Το αυτό, εξαιρετικός δίσκος
χαζευοντας το setlist . f m ειδα οτι εχουν να παιξουν αυτον τον Υ Μ Ν Ο, 22 χρονακια live.
μονο εγω ονειρευομαι τους Maiden καπως ετσι… ;
και δεν ειναι το σολο του Smith εαν οχι οτι καλυτερο, ενα απο το πιο κορυφαια σολο στο HM…και αυτο το μπασσο;
…εαν τα εχω ξαναπει τα παραπανω συγχωρεστε με μαλλον περναω…
Αβίαστη καρδούλα.
Δύο πραγματάκια:
Πιθανόν υπάρχει λόγος που δεν έχουν αγγίξει την κομματάρα από το '99 και αυτό μάλλον συνδέεται με το γιατί βγήκε από το setlist απότομα στην τότε περιοδεία (και δυστυχώς δεν προλάβαμε να το ακούσουμε στο Περιστέρι). Δες εδώ (την τελευταία παράγραφο) σχετικά.
Αναφορικά με το σόλο, δεν χρειάζεται να υπερθεματίσω. Απλά, θα πω ότι όταν το έμαθα στην κιθάρα (έχω το αυθεντικό βιβλίο του SiT σε πεντάγραμμο/ταμπλατούρα, το μοναδικό από Maiden, με ό,τι και αν σημαίνει αυτό), θεώρησα ότι ανέβηκα 2 με 3 επίπεδα σαν παίκτης. Ακόμα και σήμερα, όταν το παίζω (το σόλο, ρε!) ανατριχιάζω και δεν υπερβάλλω καθόλου. Όταν το ακούω, δε, αυτόματα υγραίνονται τα μάτια. Κι επ’ αυτού, τα έχουμε πει κι εδώ, στο σχολιασμό του “Darkest Hour” (άλλη σολάρα κι εκεί).
No Brave New World!
Θα μπορούσα να ξεκινήσω κάνοντας λόγο για την επέτειο της κυκλοφορίας πριν λίγες ημέρες, όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ορόσημο στην Ιστορία του rock, της σύγχρονης μουσικής σωστότερα, αφού οι στυλιστικοί περιορισμοί άφηναν πάντα αδιάφορους τους Queen και το A Night At The Opera είναι η επιφανέστερη απόδειξη αυτού του ισχυρισμού - γεγονός που καθίσταται εντυπωσιακότερο βλέποντας την διαφοροποίηση μεταξύ και των τραγουδιών που πιστώνονται στον ίδιο συνθέτη!
Πρωτοποριακός δίσκος, διαχρονικός, και λοιπά τετριμμένα βρίσκουν την απόλυτη δικαίωση τους εδώ!
Πάρα πολύ ωραίος δίσκος αυτός, ευτυχώς που είναι κ η Cult Metal Classics κ μαθαίνουμε κ κάτι.