Μου φαίνεται απίστευτο το πως άφησα να περάσει τόσος καιρός από την τελευταία φορά που κατέφυγα στην μαγεία αυτού του αριστουργήματος (κάποιοι το θέλουνε και καλύτερο δίσκο όλων των εποχών)
Για κομματια σαν αυτο,αγαπησαμε αυτη τη μουσικη…
Το μεταλ ;
Ελαχιστοι αρχισαν καρφι με μεταλ…
Φωναρα τεραστια ο Bonnet,σκεψου ομως πχ να ζουσαμε τοτε και να ακουγαμε αυτο μετα το Long Live Rock N Roll…απο τη μια ακρη στην αλλη ο πουστης ο Blackmore
Φυσικά κι έχεις δίκιο. Εμείς γράφουμε ό,τι γράφουμε και κρίνουμε με την ασφάλεια των σχεδόν 40 ετών που έχουν μεσολαβήσει. Η ιστορία πάντως (όπως την διαβάζω εγώ), τον δικαιώνει τον τρελάρα (αναφορικά με αυτήν τη μεταστροφή).
Θολωμένος, στριφνός, “κολλημένος”, μεγαλοφυής.
Μου θύμισες και αυτό που είχα χροοοοοοοοοοόνια να το ακούσω.
Για όσους δεν ικανοποιούνται με τις ρετρό απομιμήσεις των τιμημένων 70’s, υπάρχουν δίσκοι όπως το παρακάτω μνημείο
Το εν λόγω ντεμπούτο album του ομώνυμου γερμανικού συγκροτήματος (που είχε Άγγλο τραγουδιστή, τον John Lawton, γνωστό από την μετέπειτα θητεία του στους Uriah Heep), κυκλοφόρησε στα τέλη του 1970 και, στο πνεύμα της ανοικτής σε πειραματισμούς εκείνης εποχής, εδώ ανιχνεύονται στοιχεία πρώιμου metal που φτάνουν στις παρυφές του doom,με διακριτές krautrock και progressive επιρροές.
Όσοι σπεύσουν να επισημάνουν τις ομοιότητες με Sabbath και Purple ας τσεκάρουν ξανά την ημερομηνία στο εξώφυλλο, ενώ αναφορικά με το “Ride the Sky”, ας σημειώσουμε ότι το “Led Zeppelin ΙΙΙ”, είχε κυκλοφορήσει μόλις έναν μήνα πριν!
Επίσης, οι Lucifer’s Friend θα σας θυμίσουνε πολύ τους συμπατριώτες τους Scorpions στο υπέροχο “Lonesome Crow”… αλλά για μισό λεπτό…
Ίσως το καλύτερο του δίσκου. Αυτό το τόσο απλό riff στην μέση με τα πλήκτρα, μου σηκώνει την τρίχα κάγκελο. Τον προτιμώ σαν σύνολο από το Renewal.
Ρε, ωραίο!