Και γιατί δεν το βάζεις απο εδώ ; Ντρέπεσαι ; 
2 Likes
Ρε βάλτο από όπου θέλεις…ΤΙ ΔΙΣΚΑΡΑ;!
1 Like
Με έπιασε νοσταγλία από το θρεντ των Helloween και ακούω την δισκάρα:
3 Likes
Πόσο δίκιο έχεις. Επίσης, δεν είναι μόνο η συζήτηση για τους Helloween, αλλά και η όλη κουβέντα για τη συνέντευξη του Roy Z. Δίσκος-μνημείο!
3 Likes
1 Like
Μετά από μια δεκαετία (όχι πάντα επιτυχημένων) πειραματισμών, η “επιστροφή στις ρίζες” ήρθε με όλη την μεγαλοπρέπεια αλλά και την συσσωρευμένη εμπειρία όσων μεσολάβησαν, συν μια φαινομενικά αταίριαστη “μεταγραφή” κιθαρίστα που στην πράξη όμως λειτούργησε παραπάνω από ιδανικά!
5 Likes
4 Likes
Εάν με ρωτάς, δεν ήταν μόνο φαινομενικά αταίριαστη. …ωραίος δίσκος από τους καλύτερους των kreator, η συνέχεια ίσως και ακόμη καλύτερη. Όμως από ένα σημείο και μετά το έχασαν. πολύ μελωδία δυστυχώς
2 Likes
Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου, δεν συμμερίζομαι όμως το συμπέρασμα. Το “Violent Revolution” ήταν μια “επιστροφή στις ρίζες” (προσοχή στα εισαγωγικά), από την άποψη ότι επέστρεψε εν πολλοίς στην εποχή των “Extreme Aggression” και “Coma of Souls” – για πιο πίσω ούτε λόγος. Συν βέβαια την εμπειρία από τα χρόνια που μεσολάβησαν.
Η προσωπικότητα όμως των Kreator γενικότερα αλλά και του Mille ειδικότερα, δεν θα επέτρεπε να αφεθεί η κατεύθυνση του νέου album/ νέας εποχής έτσι απλά στα χέρια του καινούριου κιθαρίστα, λες κι επρόκειτο για τίποτε χθεσινούς.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στο πρόσωπο του Φιλανδού βρήκαν αυτό ακριβώς που ζήταγαν, γι’ αυτό άλλωστε παραμένει στις τάξεις τους έως και σήμερα και έχει πλέον το ρεκόρ μακροβιότητας στη θέση αυτή.
Η επιλογή ήταν αταίριαστη φαινομενικά, απολύτως όμως ταιριαστή με αυτό που ήθελαν να κάνουν, όπως αποδεικνύεται στην πράξη.
Το ζήτημα με τη νέα αυτή εποχή των Kreator είναι ότι, παρόλο που το “Enemy of God” που ακολούθησε ήταν εξίσου (αν όχι περισσότερο) καλό, έκτοτε σταδιακά εγκλωβίστηκαν σε μια μανιέρα, που την επαναλαμβάνουν τόσο εμφανώς που καταντά πολύ κουραστικό.
1 Like
Η παραπάνω κουβέντα έχει τις συνέπειές της:
5 Likes
8 Likes
1 Like
4 Likes
3 Likes
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πως καλύπτοντας σχεδόν κάθε πτυχή του prog metal οι Vauxdvihl καταφέρνουν να μην ακούγονται κοινότυποι σε αυτό το obscure διαμάντι που είναι το “To Dimension Logic”.
Γιατί τέτοια είναι η δυσθεώρητη αξία αυτού του δίσκου που συνδυάζει επιρροές από τα late 80’s progressive σχήματα όπως οι Fates Warning (περιόδου “Perfect Symmetry”), Queensryche (εποχής “Rage For Order”) ή ακόμη, μια heavy εκδοχή των Pink Floyd, και κατορθώνει να ακούγεται πρωτότυπος μέσα στην φουτουριστική ατμόσφαιρα και το θελκτικό “ψύχος” που ανεπιτήδευτα δημιουργεί, όταν στη διάρκεια του αναπτύσσονται τόσες και τέτοιες ιδέες και ενορχηστρώσεις χωρίς ανάλωση σε βιρτουόζικες επιδειξιομανίες.
Δυστυχώς οι Vauxdvihl δεν κατάφεραν να κεφαλαιοποιήσουν, υπό οποιαδήποτε έννοια, τα οφέλη από μια τέτοια δημιουργία. αφού οι προστριβές μεταξύ των μελών ήλθαν στην επιφάνεια, οδηγώντας στη διάλυση αυτού του τόσο ταλαντούχου σχήματος, και καταδικάζοντας το εξαιρετικό “To Dimension Logic” στη μοίρα του “κρυμμένου θησαυρού”.
3 Likes