παντα θα αναρωτιεμαι πως θα ηταν αν συνεχιζε ο Dio…
Απο τους καλυτερους ολων των εποχων…
4 Likes
Πρώτη χρονικά απόπειρα του Blackmore να πιάσει την τεράστια αμερικάνικη αγορά, αν και κάποια πρώτα σημάδια είχαν διαφανεί και στο Long Live R’n’R . Σε αυτή την κατεύθυνση ήταν και η αποπομπή του Dio που, μεταξύ άλλων, δεν έλεγε να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις να αφήσει κατά μέρους “τα κάστρα και τις μάγισσες” και να γράψει τους μελιστάλαχτους στίχους που θα ξεκλειδωναν τα γούστα των ακροατών εκείθεν του Ατλαντικού - μια προφανής αναφορά είναι και ο εύγλωττος τίτλος του δίσκου!
Ανεξάρτητα από αυτά βέβαια, το Down to Earth είναι ένα πολύ καλό LP. Αφού ξεμπέρδεψαν με την “υποχρέωση” βάζοντας τα δύο χιτάκια δια χειρός Russ Βallard στην αρχή της κάθε πλευράς, οι Rainbow μας έδωσαν κάποια σπουδαία κομμάτια ενώ αφέθηκαν να μεγαλουργήσουν για άλλη μια φορά, στο υπέρτατο Eyes of the World.
Ο δε αντικαταστάτης του Dio, Graham Bonnet διέθετε μια εξαιρετική, πολύ δυνατή φωνή, που εντυπωσιάζει με ευκολία.
7 Likes
Παραθέτω, σχετική με τα παραπάνω, παρελθοντική κουβεντούλα. Ωραίος δίσκος, μεγάλη φωνάρα.
2 Likes
Καλησπερίζω την ομάδα και τους φανατικούς του αγαπητού αυτού συγκροτήματος. Όντας φανατικός των Deep Purple, αποφάσισα να ψαχτώ λίγο παραπάνω και με το υλικό του Blackmore, ακούγοντας κάποια πράγματα από Rainbow. Είχα ακούσει τα χιτάκια αρχικά, τα πιο γνωστά κομμάτια τους για αρχή, μετά από καιρό ένα compilation όπου έμαθα κάποια κομμάτια ακόμα και γενικά, ήμουν φανατικός της περιόδου με Dio, όποτε ήθελα να ακούσω Rainbow, άκουγα κυρίως αυτούς τους δίσκους.
Πρόσφατα όμως, άκουσα ολόκληρη τη δισκογραφία τους και έδωσα περαιτέρω χώρο και χρόνο, στο υλικό που κυκλοφόρησαν μετά την αποχώρηση του Ντίο. Ήξερα κάποια κομμάτια βέβαια από τους δίσκους αυτούς, μου άρεσαν αλλά, μέχρι εκεί. Ακούγοντας όμως εκτενέστερα τον τελευταίο καιρό, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πλέον, μου αρέσει ολόκληρη η δισκογραφία του συγκροτήματος, δεν ξεχωρίζω δηλαδή κάποιους δίσκους πλέον, τους ακούω όλους.
Καταρχήν, θαυμάζω την ποικιλία των υφών τους από δίσκο σε δίσκο, νομίζω ότι κανένας δίσκος δεν έμοιαζε με τον προηγούμενο, ο κάθε δίσκος είχε και κάτι διαφορετικό και αυτό είναι κάτι σημαντικό, αν κρίνουμε από τον όγκο του υλικού, 8 δίσκοι στο σύνολο, είναι κάτι αξιοσημείωτο αυτό το χαρακτηριστικό.
Ναι, οι πρώτοι τρείς δίσκοι, είχαν πιο έντονο το στοιχείο του epicness, από τον τέταρτο δίσκο και έπειτα (Down to Earth ο τίτλος του, δεν νομίζω να ήταν τυχαίος ο τίτλος), ήρθαν σε λίγο πιο “γήινα” στυλ. Δεν με χαλάει ούτε το ένα στυλ, ούτε το άλλο, η μουσική τους, ακούγεται ευχάριστα και έχω την εντύπωση ότι το παίξιμο του Blackmore σε εκείνη τη φάση, έγινε ακόμα καλύτερο, θαρρώ ότι παικτικά σε εκείνη τη φάση, είχε πιάσει το peak του, στο οποίο συνέχισε μετά και στους Deep Purple.
Γενικά, ακούγοντας τώρα τα άπαντα των Rainbow, κατάλαβα καλύτερα γιατί και το υλικό των Deep Purple τη δεκαετία του 80, ήταν διαφορετικό σε ύφος και στυλ από το υλικό τους κατά τη δεκαετία του 70. Νομίζω ότι οι Deep Purple, αποτέλεσαν σε εκείνη τη φάση τη φυσική συνέχεια των Rainbow καθώς, πράγματα που ακούσαμε σε δίσκους των τελευταίων, τα ακούσαμε και μετά σε δίσκους των πρώτων, είτε ήταν μουσικές φράσεις, είτε αυτοσχεδιασμοί, είτε δομές κομματιού, πράγματα που ακούσαμε στους 7 (μέχρι τότε) δίσκους των Rainbow, τα ακούσαμε και στους δίσκους των Deep Purple μεταξύ 1984 - 1993 οπότε, ήταν τελικά μεγάλη η επίδραση των Rainbow, παρόλη τη σύντομη χρονικά παρουσία τους στο μουσικό γίγνεσθαι…
5 Likes
Πφ…σιγά το δίσκο…
1 Like
Οπωσδήποτε σπουδαίος δίσκος, όμως τα πρώτα σημάδια που προϊδέαζαν για την μετατόπιση του ενδιαφέροντος προς πιο εμπορικές κατευθύνσεις είναι ορατά - δεν είναι όλα τα κομμάτια Gates of Babylon ή Kill the King εδώ, υπάρχουν και κάποια “ελλιποβαρή”!
Ο μακαρίτης ο Dio μάλιστα δεν είχε τις καλύτερες αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο - καθόλου παράξενο αφού αποδείχθηκε ότι ήταν ο τελευταίος του δίσκος με τους Rainbow.
Σε κάθε περίπτωση το εμβληματικό εξώφυλλο μόνο θετικά προδιαθέτει!
5 Likes
Το la connection και sensitive to light είναι αδύναμα και αυτό ακόμη δεν μπορούν να θεωρηθούν εμπορικά.
Το Rainbow Eyes είναι τελείως αντι-εμπορική μπαλάντα.
Ακόμη και τo rising έχει 1-2 αδύναμα κομμάτια (do you close your eyes…). Σε γενικές γραμμές το long live είναι στα ίδια επίπεδα με το rising τόσο σε ποιότητα όσο και σε ύφος.
Η εμπορική στροφή των rainbow έγινε στους επόμενους δίσκους. Παρόλα που ήταν ένα κλικ πιο κάτω πάλι όμως υπήρχε ποιότητα με κάποια κλασικά κομμάτια.
1 Like
Ούτε 1-2 δευτερόλεπτα 
5 Likes
Και μόνο η θέα του εξωφύλλου προκαλεί δέος! Από τις απόλυτα επιτυχημένες εικαστικές επενδύσεις μουσικής! Όταν βάλεις και τον δίσκο να παίξει, τότε η προδιάθεση που έχει δημιουργηθεί ενισχύεται - ειδικά η δεύτερη πλευρά είναι βουτηγμένη στη “μαγεία”!
Εννοείται ότι τα εύσημα για τους Rainbow θα πηγαίνουν πάντα πρώτα στον Blackmore, όμως εδώ είχε και πολύ δυνατή ομάδα ο Ritchie, έχοντας αλλάξει πρακτικά τους πάντες σε σχέση με το πρώτο τους - του Dio εξαιρουμένου, προφανώς! Την αναβάθμιση π.χ. που έφερε η έλευση του Cozy του Pοwell την ακούς ανά πάσα στιγμή!
9 Likes
Αριστούργημα 
2 Likes
Η λέξη ΑΠΟΛΥΤΟΣ αδικεί αυτό το δίσκο.
1 Like
