Τώρα γι’ αυτό θα έπρεπε να έγραφα σε κάποιο άλλο θρεντ αλλά δεν ξέρω σε ποιο.
Όπως ο καθένας νομίζω, έχω κενά σε πράγματα που θεωρητικά ανήκουν στο πεδίο δράσης μου, ακόμα και σχετικά επιφανή.
Δεν πα να ακούς για χρόνια 60s-70s, δεν τελειώνουν ποτέ οι μπαντάρες και οι δίσκοι που θα έπρεπε αλλά δεν άγγιξες ποτέ πραγματικά. Μπορεί να έχω ακούσει δεκάδες φορές τα Ancient Grease και Gomorrha, κι όμως ποτέ δεν άκουσα προσεκτικά Trapeze. Κι έρχεται μια μέρα που λες “ας ασχοληθώ”. Ακούς το ντέμπουτο, καλές στιγμές αλλά άγουρο, καμία ένδειξη μεγαλείου.
Bάζεις όμως καπάκια το Medusa και λες “θεέ μου τι ακούω”. Απερίγραπτος δίσκος, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο. Ενώνει τον κόσμο των Free και Paul Rodgers (με λίγο Rod Stewart στην ερμηνεία από τον Hughes και πολύ Kossoff στο κιθαριστικό σόλο του Galley στο Black Cloud) με αυτό των Purple MK III και early Whitesnake, με κάποιες στιγμές ασύλληπτα heavy για 1970. Aυτό το Jury όπως σωστά είπε φίλος θα έμπαινε σε κλασικούς δίσκους Zeppelin και Sabbath και θα ήταν από τις κορυφαίες στιγμές. Συναίσθημα απαράμιλλο, funk τερτίπια, σκληρές στιγμές που προοιωνίζονται μέχρι και τους συνειδητοποιημένους Priest. Δεν έχω λόγια.
ΘΡΗΝΟΣ 
Μόνο για τα επερχόμενα λάηβ δεν είναι η αλλαγή;
επικρατεί μούγκα γενικά για το ποια είναι η κατάσταση στην μπάντα οπότε είναι ρευστή η φάση
Το κείμενο πάντως λέει ότι αυτός ο Μίκο has joined the live setup.
Εκτίμηση:
Αρχικά ήταν να μπουν σε hiatus, τελικά τους έκατσαν προσφορές, ο Ααρών δεν ψηνόταν/ήθελε οπότε προσωρινά βρήκανε τον άλλον.
περιοδεύει όμως με τους High Parasite γι’ αυτό κ το μπέρδεμα
Whatever, είχε κανονίσει λοιπόν άλλα πράγματα και τελικά έσκασε προσφορά στους MDB.
Είμαι απαισιόδοξος για το αν θα ξανασμίξει ο Aaron με τους υπόλοιπους - εξ ου και το “θρηνητικό” ύφος του ποστ
Τεράστιος.
Πανίσχυρο, τιμημένο heavy metal. Με το μαχαίρι στα δόντια.
There’s no feeling in this place
Discard your clothes and come on foot,
Through streams and fields and moonlit moors,
Your bodies soaked in secret oils,
Perfumed herbs will heal your sores.
Είναι το “Overkill” το πιο διονυσιακό κομμάτι όλων των εποχών;
Είναι.
Καληνύχτα.