περιοδείες εκτός. Ότι εχουν καταφέρει το έχουν καταφέρει μόνο και μόνο χάρις τη σκληρή δουλειά , την υπομονή τους και φυσικα το ταλέντο τους. Μπράβο και πάλι μπράβο ρε μάγκες
Λίγες μπάντες έχουν φάει τόση κριτική και σνομπαρία από “ροκ ειδήμονες”, μα έχουν επανειλημμένα κλείσει στόματα με κάθε τρόπο. Τώρα και στο Hellfest. Δεν είμαι φαν, μιλάω μάλιστα σαν εξωτερικός παρατηρητής (έχω ακούσει πολύ πεταχτά, δεν έχει τύχει ακόμα να ακούσω κάποιον δίσκο τους, ξέρω 2-3 κομμάτια όμως). Μπράβο στα παιδιά γιατί όσο ταλέντο και να έχεις, αν δεν στρώσεις κώλο κάτω δεν θα αναγνωριστείς όσο πρέπει.
Πού έφαγαν κριτική και σνομπαρία οι VIC, εγώ θυμάμαι πως όπου έβλεπα να αναφέρεται το όνομά τους, συνοδευόταν από (λίγα ή περισσότερα) λόγια αποθέωσης. Τώρα άν εννοείς τους αιώνιους γκρινιάρηδες που περιμένουν να γίνει γνωστή μια μπάντα για να αρχίσουν τα “έλα μωρέ σιγά, είναι μάρκετινγκ, έχουν κονέ, τα σκάνε στον μουσικό τύπο κτλ.”, δε νομίζω ότι με τους VIC έγινε σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι έγινε με τον Gus G, τους PLANET OF ZEUS, ακόμα και τους ROTTING CHRIST ή τις ΤΡΥΠΕΣ.
Ομολογώ ότι έχω υπάρξει αντίστοιχος “γκρινιάρης”/“ξερόλας” παλιότερα, ώσπου κατάλαβα ότι είναι εντελώς ηλίθιο και το σταμάτησα.
Ειδικά από Planet, που είναι και πιο κοντινός ήχος, έχουν φάει πολύ περισσότερο κράξιμο. Τουλάχιστον αυτό έχω δει εγώ, κράξιμο σε σημείο κόμπλεξ.